Jezus vervolgen

De beste manier om overgebleven rijst te gebruiken

1. Het Franse schilderij uit de 19e eeuw, "Christian Martyrs 'Last Prayer", hangt vandaag in de Walters Art Gallery in Baltimore. Het heeft zijn vermogen om te shockeren niet verloren. In het Romeinse circus zit de kleine kudde christenen in het zand, geknield rond hun oude pastoor. We zien huilende kleine kinderen, hele gezinnen verzameld. Op de tribunes zijn tienduizenden mensen, waarvan geen van alle gezichten zichtbaar zijn, maar ze zijn kleurrijk gekleed, in afwachting van een speciaal amusement. De scène wordt griezelig verlicht door vlammende kruisen. Als we beter kijken, zien we echter dat die kruisen christenen dragen, bedekt met pek en in brand gestoken. Hun lijden zal tenminste kort zijn. Uit de diepten onder het Circus schrijdt leeuwen een enkele tijger. De leidende leeuw komt dreigend naar de gelovigen toe.   Jean-Leon Gerome, de schilder, heeft misschien christenen van zijn tijd gewild om de offers te herinneren die nodig zijn om de prachtige beschaving op te bouwen die hij en zijn tijdgenoten toen genoten. De lucht in dit schilderij is donker en bedreigend. Het symboliseert een tijdperk in de klassieke oudheid dat zowel technologisch geavanceerd was - kijk naar architectuur! - en geestelijk achterlijk.   Voor Frankrijk in 1883 was het de Belle Epoque. Dat was toen Parijs werd herbouwd als de prachtige Lichtstad die we vandaag kennen. In dat jaar reisden stoomschepen de wereldzeeën over en Europeanen wilden de voordelen van spoorwegen, scholen, medische klinieken en het evangelie naar vele landen over de hele wereld brengen.   Al dat "imperialisme" wordt vandaag door de intelligentsia van het Westen met onverdeelde afschuw bekeken. De beschaafde verachters van religie denken dat het overhalen van indianen om suttee op te geven, de gewoonte om levende weduwen op de brandstapels van hun echtgenoot te verbranden, cultureel imperialisme is. Inheemse volkeren in Afrika leren om geen pasgeboren tweelingen te doden en hun moeders de bush in te jagen om door leeuwen te worden verslonden, wordt gezien als een buitenaards waardensysteem opleggen aan anderen.   Het is daarom niet verwonderlijk dat er tegenwoordig zo weinig aandacht wordt besteed aan christelijke vervolging in de Derde Wereld. Onze moderne wereld - zo technologisch innovatief - ligt moreel en spiritueel dichter bij dat Romeinse circus dan we zouden willen toegeven. World Magazine, een evangelische publicatie, is bijna de enige nationale pers die christelijke vervolging serieus neemt. In de huidige uitgave heeft journalist Jamie Dean een brede kijk op christelijke vervolging in het Midden-Oosten gegeven. Het brengt ons ertoe te vragen: Waarom zouden christenen overal de 'Arabische lente' met goedkeuring bekijken? Waarom zouden met name Amerikaanse christenen zich bij de Obama-regering aansluiten bij elke stap die ze denken te zetten in de richting van een grotere democratie? Democratie vereist meer dan mensen die stemmen. In Egypte is de moord op koptische christenen sterk toegenomen.   Deze regering beloofde zich openlijk te zullen bezighouden met Iraanse mullahs. Dit zijn dezelfde mannen die Pastor Youcef Nadarkhani, 32, gevangen zetten vanwege de 'misdaad' van het delen van zijn geloof met anderen. Verslaggever Dean maakt duidelijk dat de recente vrijlating van Pastor Nadarkhani misschien meer te maken heeft gehad met de mullahs die strengere westerse economische sancties probeerden te vermijden dan met een vermindering van hun wreedheden jegens christenen.   Christenen zijn bekend met de bijbelpassage in het boek Handelingen waar Jezus tot Saul spreekt. "Waarom vervolgt u mij", vraagt ​​Jezus. Saul is onderweg naar Damascus. Hoe toepasselijk is deze passage voor onze eigen tijd. Want het is in Damascus dat christenen nieuw bedreigd worden. En wanneer dat het geval is, worden niet alleen de volgelingen van Jezus vervolgd, maar ook Jezus zelf. Daar hebben wij zijn woord over.   Als we deze internationale gebedsdag voor de vervolgde kerk van zondag naderen, is het goed om te onthouden dat we ook burgers zijn. We moeten bidden voor onze broeders die overal in de bloedige halve maan lijden. En we moeten ons herinneren dat toen Saul Paulus werd, hij zijn Romeinse burgerschap niet opgaf. Hij gebruikte dat burgerschap om Gods doelen op aarde te bevorderen. Als christelijke burgers van deze grote republiek kunnen we zeker schreeuwen tegen vervolging in binnen- en buitenland. En we kunnen onze stemmen laten horen. John F. Kennedy zei het goed: "Hier op aarde moet Gods werk echt het onze zijn."