Een nieuwe kans voor economische integratie in Zuid-Amerika

IN VERBAND ...

1. De comeback van centrum-rechtse administraties in Zuid-Amerika zou de regio kunnen leiden naar nieuwe integratiemogelijkheden, maar de weg voor ons blijft uitdagend.

2. Door Alvaro Zapatel

3. Zestien jaar geleden begon de Amerikaanse president George W. Bush diepere integratiemogelijkheden met Latijns-Amerika te onderzoeken. De bedoeling van de regering Bush was om de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) uit te breiden naar 34 landen op het halfrond tot een voorgestelde vrijhandelszone van de Amerika's (FTAA). Maar de potentiële reboot in de Amerikaanse handelsrelatie met Amerika in het begin van de jaren 2000 daalde in 2005 om twee redenen: een verschuiving in prioriteiten in Amerikaanse buitenlandse zaken na de aanslagen van 9/11 en breed regionaal verzet tegen de FTAA van linkse regeringen, zoals zoals die in Venezuela, Argentinië en Bolivia. Recentere regimeveranderingen in Zuid-Amerika wijzen echter op nieuwe mogelijkheden om vrijhandelsonderhandelingen in Amerika te heropenen.

4. De politieke verschuiving in de regio heeft plaatsgevonden te midden van de economische onrust van de belangrijkste oppositie van Zuid-Amerika tegen de Verenigde Staten in de jaren 2000: Venezuela. In feite heeft Venezuela het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw gebouwd om een ​​regionaal economisch platform te bouwen om zijn geopolitieke invloed te legitimeren. Als gevolg hiervan begon de overleden Venezolaanse president Hugo Chavez de invloed van Venezuela uit te breiden in de tweede helft van de jaren 2000, gebruikmakend van het gebrek aan Amerikaanse interesse in de regio. Met aanzienlijke olie-inkomsten heeft Chavez de uitgebreide sociale programma's van Venezuela in binnen- en buitenland uitgebreid met speciale handelsovereenkomsten en subsidies aan zijn bondgenoten. In 2007 besteedde Venezuela $ 8,8 miljard aan subsidies en ontwikkelingsprojecten in de regio, terwijl de Amerikaanse hulp in dezelfde periode slechts $ 1,6 miljard bedroeg. Op deze manier verwierf het Venezolaanse regime legitimiteit en werd het een belangrijk tegenwicht voor de invloed van de VS. Venezuela bouwde sterke relaties op met Brazilië, Argentinië, Ecuador en Bolivia door hun externe schuld te subsidiëren en olie te verstrekken, terwijl de Verenigde Staten zich bleven terugtrekken uit de regio.

5. Vandaag heeft inflatie, voedseltekorten en een toename van criminaliteit, in combinatie met de daling van de olieprijzen, de capaciteit van Venezuela om zijn buren te subsidiëren aanzienlijk verminderd en daarmee zijn linkse invloed in de regio verminderd . Tegelijkertijd zorgden economische instabiliteit in Brazilië en Argentinië - veroorzaakt door prijscontroles, inflatie, valutacontroles en systemische corruptie - ervoor dat kiezers en politici drastische politieke en economische hervormingen steunden. Als gevolg hiervan ondergingen twee van de grootste economieën van Latijns-Amerika - en cruciale Venezolaanse bondgenoten - begin 2016 dramatische regimeveranderingen. Brazilië en Argentinië zijn echter niet de enige landen die zijn verschoven naar centrum-rechts in de regio. Colombia, en meer recentelijk Peru, hebben regeringen met centrumrechtse platforms gekozen, waardoor dit de eerste substantiële regionale verschuiving is naar de centrumrechtse kant van het spectrum in de Latijns-Amerikaanse politiek sinds 1999. Zulke brede politieke veranderingen in Zuid-Amerika bieden een kans voor de Verenigde Staten om zich zinvol weer in te laten met Latijns-Amerika.

6. Zuid-Amerika verwelkomt economische hervormingen die fiscale verantwoordelijkheid en sterkere bilaterale en multilaterale overeenkomsten impliceren. Deze hervormingen - waaronder uitgebreide handelszones en grotere directe buitenlandse investeringen in de regio - hebben tot doel de invloed van het Zuid-Amerikaanse blok op onderhandelingen met zijn Noord-Amerikaanse en Europese tegenhangers te vergroten. Dit scenario biedt de mogelijkheid om de FTAA-onderhandelingen te hervatten, die sinds 2005 in essentie zijn bevroren. Zuid-Amerika heeft in feite de gelegenheid om zich te concentreren op economisch en handelsbeleid dat als springplank kan dienen voor regionale integratie.

7. Alvaro Zapatel heeft een BA in economie van Boston College en werkt momenteel als specialist in projectmonitoring en -evaluatie bij het Peruaanse ministerie van Onderwijs. Hij is ook professor aan de Afdeling Economie en Communicatie van de Universiteit van Lima. Alvaro is een Latijns-Amerikaanse fellow bij Young Professionals in Foreign Policy.