3 vreemde sociale uitdagingen die ik ben tegengekomen Vegan zijn

Gebakken weegbree salade

Als veganist op een voedselgericht sociaal evenement (wat hier in Amerika elk sociaal evenement betekent), wordt u gebombardeerd met vragen en opmerkingen over wat u wel of niet eet. Je bord wordt plotseling een open uitnodiging voor controle. Vreemd genoeg zullen veel mensen je dieetkeuze als een oordeel op zichzelf beschouwen, en een litanie van onbeschofte opmerkingen kan volgen. Als de opmerkingen niet onbeleefd zijn, dan worden ze in de grap gemaakt: "Goh, je moet echt van salade houden", of "Goed, meer biefstuk voor mij, har har!" Wanneer mijn omni-vriendje en ik naar sociale evenementen gaan, verwacht ik dat "geef die jongen wat vlees!" opmerkingen als familielid en vrienden extra porties kalkoen op zijn bord stapelen en mij een flinke stank oog bezorgen.
Velen gaan ervan uit dat het moeilijkste deel om vegan te worden het opgeven is van de vakantieham van moeder of dat stuk middernacht van goedkope kaas. In werkelijkheid hebben veel van de grootste beproevingen die de levensstijl serveert niets te maken met voeding. Ze zijn sociaal.
Wanneer een nieuwe kennis ontdekt dat je vegan bent, kan hun reactie variëren van horror tot intriges tot "oh, bedoel je zoals Beyonce?" Van first-date faalt tot serieus onhandige zomerbarbecues, vegan zijn in een niet-veganistische sociale cirkel kan je vaak ongelooflijk onbeholpen voelen, vooral als het om eten gaat. Hoewel veganisme veel meer is dan alleen je voedingsgewoonten, komt je manier van eten naar boven als het duidelijkere verschil tussen jou en je niet-veganistische vrienden, familie en potentiële romantische interesses. Hieronder staan drie sociale uitdagingen die veganisme op je af kan werpen.
1. Bij het daten. Eten is een belangrijk aspect van je romantische relaties. Geloof me niet? Hoe vaak zijn datums gecentreerd rond voedsel? Je eet minstens drie keer per dag, en wanneer je je dagen deelt met een significante andere, zullen uiteindelijk verkeerde voedingspatronen een probleem zijn.
Mijn eerste jaar op de universiteit, net voordat ik de overstap van vegetarisch naar veganistisch maakte, ging ik uit met deze kerel uit Jersey die niets anders zou eten dan tonijnsalade, nacho's en spek. Het was moeilijk genoeg voor ons om samen te eten toen ik vegetariër was, dus toen ik hem vertelde dat ik overweeg om over te stappen op veganisme, was zijn antwoord bot: "Als je dat doet, zal ik het uitmaken." En dit kwam van een man die de voedingsvoorkeuren van mijn 4-jarige neef deelde.
Op een eerste date in een Indiaas restaurant vertelde ik mijn omni-date dat ik vegan was en zijn antwoord was: "Oh, cool, ik eet geen zuivelproducten, want ik heb slechte PDS." Hetzelfde, soort van?
In een ideale wereld zouden de meeste veganisten met andere veganisten uitgaan. Samen kunnen we onze boerenkoolsalades vreugdevol masseren, seks hebben met condooms zonder wreedheid en contact maken met onze liefde voor dieren en de planeet. Net als bij het kiezen van een film om direct op Netflix te bekijken, is het ontmoeten van een veganist die je wilt daten veel gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben mijn hele volwassen leven vegan geweest en ben nog nooit met een andere veganist uitgegaan. Het is moeilijk genoeg om iemand te vinden met wie je klikt, voordat je veganisme toevoegt aan de vergelijking.
Omdat de meeste veganisten niet met andere veganisten uitgaan, hebben we geen afspraak met omnivoren en kunnen dingen lastig worden. Samen koken kan een uitdaging zijn. Uit eten gaan kan ook een probleem zijn als je niet in een van de veganistische metropolen zoals LA en NYC woont.
Dan is er samenwoning, wat een heel ander dier is. Een gesplitst veganistisch / omni-huishouden wordt geleverd met regels en voorschriften die variëren van relatie tot relatie en afhankelijk zijn van een bereidheid tot een compromis. Persoonlijk zal ik geen vlees koken, en ik vind het niet lekker in huis, maar mijn huidige inwonende vriend heeft zijn eigen "eierpan" die hij gebruikt voor zijn ochtendontbijtbroodjes.
2. Bij kennismaking met mensen. Er gebeurt iets vreemds als je vegan bent en de meeste van je vrienden niet. Je wordt 'de veganist'. Het lijkt vreemd om een vriend te introduceren met één kenmerk - "de cosplay-liefhebber" of "de lactose-intolerante" - maar als je een veganist bent, steel jezelf dan omdat je zo bent geïntroduceerd. Dit gaat verder dan je hechte sociale cirkel. Enkele jaren geleden introduceerde een collega een nieuwe aanwerving door te zeggen: "Dit is Zoe ... ze is veganist." Niet "dit is Zoe, ze is hier al drie jaar", of "dit is Zoe, ze maakt deel uit van onze redactie." Het is alsof veganisme plotseling het enige interessante aan mij is. Het veganistische label is moeilijk om te schudden.
3. Op feestjes, barbecues, potlucks en eigenlijk overal waar eten wordt geserveerd. Voedselgerelateerde sociale evenementen zijn vaak pijnlijk als je de enige veganist bent. Natuurlijk kom je gewapend met je eigen gerecht - het is niet het eten dat lastig is, het is interactie met alle anderen.
Ondanks de inspanningen van Oprah en Kimye leven we nog steeds in een niet-veganistische wereld, die een interessant scala aan problemen veroorzaakt. Het opgeven van kaas was eenvoudig. Mensen erover vertellen was moeilijk.