Een vriendelijke scheiding: hoe het VK en de EU Brexit kunnen overleven

Zoete aardappeltoost is de gezondheidstrend die steeds beter wordt

1. Hoewel het VK de gevolgen van de Brexit moet minimaliseren, moet de EU dit zien als een kans om de eenheid te versterken. Tijdens de onderhandelingen moet de EU een eerlijke maar stevige hand houden met het VK. Net als het Verenigd Koninkrijk moeten de resterende EU-landen de gevolgen van Brexit voor hun eigen burgers minimaliseren, inclusief degenen die in het Verenigd Koninkrijk wonen of betrokken zijn bij zakelijke relaties met Britse bedrijven. Desalniettemin moet de EU haar lidstaten ontmoedigen om in de voetstappen van het VK te treden en de EU te verlaten, een doelstelling die kan worden bereikt door het VK hetzelfde niveau van voordelen te ontzeggen dat het als lid had genoten. Zoals Brexit-onderhandelaar Guy Verhofstadt suggereert, kan de EU "nooit, nooit een staat voor de Britten of een ander land buiten de EU creëren die gunstiger is dan binnen de EU zijn." [!9

2. Deze onderhandelingen bieden de EU ook de mogelijkheid om diepere integratie tussen de huidige leden te onderzoeken. Het VK heeft zich vaak verzet tegen maatregelen om de integratie te verdiepen, maar zonder het VK heeft de EU de kans om nieuwe initiatieven te nemen. Omdat het VK bijvoorbeeld 'al lang de sleutel is om ervoor te zorgen dat alle EU-defensie-inspanningen nauw verbonden blijven met de NAVO, zijn sommige Amerikaanse analisten bang dat Brexit de EU zou kunnen aanmoedigen om een ​​meer autonome EU-defensie-identiteit te ontwikkelen' [!10

3. Ten slotte openen de Brexit-onderhandelingen de deur voor andere landen om aan de macht te komen en hun evenwicht te bewaren of zich bij het Frans-Duitse bolwerk aan te sluiten. Momenteel heeft Italië tijdens de Brexit-onderhandelingen de leiding genomen en zou waarschijnlijk in de "Grote Drie" kunnen stappen. [!11

4. Ongeacht welke aanpak het VK en de EU uiteindelijk zullen volgen, de komende twee jaar zullen moeilijk zijn. Enerzijds moet het VK vechten voor een overeenkomst die hen in staat stelt de status quo te handhaven en tegelijkertijd de interne territoriale integriteit te beschermen. Aan de andere kant moet de EU standvastig zijn - niet alleen om andere leden te ontmoedigen om hun eigen "uitgangen" na te streven, maar ook om eenheid en groei tussen de resterende lidstaten te versterken.

5. [!1

6. [!2

7. [!3

8. [!4

9. [!5

10. [!6

11. [!7

12. [!9

13. [!10

14. Door Nicole Gunkle, American University

15. Op 23 juni 2016 heeft het Verenigd Koninkrijk bij referendum gestemd om de Europese Unie te verlaten. Dit besluit werd ingegeven door een hoogtepunt van gebeurtenissen, waaronder de financiële crisis, gevolgd door een recessie, een vluchtelingencrisis en een daaropvolgende toename van anti-EU-sentimenten. Hoewel de meeste kiezers geloofden dat de EU meer zou lijden dan het VK door deze verbroken relatie, heeft het na-effect een somber beeld geschetst voor het VK. Om de status quo in het VK te handhaven, moet premier Theresa May hopen op een snelle onderhandeling over een handelsovereenkomst en Noord-Ierland en Schotland ervan weerhouden afscheiding na te streven. Anderzijds moet de EU een solide positie innemen ten opzichte van het VK om te voorkomen dat ook andere landen de EU verlaten.

16. De aandringen van premier May dat het VK zich terugtrekt uit de interne markt van de EU heeft snelle handelsbesprekingen met de EU noodzakelijk gemaakt. Vanaf maart 2017 bleef het VK een netto-importeur van EU-export, met een tekort van PS14,3 miljard. [!1

17. Een optie die het VK zou kunnen nastreven is een bilaterale handelsovereenkomst die vergelijkbaar is met die tussen Zwitserland en de EU, die momenteel partij zijn bij een vrijhandelsovereenkomst en zeven sectorale overeenkomsten die open grenzen regelen , technische handelsbelemmeringen, overheidsopdrachten, landbouw en lucht- en landvervoer. [!3

18. Hoewel het onderhouden van handelsrelaties een topprioriteit is, moet premier May zich ook richten op het behoud van Noord-Ierland en Schotland in het VK. In 2014 hield Schotland een referendum over onafhankelijkheid van het VK, dat faalde met een marge van bijna 10 procent. Een van de grootste redenen tegen afscheiding was het voordeel van het EU-lidmaatschap; als Schotland stemde om zich af te scheiden, was het onwaarschijnlijk dat EU-lidstaten zouden stemmen om Schotland als een nieuwe lidstaat toe te laten als gevolg van hun inspanningen om hun eigen lokale secessionistische bewegingen te ontmoedigen. Nu het VK heeft gestemd om de EU te verlaten, heeft Nicola Sturgeon, de eerste minister van Schotland, gevraagd om een ​​nieuw referendum over onafhankelijkheid, met het argument dat - in tegenstelling tot Engeland en Wales - 62 procent van de kiezers in Schotland had gestemd om te blijven [!5

19. Ondertussen is de Schotse onafhankelijkheid niet langer de enige bedreiging voor de territoriale integriteit van het VK; Noord-Ierland overweegt ook zijn opties. Tijdens het referendum stemde Noord-Ierland nog voor 55,7 procent in de EU, [!7