De verklaring van New York voor vluchtelingen en migranten, het delen van verantwoordelijkheid en het Amerikaanse hervestigingsprogramma voor vluchtelingen

Blauwe schort heeft nu een maaltijdpakket voor watchers

1. Tijdens de VN-top beschreef de president van Macedonië, dr. Gjorge Ivanov, vluchtelingen als een militaire dreiging, een terroristische dreiging en een natuurramp in één. Nadat hij de inzet van zijn leger door het leger had geprezen om migranten uit steden te kanaliseren, bood Ivanov een uitgebreide metafoor aan waarin vluchtelingen werden gekenmerkt als een overstroming die een reactie op rampenbestrijding vereiste.

2. "Het crisisbeheersysteem moet daarom rampenplannen ontwikkelen en gebruikmaken van de strategie om de gevolgen van de overstroming (migrantenstroom) met een verdedigingssysteem met zogenaamde dammen aan de buitengrenzen te elimineren. , een schoonmaakproces met hotspotbenadering en het beveiligen van kanalen en controle van de leidingen bij de in- en uitgangsgangen en routes die worden gebruikt door vluchtelingen, migranten en buitenlandse terroristische jagers. "

3. Dat sentiment heeft vruchtbare grond gevonden in veel Europese staten, in het presidentiële bod van Donald Trump, en onder de 31 Amerikaanse gouverneurs die verschillende juridische, politieke en symbolische stappen hebben genomen om Syrische en andere vluchtelingen te voorkomen hervestiging in hun staten.

4. Als voorbeeld noemde de gouverneur van Indiana, Mike Pence, bezorgdheid over de nationale veiligheid door te weigeren federale doorstroomfondsen te verstrekken om Syrische vluchtelingen te hervestigen. Eerder deze maand bevestigde het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Zevende Circuit een beslissing van de lagere rechtbank om aan dit beleid te voldoen. De beslissing van rechter Richard Posner wees erop dat het vluchtelingenprogramma de verantwoordelijkheid van de federale overheid was, dat geen Syrische vluchtelingen waren vervolgd voor poging tot terroristische daden in de Verenigde Staten, en er was "niets dat suggereerde" dat Indiana "een magneet voor Syriërs" was. Posner karakteriseerde de claim van Pence als "het equivalent van zijn uitspraak ... dat hij zwarte mensen wil verbieden zich in Indiana te vestigen, niet omdat ze zwart zijn, maar omdat hij bang voor hen is, en omdat race daarom niet zijn motief is, is hij dat niet discriminerend. Maar dat zou natuurlijk raciale discriminatie zijn, net zoals zijn doelwit Syrische vluchtelingen discriminatie op basis van nationaliteit is. "

5. Zijn vluchtelingen een bedreiging voor de nationale veiligheid? Terroristen doen zich af en toe voor als vluchtelingen of legitieme bezoekers. Daarom moeten migranten- en vluchtelingenpopulaties worden gescreend. En natuurlijk kan absolute veiligheid niet worden gegarandeerd voor een bevolking of immigratieprogramma. Toch is het op zijn best contra-intuïtief voor staten om vluchtelingen en terroristen samen te voegen. Bonafide vluchtelingen zijn geen terroristen. Net als burgers willen ze veilig zijn in hun eigen gemeenschap. In feite is het duidelijkste verband tussen terrorisme en vluchtelingen dat de eerste de laatste creëert. Ten slotte is er een sterk argument dat vluchtelingen de nationale veiligheid verbeteren. Sinds 1975 hebben de Verenigde Staten 3,2 miljoen vluchtelingen toegelaten, die hebben bijgedragen aan de economische vitaliteit, militaire kracht, diplomatieke status en maatschappelijke waarden van de natie.

6. In het tijdperk na 9/11 hebben de Verenigde Staten getracht vluchtelingen- en migrantenstromen te beveiligen door betere inlichtingenverzameling, informatie-uitwisseling, veilige identiteitsdocumenten en gelaagde screening van personen die toelating zoeken. Het Amerikaanse hervestigingsprogramma voor vluchtelingen is zonder meer het veiligste Amerikaanse toelatingsprogramma. De samenwerking tussen Europese staten is daarentegen schaars, niet alleen met betrekking tot de bescherming van vluchtelingen, maar ook met informatie-uitwisseling en screening van vluchtelingen. Misschien wel de grootste veiligheidsproblemen waarmee Europa wordt geconfronteerd, zijn radicalisering (met name van jongeren) en de terugkeer van jihadistische burgers. Radicalisering is ook een probleem (zij het minder) in de Verenigde Staten, ook onder tieners en jongvolwassenen in gerichte immigrantengemeenschappen.

7. Voeg aan deze uitdagingen de zelf toegebrachte wond van extremistische retoriek en voorstellen toe die de eenheid ondermijnen en fundamentele waarden schenden. In de Verenigde Staten heeft Donald Trump gezworen de toelating van moslims op te schorten, vermeende terroristen te martelen, hun families te vermoorden, Hillary Clinton te vervolgen en (net als zijn vice-president) een toevluchtsoord te ontzeggen voor degenen die op de vlucht zijn voor geweld en vervolging. Deze voorstellen willen kracht uitstralen. Toch is er niets sterk aan het schenden van liberale democratische waarden of het verdedigen van het soort staatstactieken die vluchtelingen creëren. En het vermindert de nationale en menselijke veiligheid om een ​​hervestigingssysteem voor vluchtelingen te ondermijnen dat miljoenen levens heeft gered en enorm heeft bijgedragen aan het welzijn en de internationale status van de natie.

8. Volgens de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR) waren er in 2015 65,3 miljoen gedwongen ontheemden, waaronder 40,8 miljoen ontheemden en 21,3 miljoen vluchtelingen. Deze wereldwijde humanitaire crisis, die uit meerdere, complexe crises bestaat, wordt vaak gekenmerkt als een 'vluchtelingencrisis' alsof deze wordt veroorzaakt door vluchtelingen. Maar in de kern is het falen van staten om af te zien, te voorkomen en effectief te reageren op omstandigheden zoals gewapend conflict, repressie, terrorisme en inbreuken op de rechtsstaat. UNHCR meldt dat vluchtelingengenererende conflicten regelmatig "zijn uitgebroken of opnieuw zijn ontstaan," langdurige crises "slepen voort zonder oplossingen in zicht," en als gevolg daarvan strekt zich een enorme "crisisboog" uit van "Zuidwest-Azië tot het Midden-Oosten" Oost tot de Hoorn van Afrika en het meer van Tsjaad. " De Verenigde Staten, Mexico en Midden-Amerikaanse staten ervaren ook grote toestroom van vluchtelingen en migranten, gedeeltelijk vanwege de ineenstorting van de rechtsstaat in de noordelijke driehoekstaten van Midden-Amerika.

9. Deze crises zijn niet in de buurt gekomen van gelijkwaardige verdeling van verantwoordelijkheid. Zesentachtig procent van de vluchtelingen in de wereld woont in ontwikkelingslanden in de nabijheid van verontruste, vluchtelingenproducerende landen. Ontwikkelde staten hanteren op hun beurt een reeks strategieën om te voorkomen dat vluchtelingen hun grondgebied bereiken en om bescherming vragen. De top drie bijdragers aan UNHCR leveren meer dan 50 procent van het jaarbudget van het agentschap, en veel staten, inclusief die met middelen, dragen niets of vrijwel niets bij. Financiering voor de miljoen Zuid-Soedanese vluchtelingen in buurlanden bedraagt ​​20 procent van wat nodig is. Bovendien doen staten regelmatig toezeggingen die ze niet nakomen.

10. Het gebruik van traditionele "duurzame opties" voor vluchtelingen - veilige en vrijwillige terugkeer, hervestiging in een derde land of integratie in de gastgemeenschap - is nergens beschikbaar in de buurt van het aantal dat een substantiële deuk in de vluchtelingenpopulatie en veelbelovende alternatieve strategieën moeten op schaal worden gebracht.

11. Tijdens de plenaire vergadering op hoog niveau van de VN over de aanpak van grote bewegingen van vluchtelingen en migranten op 19 september 2016 hebben 193 staten ingestemd met de Verklaring van New York voor vluchtelingen en migranten, die onder andere riep voor een "meer billijke verdeling van de last en verantwoordelijkheid voor het opvangen en ondersteunen van vluchtelingen in de wereld", de ontwikkeling van een "alomvattende reactie van vluchtelingen ... voor elke situatie met grote vluchtelingenstromen" en "werken aan de goedkeuring in 2018 van een wereldwijd pact over vluchtelingen. " De volgende dag een Leader's Summit On Refugees, georganiseerd door de Verenigde Staten, produceerde publieke en private verplichtingen voor vluchtelingen, waaronder:

12. * $ 4,5 miljard aan extra humanitaire hulp, het dubbele van het aantal hervestigde vluchtelingen of toegang tot immigratiesystemen, verbeterde toegang voor nog een miljoen vluchtelingenkinderen om naar school te gaan en een miljoen meer vluchtelingen om te werken.

13. * Aanzienlijke toezeggingen van de particuliere sector aan duurzame oplossingen voor vluchtelingen op lange termijn en ondernemende activiteiten van vluchtelingen, en

14. * Gunstige financiering voor humanitaire en ontwikkelingsprojecten die bedoeld zijn voor zowel vluchtelingen als gastgemeenschappen.

15. De verklaring van New York liet de externe externalisering, het verbod en andere strategieën die toegang tot bescherming in rijke staten ontzeggen, bestaan. Het heeft ook nagelaten om richtlijnen te produceren over de noodzaak om tientallen miljoenen te beschermen in vluchtelingenachtige situaties die niet voldoen aan de enge definitie van vluchtelingen.

16. Tot zijn eer geeft de verklaring een scherpe beoordeling van de oorzaken van de wereldwijde crisis en de algemene stappen die nodig zijn om deze aan te pakken. De krachtige goedkeuring van gedeelde verantwoordelijkheid is gedeeltelijk van belang, omdat zoveel staten dit concept in de praktijk niet respecteren, en niet alleen als het gaat om de bescherming en integratie van vluchtelingen, maar ook ter bestrijding van terreur en andere uitdagingen.

17. Hij beëindigde zijn toespraak met de onheilspellende noot dat "eerbied voor diversiteit moet worden vervangen door respect voor diversiteit", wat blijkbaar betekent dat Macedonië diversiteit binnen zijn grenzen niet langer toestaat, maar respecteer dit principe op de een of andere manier in de samenvatting.