Een geschenk aan mijn ouders: een gesprek over hun wensen

Dit is de reden waarom mensen cashewmelk gebruiken in hun koffie

1. In de stroom van geschenken tijdens de feestdagen herinnerde mijn moeder me aan een geschenk dat ik haar onlangs gaf dat duurzamer was dan velen - het geschenk van gemoedsrust.

2. Niet lang geleden heb ik mijn ouders en mijn drie zussen gebeld en gezegd dat ik graag een vergadering zou hebben om belangrijke beslissingen te bespreken die moesten worden genomen wanneer het leven ons in de weg staat plannen. Ik had een vriendin zien wiens vader onlangs was overleden, debatteren over de regeling van het landgoed van haar vader met haar broers en zussen. Deze vriend was alleenstaand en woonde in de buurt van haar ouder wordende vader, dus bracht ze tijd door met hem in het weekend, hem in zijn Buick naar het park of de supermarkt rijden, en zorgde voor wat broodnodige kameraadschap en logistieke ondersteuning. Haar twee broers en zussen hadden hun eigen gezin en woonden verder weg, dus hoewel ze van hun vader hielden, was hun vermogen om tijd door te brengen beperkter.

3. Toen de vader stierf, werd zijn landgoed verdeeld over de drie kinderen, maar de auto werd overgelaten aan de dochter die hem had rondgereden en voor hem zorgde toen hij niet meer in staat was om te krijgen rond gemakkelijk. Mijn vriend, die in de stad woonde en geen auto had, waardeerde het geschenk als een herinnering aan de prachtige herinneringen die ze in zijn latere jaren met haar vader kon delen.

4. Haar broers en zussen waren niet zo begripvol. Ze waren overstuur door de ongelijke verdeling van activa. Ik weet niet hoeveel de auto waard was, maar ik kan me niet voorstellen dat het verouderende voertuig meer dan een paar duizend dollar waard was.

5. Toen ik de onrust zag die de auto voor deze drie broers en zussen creëerde, besloot ik dat ik niet zou toestaan ​​dat een of ander materieel item of wens van mijn ouders mijn zussen en mij in de weg zou staan en onze vakantie samen doorbrengen.

6. Dus mijn ouders, mijn zussen en ik spraken af ​​om bij mij thuis te komen en een lijst met activa (rekeningen, daden, verzekeringspolissen, enz.), Verplichtingen (hypotheken, belangrijke rekeningen, etc.) en belangrijke documenten (testamenten, volmachten in de gezondheidszorg, enz.).

7. Mijn bedoeling was om ervoor te zorgen dat als er iets zou gebeuren met een van mijn ouders of met mijn zussen iemand anders in de familie zou weten hoe ze hun wensen konden uitvoeren.

8. Bij het openen van het gesprek zei ik dat het Federal Emergency Management Agency (FEMA) een zin heeft: "Je wilt geen visitekaartjes uitwisselen als je knie diep in het water staat ." Ik merkte op dat we als gezin niet in de lobby van een ziekenhuis willen staan ​​wanneer iemand van wie we houden een gezondheidsevenement heeft meegemaakt, proberen overeen te komen wat we moeten doen of wie de beslissing neemt. Laten we nu beslissen, met de inbreng van iedereen in de familie, terwijl het "weer droog en zonnig is". Gelukkig waren mijn mensen goed voorbereid. Ze hadden testamenten en volmachten in de gezondheidszorg, met kopieën thuis en op een andere veilige locatie. Ze hadden al een van mijn zussen aangesteld als uitvoerder van hun testament. Deze zuster, die in de buurt van mijn ouders woont, is ook in het bezit van de zorgverlener als die nodig was.

9. Ik ging het gesprek aan in de hoop een proces te bespreken voor het verdelen van de materiële bezittingen (zoals de auto) zodat niemand van streek raakte wanneer een broer of zus iets waardevoller kreeg dan iemand anders. Als mijn ouders voorkeuren hadden over waar hun materiële bezittingen naartoe gingen, wilden we ervoor zorgen dat iedereen die voorkeuren kende. Ik heb zussen die dichter bij mijn ouders wonen dan ik en ze veel steun geven. Als mijn ouders de auto aan een van mijn zussen willen achterlaten als "bedankt voor het rijden naar de dokter", dan zou ik die wens moeten weten en respecteren!

10. Wat er gebeurde, was veel verhelderend en directer. Het eerste wat mijn moeder zei was: "Wel, ik wil gewoon naast je vader begraven worden." De familie van mijn moeder had een paar begraafplaatsen in een nabijgelegen stad, decennia geleden gekocht door haar vader. Haar ouders werden daar begraven en mijn moeder kon met gemak het graf van haar ouders bezoeken. De familie van mijn vader had enkele uren verderop een stad begraven, waar niemand in de familie in een eeuw had gewoond. Terwijl er op die begraafplaats 'kamer in de herberg' was, vormde het bezoeken van het graf van een geliefde daar begraven een reis, geen snelle reis. We hadden grapje de hele tijd gezegd dat de eerste die ging, moest beslissen waar ze allebei heen gingen!