Het grote aardappeldebat: Idaho Vs. Maine

Elaine: Maine's geriatrische spuds kunnen niet concurreren met de jongere, energieke aardappelen van Idaho. Idaho-schoffels zitten in hun robuuste jaren, terwijl de nietige aardappelen van Maine kleiner en meer gerimpeld zijn. Ze dragen kleine gebreide sjaals en geruite hoeden met oorbedekking.

Molly: de strenge winters van Maine brengen weer onder nul om ongedierte te doden, terwijl de mildere winters van Idaho deze varmints toelaten om onschuldige gewassen nog een seizoen te terroriseren.

Molly: we hebben geen irrigatie nodig om groei te forceren, in tegenstelling tot de droge woestijnvelden in Idaho.

Elaine: Irrigatie vangt het zoete water uit de bergen en verandert zuidelijk Idaho in vruchtbare landbouwgrond. Het benutten van het water blijft duizenden banen opleveren en wereldberoemde gewassen produceren. En we hoeven niet om te gaan met dat vervelende zeezout dat vanuit de Atlantische Oceaan binnenstroomt.

Molly: Onze aardappelen hebben een minder "wilde" smaak omdat we hier in Maine vrij tam zijn, in tegenstelling tot het wilde westen van Idaho. We genieten rustig van het creëren van de perfecte vitaminerijke, energierijke groente, perfect voor elke maaltijd.

Elaine: True, Idaho is wild. En Groot. We produceren elk jaar 320.000 hectare aardappelen, oftewel 13 miljard pond. Idaho beslaat meer dan 83.000 vierkante mijlen en is groot genoeg om de staat Maine (36.000 vierkante mijlen) te eten voor het avondeten en vervolgens de staten Vermont, New Hampshire, Connecticut, Maryland en Massachusetts als dessert op te slokken. We zijn zo wild. Molly: Maine wint vanwege onze nederigheid. Idaho overtreft Maine in het prijzen van de deugden van hun aardappelen met een enorm reclamebudget. Maine daarentegen denkt dat de smaak van onze aardappelen alles is wat nodig is om ons superieure product op de markt te brengen. Dus elke hap van een Maine aardappel bevat een portie nederigheid.

Elaine: Je hebt gelijk over de nederigheid. We scheppen openlijk op over onze schoffels en laten een aardappel van zes ton door het land reizen op een vrachtwagen. We genieten ook van de beroemde voetbalwedstrijd Idaho Potato Bowl, het beste Aardappelmuseum van het land en de sexy Idaho Aardappeldaling op oudejaarsavond. Er wordt geen gram nederigheid gebruikt bij het creëren en promoten van deze evenementen.

Molly: onze aardappelen hebben een dikke schil. Wonen in Noord-Maine is niet eenvoudig met zijn strenge winters en afgelegen locatie. Hierdoor groeit onze aardappel een dikkere schil, die veel minder kwetsbaar is voor kneuzingen en vlekken tijdens de oogst en verzending.

Elaine: de schil op een Idaho-aardappel kan bruin, goud, paars of rood zijn. Deze kleurrijke reeks heerlijke, voedzame gerechten vormt het middelpunt voor een gezonde maaltijd. Als de huid niet zo dik is als die van jou, maakt dat het gemakkelijker om te pellen.

We besloten het debat te beëindigen omdat we honger kregen. We zullen ons onderzoek voortzetten en verschillende recepten proberen met behulp van de illustere aardappel. Ik geef toe dat Maine andere geweldige etenswaren aanbiedt: kreeft, mosselen met zwart brood en Whoopie-taarten. Idaho heeft aardappelen.

Het enige feit dat we waren overeengekomen: vrienden staan vrienden niet toe om instant aardappelpuree te eten. Dit smerige product is gemaakt van gedehydrateerde inferieure aardappelen gemengd met natriumbisulfaat, citroenzuur en BHA om kleur en smaak te behouden. BHA staat voor butylhydroxyanisol en sommige onderzoeken wijzen erop dat het carcinogeen kan zijn. Andere ingrediënten in instantaardappelen kunnen gehydrogeneerde oliën, glucosestroop, siliciumdioxide en andere mysterieuze chemicaliën zijn. Koop of eet dit nepvoedsel niet.

Hier is een feestelijke vakantiemaaltijd, gemarkeerd met een stomende kom echte aardappelpuree. Vergeet omstreden debatten en eet, drink en wees vrolijk.

Uit een recente peiling bleek dat Amerikanen meer verdeeld zijn dan ooit tijdens deze Thanksgiving-week. Misschien het meest omstreden is het debat over welke aardappelen moeten worden geserveerd: Idaho of Maine.

Vakantiemaaltijden zijn niet compleet zonder een kubus echte boter smelten in het midden van een grote kom aardappelpuree naast een industriële kan van zelfgemaakte jus. Deze eenvoudige genoegens maken het leven de moeite waard om te leven.

Mijn grootouders en ouders waren aardappelboeren in Idaho, en ik wist dat de staat de beste spuds ter wereld produceerde. Onlangs werd die mening aangevochten toen ik Molly Stevens, een humorschrijver uit Bangor, Maine, ontmoette. Ze is trots op de aardappelen van haar staat en had het lef om me een lijst te sturen met redenen waarom Maine-schoffels beter zijn dan die van Idaho.

Haar halfbakken uitzicht brak mijn tater bakken en ik overwoog haar lijst met redenen in een stoofpot van weggegooide schillen te stampen. Maar ik besloot te vegeteren bij de oogst van ideeën en hash over de weerlegging aan haar opgraving. We hebben elkaar ontmoet in de Erma Bombeck Writers 'Workshop in Dayton, Ohio, en zijn vervolgens overgegaan tot het dupliceren van de' garnalenscène 'uit de film, Forest Gump. [! 24870 => 1140 = 1!

"Wel, we houden zoveel van ons dat we twee keer gebakken spuds hebben, en we voegen ze toe aan stoofschotels, soepen, stoofschotels en hash," antwoordde ze.

"Iedereen weet dat Idaho-aardappelen de beste chips, pannenkoeken en gnocchi maken," antwoordde ik.

"Wel, heb je ooit geladen schillen gemaakt van Maine spuds gegeten of ze in een pan laten vallen bij een kook aan de kook? Je valt op je schoffel en verklaart dat we de betere aardappelen hebben. " Molly was gepassioneerd over haar aardappelen.

Om een evenwichtig debat over het lot van de grote aardappel te bieden, hier zijn onze feiten, beginnend met ons formidabele jeugdwerk op het gebied:

Molly: ik ben opgegroeid op een aardappelboerderij in Noord-Maine en begon aardappelen te plukken toen ik vijf jaar oud was. Ik moest de tractor besturen tot 'The Incident' toen ik de tractor over de oever reed en aan het einde van de rij een grote bocht nam. Gelukkig was er geen rollover om te herinneren, maar ik hoor mijn vader nog steeds "Ballen!" Roepen. wat zijn go-to-woord was toen hij overstuur was en de ruwste taal die ik hem ooit heb horen uiten. Elaine: Ik ben opgegroeid op een aardappelboerderij buiten het dorp Wendell, Idaho. Scholen waren in oktober twee weken gesloten, zodat iedereen kon helpen met de oogst. Mijn taak was om op de rug van een houthakker te staan die onkruid, wijnstokken en stenen van de schoffels trok terwijl ze over ratelende kettingen in de vrachtwagens tuimelden. De klus bracht extra uitdagingen met zich mee van vuil, wind, lawaai en koude temperaturen, maar niemand klaagde. Kinderen in die dagen hadden honger om te werken omdat de ouders meestal zeiden: "Geen werk. Geen diner."

Molly: het nietje op onze tafel ochtend, middag en nacht was de nederige en heerlijke aardappel. Ik was me er vaag van bewust dat een andere staat in de vakbond zichzelf de topaardappelteler noemde. Volgens mijn puzzel van de Verenigde Staten was Idaho ver naar het westen, grenzend aan Montana. Ik maakte me niet teveel zorgen over de concurrentie van de Idaho-aardappel omdat ik van het Maine Potato Board wist dat Maine-aardappelen beter waren en de eerste reden is vanwege het superieure zaad. Papa kweekte Maine-aardappelen uit het best mogelijke zaad, omdat hij zijn eigen zaad had geteeld en papa niets minder dan uitstekend deed.

Elaine: Maine heeft niet zoveel vulkanische grond, vooral omdat de vulkanen van de staat al miljoenen jaren niet zijn uitgebarsten. Idaho is een virtueel heet bed van vulkanische actie en de laatste grote uitbarsting was slechts 5.200 jaar geleden, vlak voordat ik werd geboren. De resulterende rijke grond produceert aardappelen die beter smaken, langer meegaan en een meer aangename textuur bieden. We kochten pootaardappelen uit Oost-Idaho, het ware territorium van de Knol.

Molly: Maine heeft meer ervaring omdat we aardappelen langer produceren dan elke andere staat in het land. Wil je een aardappel eten die door de jaren heen niet van zijn fouten heeft geleerd? Denk je niet dat de minder ervaren aardappel achter de ogen nat zou smaken?

Elaine: Maine's strenge winters zijn de reden waarom niemand daar wil wonen. Ik neem elke dag vervelende beestjes over bevroren neusharen.

45 Black-Owned Etsy-winkels die iedereen zou moeten ondersteunen