Dood en letsel uitbesteden om de onderste regel te verhogen

45 Black-Owned Etsy-winkels die iedereen zou moeten ondersteunen

1. Onder de remedies voor het flagrante misbruik van monopolistische internationale bedrijven, zoals Wal-Mart, moeten we er zo nodig met kracht op aandringen dat zij ervoor zorgen dat de arbeidsomstandigheden in hun overzeese operaties - - hetzij in eigendom of in opdracht - voldoen aan Amerikaanse vereisten. Komt dit waarschijnlijk binnenkort voor? Helaas niet, gezien onze door de big business gedragen overheid. Desondanks moeten we de druk op het Congres opvoeren om de gevolgen te onderzoeken van het toestaan ​​van niet-gereguleerde multinationals om het systeem te spelen. Te veel Amerikaanse gezinnen worden gedwongen te leven van armoedelonen en zijn afhankelijk van door de belastingbetaler gefinancierde voedselbonnen en Medicaid, terwijl hun tegenhangers overzee dagelijks het leven verliezen om te overleven. Het minste dat we deze mensen verschuldigd zijn, is Wal-Mart en de rest te boycotten en publiekelijk aan de kaak te stellen.

2. Bijna 700 mensen zijn dood bevestigd en honderden anderen zijn ernstig gewond geraakt bij de ineenstorting van een gebouw in Bangladesh twee weken geleden dat verschillende fabrieken huisvestte die kleding produceerden voor grote merkbedrijven en de detailhandelaren die deze goederen over de hele wereld verkopen, waaronder Wal-Mart. Dit is de grootste industriële ramp in zijn soort die ooit is geregistreerd, maar geenszins een op zichzelf staand incident. In feite werden pas afgelopen november 112 kledingfabrikanten gedood toen ze gevangen zaten door een brand in dezelfde buitenwijk van de hoofdstad van Bangladesh. Beide rampen hadden voorkomen kunnen worden, maar vanwege het notoir lakse overheidstoezicht op dergelijke werkplekken en het falen van wereldwijde bedrijven die met dit soort operaties contracteren om minimaal veilige werkomstandigheden te eisen. Groepen als Human Rights Watch hebben deze misstanden onder de aandacht gebracht en druk uitgeoefend op de Bengaalse overheid, fabriekseigenaren en internationale bedrijven die profiteren van de uitbuiting van goedkope en onbeschermde werknemers - maar zonder opmerkelijk succes. Ze vragen zich af hoeveel van dergelijke incidenten moeten plaatsvinden voordat er iets gebeurt.

3. De Bengaalse brand doet griezelig denken aan de brand van de Triangle Shirtwaist Company uit 1911 in New York City, die 146 arbeiders - meestal jonge Joodse immigrantenvrouwen - hun leven heeft gekost omdat hun werkgevers de uitgangen hadden geblokkeerd. Sterfgevallen, verwondingen en ziektes op de werkplek waren honderd jaar geleden een gegeven in het leven in bepaalde Amerikaanse industrieën. Terwijl de mijnen, spoorwegen en molens het grootste aantal slachtoffers maakten, vielen deze meestal ver buiten het zicht van het publiek. Maar het Triangle-vuur toonde aan dat geen enkele werkende veilig was tegen de snelkoppelingen die werden gemaakt om koste wat het kost maximale winst te maken. Het gebeurde in Manhattan toen mensen het werk verlieten en al deze ooggetuigen keken omhoog naar de bovenste verdiepingen van het brandende gebouw en zagen een gestage stroom jonge vrouwen hulpeloos pauzeren te midden van de vlammen voordat ze naar hun dood op het trottoir springen.

4. Het driehoeksvuur was een cruciale gebeurtenis om de gemiddelde Amerikaan de consequenties te tonen van het nastreven van winst en goedkope producten tegen elke prijs. Veel van de toeschouwers - winkelmeisjes, huisvrouwen uit de middenklasse en dames uit de samenleving - droegen ongetwijfeld de shirtwaist-blouses die iedereen moest hebben en de 146 jonge vrouwen die dood op het trottoir lagen, verloren hun leven bij het produceren. Deze schokkende gebeurtenis hielp de hervormingen van de werkvloer waar de vakbonden en hun progressieve bondgenoten naar op zoek waren, tot stand te brengen, wat resulteerde in wetgeving waar we allemaal van profiteerden. Deze omvatten arbeidsveiligheidswetten, werknemersvergoeding, ziekteverlof, werkloosheidsverzekering, vakanties, medische uitkeringen, een minimumloon en de 40-urige werkdag.

5. Een combinatie van bedrijfsglobalisering en deregulering van de overheid heeft deze bescherming de afgelopen drie decennia echter uitgehold. Deze krachten hebben multinationals in staat gesteld hun arbeidskosten in dit land te drukken door de lonen te drukken en de gezondheidsvoordelen en pensioenen te elimineren. Tegelijkertijd hebben ze zoveel mogelijk van hun productie uitbesteed aan arme landen, zoals Bangladesh, vaak met verschrikkelijke gevolgen. De Bengaalse doden en gewonden van vandaag zijn het equivalent van die onbeschermde Amerikaanse mijnwerkers, spoorwegarbeiders en molenhanden van honderd jaar geleden. Hun families, vrienden, collega's en buren waren getuige en deelden hun lijden - maar ze zijn onzichtbaar voor ons, tenzij we willen kijken en handelen zoals degenen die getuige waren van het driehoeksvuur en besloten hebben dat dergelijke gebeurtenissen niet mogen plaatsvinden.

6. Is Wal-Mart de enige schurk in dit verhaal? Zeker niet. Vele anderen zijn betrokken. Maar Wal-Mart is de drijvende kracht achter race-to-the-bottom prijzen, monopolistische pesten van hun leveranciers hier en in het buitenland, en het gebruik van outsourcing om hun Amerikaanse werknemers te bedreigen en te misbruiken. De erfgenamen van miljoenen dollars van Sam Walton zijn de huidige versie van de roofbaronnen van honderd jaar geleden en net zo onverzadigbaar in hun zoektocht naar nog meer obscene fortuinen, ongeacht de kosten in het leven, ledematen en billijkheid voor degenen die hun rijkdom produceren.