De Israëlische Arabieren: pioniers van een beter Midden-Oosten

Maak contact met ons

1. Het geweld dat het Midden-Oosten sinds 2011 op zijn kop heeft gezet, heeft de Arabieren in Israël grotendeels omzeild. Als ze waren opgestaan, hadden ze vele oorzaken kunnen noemen: discriminatie op grond van baan, racisme, een buitenlands volkslied, gebrek aan voordelen voor veteranen van het leger, minimale overheidsfinanciering voor onderwijs en sociale voorzieningen, laag inkomen, beperkte elite-werkgelegenheid en 17 jaar Israëlische militairen regel (1948-1965). Veiligheidstroepen zouden geconfronteerd worden met een serieus probleem bij de opstand van 1.600.000 Arabieren die in de buurt van en zelfs in Israëlische bevolkingscentra wonen.   En toch is er nooit een opstand geweest. Volgens peilingen woont 77 procent van de Israëlische Arabieren liever in Israël, terwijl slechts 21 procent in een Palestijnse staat wil wonen. Ze bleven stil tijdens de tien oorlogen van Israël met hun broeders na 1948 en sommigen hebben zelfs aangeboden om te helpen aan het thuisfront. Tweederde zegt dat Israël een goede plek is om te wonen.   Waarom zijn de Arabieren gelukkig of op zijn minst tevreden in Israël? De 156.000 Israëlische Arabieren van 1948 zijn vruchtbaar geweest en hebben zich meer dan tien keer vermenigvuldigd. Ze kijken naar de ongelooflijke slachting en chaos in het Midden-Oosten met miljoenen Arabische vluchtelingen die in verschrikkelijke armoede leven en het doden van honderdduizenden burgers. Ze zien de opkomst van radicale groepen zoals ISIS, Al Qaida, Al Nusra, Hezbollah en sjiitische milities.   Het Israëlische leven, dat vaak op het strand en in cafés werd geleefd, is daarentegen vredig, modern, hightech en levendig, behalve voor terugkerende korte oorlogen met weinig slachtoffers. Dankzij universele gezondheidszorg is de Arabische levensverwachting 79 jaar, dezelfde als in de Verenigde Staten.   Het opleidingsniveau van de overwegend boer en analfabete Arabieren van 1948 is omhooggeschoten van twee jaar tot 11 jaar vandaag. Hun opleidingsniveau is veel hoger dan Syriërs (zeven jaar) of Jemenieten (2,5 jaar). Israëlische Arabieren zijn een vijfde van de afgestudeerden van de Technion Engineering School en een op de tien van alle universitaire studenten. Tweederde van de Israëlische Arabieren studeert af van de middelbare school en een derde slaagt voor het toelatingsexamen. Het opleidingsniveau van Israëlische Arabieren is bijna het dubbele van dat van Chinezen en bijna drie keer dat van Indiërs.   Het Israëlische Arabische inkomen per hoofd van de bevolking ($ 15.000) torent hoog uit boven dat van de Westelijke Jordaanoever en Gaza ($ 3.100). Terwijl Israël een voormalige president gevangen hield voor verkrachting en een voormalige premier voor corruptie, is corruptie wijdverbreid in landen als Egypte, Syrië en Irak. In Israël zijn er Arabische leden (indien veel te weinig) in het Hooggerechtshof, diplomatieke korpsen, ambtenaren en politie. Bijna de helft van alle Arabieren heeft een eigen auto en heeft toegang tot een zich ontwikkelende trein- en metrosysteem.   Arabieren genieten politieke privileges die elders in het Midden-Oosten onbekend zijn. Israël verleent de Arabieren vrijheid van meningsuiting, stemrecht bij open verkiezingen, minimaal gecensureerde kranten, radio en televisie, rechtsstaat en onafhankelijke rechterlijke macht. Er zijn 16 Arabische leden van de Knesset. Elke vrijdag steken duizenden Israëlische Arabieren de grens over om hun Westbank-familieleden te zien.   Homoseksualiteit wordt wettelijk ondersteund met internationale parades voor homorechten in Tel Aviv en zelfs Jeruzalem. Moslims, die hun eigen religieuze rechtbanken hebben, kunnen op vrijdag bidden op de Tempelberg in Jeruzalem, die wordt gecontroleerd door de Islamitische Raad. Minderheid Druzen, Bahais en christenen bloeien en er zijn Druzen generaals in het leger.   Vrouwen hebben gelijke rechten zeldzaam in het chauvinistische Midden-Oosten. Ze kunnen stemmen en worden gekozen voor hun functie, terwijl polygamie en kindhuwelijken verboden zijn. Meer dan de helft van de afgestudeerden van de Arabische middelbare school is vrouw.   De Arabische scholen onderwijzen voornamelijk in het Arabisch met een autonoom curriculum, maar de meerderheid van de Arabieren leren Hebreeuws goed te spreken. Israeliërs discussiëren over het verplicht maken van Arabisch op Joodse scholen en bevorderen het inhuren van Arabische techneuten in hun sterke hightech zones.   Als gevolg hiervan is de emigratiegraad onder Israëlische Arabieren laag. Daarentegen wil 50 procent van de volwassenen in Gazan (en 80 procent van alle jongeren in Gazan) en 25 procent van alle volwassenen op de Westelijke Jordaanoever emigreren.   Het leven van Israëlische Arabieren is verre van idyllisch en laat veel te wensen over. Maar als een democratie in de Eerste Wereld biedt Israël een moderne levensstijl die de meeste Israëlische Arabieren als beter beschouwen dan het leven dat hun broeders en familieleden in de gebieden en Arabische landen doorstaan.   Misschien, terwijl Israël zich aanpast aan de Arabische soennitische mogendheden tegen het sjiitische Iran, kunnen de Israëlische Arabieren misschien toch baanbrekend zijn voor de toekomst van het Midden-Oosten.