Een "Win-Win" voor Palestina en Israël is mogelijk

Maak contact met ons

1. Een al hete zomer in het Midden-Oosten - oorlog in Libië, regime-onderdrukking in Syrië en binnenlandse politieke protesten van Caïro naar Tel Aviv - dreigt over te koken in september wanneer de Verenigde Naties Algemene vergadering behandelt de lidmaatschapstoepassing van de staat Palestina. Het is een uitgemaakte zaak dat de VS een veto zullen uitspreken in de Veiligheidsraad als Palestina een volledige lidmaatschapsstatus aanvraagt; dit zou Palestina de mogelijkheid bieden om de status van niet-lidstaat te bereiken. In beide scenario's zal het zieltogende vredesproces weer een lichamelijke klap absorberen en zullen de houdingen aan alle kanten verharden. Dit hoeft echter niet zo te zijn. Als koelere koppen kunnen zegevieren, dan kunnen diplomatie en creatief denken resulteren in een derde optie - een die win-win is voor alle partijen.

2. Er is een manier voor de Palestijnen om de diplomatieke boost te bereiken die ze met het VN-lidmaatschap zoeken, zonder de vredesonderhandelingen te schaden of de betrekkingen met Israël en de Verenigde Staten te ondermijnen. Er zijn minstens drie elementen die het waard zijn om te onderzoeken - afzonderlijk of samen - die van wat sommigen een "treinwrak" noemen, een succes kunnen worden voor alle betrokkenen.

3. Ten eerste kan de manier waarop de VN-resolutie tot stand wordt gebracht ver gaan in het wegnemen van Amerikaanse en Israëlische zorgen en het bevorderen van zowel Israëlische als Palestijnse belangen. Een belangrijk Israëlisch belang is bijvoorbeeld de Arabische erkenning van Israël als een joodse staat. In feite verwijst VN-resolutie 181, die de basis vormt voor de onafhankelijkheid van Israël, in de hele tekst naar de oprichting van een 'Arabische staat' en een 'joodse staat' op het gebied van het toenmalige Palestijnse mandaat. Zo zou een kunstzinnig geformuleerde VN-resolutie die in september werd gepresenteerd, tegemoet kunnen komen aan de sterk gevoelde behoefte van Israël aan erkenning als een Joodse staat door te bepalen dat de acceptatie van Palestina als VN-lid voortvloeit uit dezelfde VN-resolutie 181 die het Israëlische lidmaatschap specificeert als de 'Joodse staat'. "

4. Ten tweede, de agenda van komende zittingen van de Algemene Vergadering is bezaaid met tientallen kritieke resoluties over Israël. Ze zijn verstoken van enig evenwichtsgevoel en elk jaar worden ze hersenloos aangeboden en gestemd zonder iets te bereiken. Als de wereld wordt gevraagd om Palestina's wens om toe te treden tot de Verenigde Naties serieus te nemen, dan moet Palestina worden gevraagd om deze resoluties in te trekken en het lege spel te stoppen. Dit zou niet alleen een gevoel van gezond verstand in de VN-agenda herstellen, maar het zou ook een zekere integriteit herstellen van de manier waarop de VN problemen in het Midden-Oosten aanpakt.

5. Ten derde liet een recent uitgebrachte uitspraak van de Palestijnse president Mahmoud Abbas de indruk achter dat een van de voordelen van een volledig Palestina-lidmaatschap bij de VN de mogelijkheid van Palestina zou zijn om zijn zaak voor internationale forums, zoals het Internationaal Gerechtshof of het Internationaal Strafhof. We hebben dit al geproefd toen de kwestie van de veiligheidsbarrière van Israël naar de ICJ werd gebracht. Voor Israëli's en vele anderen is een Palestijnse campagne tegen verschillende Israëlische beleidsmaatregelen in deze internationale juridische fora gewoon een manier om de Israëlische staat te delegitimeren. Palestijnen ontkennen dit, maar de ontkenningen hebben Israëls zenuwen niet gekalmeerd. In de context van de toetreding van Palestina als volwaardig lid van de VN moeten de Palestijnen dus worden gevraagd zich in te zetten voor onderhandelingen en af ​​te zien van overdracht van een politiek geschil naar het internationale rechtsgebied.

6. Hoe belangrijk het ook is om deze creatieve afwegingen te overwegen, het is ook van cruciaal belang om ons te concentreren op de precieze formulering van de resolutie over de Palestijnse toetreding tot de VN. Als de resolutie details specificeert - zoals de locatie van de grenzen van de staat Palestina - dan zal dit de logica van het onderhandelingsproces ondermijnen. Als echter de Verenigde Staten, het Kwartet en vooral Israël deelnemen aan de onderhandelingen over de tekst van de resolutie, voortbouwend op de hierboven genoemde ideeën of andere creatieve oplossingen, is het misschien mogelijk om een ​​pakket te ontwikkelen dat drie positieve doelen: een resolutie die het diplomatieke voordeel oplevert waar de Palestijnen naar streven, een uitkomst die een zekere mate van politiek gewin voor Israël oplevert, en een tekst van de Veiligheidsraad die kwesties betreffende de definitieve status niet uitsluit door eenzijdig de uitkomsten ervan te bepalen. Diplomatie moet op dit kritieke moment worden versneld, niet verlaten.