4 dingen die ik niet wist # x27; t Weten over Zuid-Amerikaanse busreizen (maar wou dat ik had)

IN VERBAND ...

4. Het doet nooit pijn om de prijzen van vluchten te controleren Soms, als je geluk hebt, kun je een snelle binnenlandse vlucht vinden voor minder dan de kosten van de bus. Bijvoorbeeld, tickets van Medellin, Colombia naar Cartagena kostten me een dure $ 60. Ondertussen vond mijn vriend een vlucht van twee uur voor $ 50. Niet slecht. Maar vergeet niet om rekening te houden met de wachttijd op de luchthaven, de kosten om van en naar de luchthaven te komen en of er een luchthavenbelasting is (ergens tussen $ 10 en $ 40). Vergeet ten slotte niet dat Amerikanen een hoge wederkerige toegangsprijs moeten betalen op Argentijnse en Chileense luchthavens, maar u kunt het land gratis per bus binnenkomen.
Een paar extra woorden van advies:
Bonustip # 1: Leer dit woord: subtitulos. Spreek het uit: soob-TEET-tu-loze. Elke bus speelt ten minste één film; het zijn meestal slecht gesynchroniseerde Amerikaanse films. Zelfs als de film er echt verschrikkelijk uitziet en je niet wilt kijken, vraag dan naar ondertitels. Gegarandeerd, het geluid zal zo hard zijn dat je het niet kunt negeren, en het is te donker om te proberen een boek te lezen. Twintig minuten later zul je op zijn minst de plot volgen.
Bonustip # 2: Vraag of de bus express is bij het kopen van uw ticket. Dat onderscheid wordt niet vaak vooraf gemaakt en kan een verschil van meerdere uren betekenen. Dit bericht verscheen voor het eerst op LostGirlsWorld.com. Fotocredit: Travis Harwood
Sorry, frequente flyers. In Zuid-Amerika is reizen over land koning. Of je nu op bezoek bent voor een korte vakantie of een backpackavontuur van meerdere maanden, je zult hier waarschijnlijk wat bustijd tegenkomen. Maar als de gedachte om ergens tussen de vijf en 24 uur aan een coach te besteden je ineenkrimpt - of erger nog - overweeg dan dit: de bussen zijn goedkoop, comfortabel en hey, het is hoe de lokale bevolking reist.
Na meer dan 200 busuren in acht landen te hebben geregistreerd, heb ik een paar waardevolle lessen geleerd. Dit is wat je moet weten voordat je je kont in Zuid-Amerika traint:
1. Nachtbussen zijn veilig en geweldig Solo vrouwelijke reizigers hoeven nachtbussen niet uit de weg te gaan: ze zijn simpelweg veilig. Neem uiteraard normale voorzorgsmaatregelen - zoals slapen met uw handbagage rond uw enkel - maar dat is niet anders dan een dagbus. En de voordelen van de nachtbus zijn talrijk. Voor een, u bespaart geld op accommodatie; en ten tweede verspil je geen kostbare vakantiedagen tijdens het transport. Er is iets heerlijk stressvol aan wakker worden en je bent plots in Cuzco of Cuenca of Cartagena. Je wordt verdrongen, en nummers voor bagage worden geschreeuwd, en je wordt omringd door mannen die "TAXI?!?" Roepen. in je gezicht. Je kunt een hostel vinden, en je hebt die hele dag voor je, want het is 6 uur 's ochtends. Als je de volgende dag de stad verlaat met een andere nachtbus, heb je daar twee volle dagen doorgebracht, en in sommige steden is dat genoeg. In andere is het voldoende om te weten dat u ooit zult terugkeren. Als je met beperkte tijd reist en verschillende steden wilt zien, is dit de manier om het te doen.
2. De bussen bevriezen Laat me het nog een keer zeggen: bevriezen. Ze houden deze dingen in een ijzingwekkende, hypothermische, koude winter in Alaska. Het maakt niet uit of je vertrekt vanuit de 100 graden zomer in Rio of een grote kou in La Paz, de bussen kunnen een ijsbeer doen rillen. Elke keer als ik in een bus stap, denk ik: "Deze keer bevriest je niet." Twee uur vooruitspoelen en, zonder falen, vloek ik in mijn adem, kronkelend om de bloedsomloop terug te krijgen en probeer belachelijke geïmproviseerde opwarmingstechnieken. Ik heb een trui als broek gedragen om mijn verbrande benen te bedekken. Ik heb mijn gevoelloze voeten met flip-flop in mijn tas gestopt. Ik heb een nog warme laptop in mijn shirt gestopt. Ik heb de stinkende hoofdsteun van mijn stoel gescheurd en om mijn gezicht gewikkeld. Ik heb zelfs dichter bij de vreemdeling naast me geknuffeld.
Dat gezegd hebbende, overweeg om bijna elk kledingstuk in je rugzak te dragen, dat ook dient om je last te verlichten. De beste manier om een roze teen niet te bevriezen, is echter met een fleecedeken en meerdere paren sokken. De deken lijkt misschien een verspilling van ruimte in een al volgepakt pakket, maar als je die niet hebt, zul je er uiteindelijk alleen een kopen van de te dure rustplaatsverkopers.
3. Klasse is belangrijk Veel van de bussen in Zuid-Amerika zijn mooier dan uw standaard regionale vliegtuig. De stoelen zijn ruim en comfortabel, vaak met beensteunen, en ze liggen behoorlijk ver achterover. Maar niet alle bussen zijn hetzelfde. Bedrijven zoals de populaire Cruz del Sur in Peru bieden upgrades naar VIP-zitplaatsen. Kies Full Cama als u een gigantische, lederen, volledig verstelbare stoel en extraatjes zoals warme handdoekenservice en snacks wilt.
Niet iedereen moet in de watten worden gelegd, maar als het geld het toelaat, is een kleine upgrade een heel eind in de richting van iemands gezond verstand. En u kunt onderhandelen over de prijs. Het is niet altijd succesvol, maar het doet nooit pijn. Ik vraag meestal om een prijs die 10% tot 15% lager is, en als dat mislukt, probeer dan voor oude gelovigen - de studentenkorting. Koop uw kaartje van niemand anders dan de busmaatschappij zelf, meestal op het station. Zelfs schijnbaar legitieme tourbedrijven zijn je maar al te graag kwijt. Ik heb ooit een iets duurder "VIP" -ticket gekocht om erachter te komen dat ik bijna het dubbele van de werkelijke kosten betaalde voor de meest afschuwelijke lokale bussen. De nachtelijke rit begon met wat ik als een drugsdeal zag, en stopte toen elk uur, soms rond blokken meerdere keren, waardoor de reis ongeveer drie uur duurde. De binnenverlichting bleef de hele nacht branden en de vrouw achter me gebruikte haar benen om me te beletten om zelfs een centimeter achterover te leunen. Oh, en dan waren er de kippen. Live degenen. In de bus. Poepen, kakelen, ronddwalen, de dingen doen die kippen graag doen.