Jodendom (Chanoeka) op de universiteit houden

De gezondste gesneden broodjes in de supermarkt, volgens voedingsdeskundigen

1. Je vertrouwen houden tijdens het studeren is een van de grootste problemen om niet thuis te zijn. Gewoonlijk zou mijn familie zich rond de menora verzamelen en zouden we de menora aansteken en onze gebeden zingen. Voor het derde jaar op rij zal ik echter niet thuis zijn om het met mijn ouders te vieren. In plaats daarvan steek ik mijn appartement-menorah aan met mijn huisgenoten, terwijl we allemaal naar de finale strijden.    Het is een heel eind om te proberen appels met peren te vergelijken. Je kunt het gewoon niet. Dit is hoe ik me thuis voel vieren; er gaat niets boven thuis zijn met familie tijdens de vakantie. Studenten hebben de menora de afgelopen nachten solo aangestoken terwijl ze studeerden voor examens. Gelukkig voor mij, hield mijn appartement de Joodse feestdag volledig in ere - we maakten latkes en borst, het dichtst bij thuis zijn.

2. Andere vrienden van mij hadden eigenlijk geen menora. Ik ontving een paar teksten die er eigenlijk om vroegen, en daar ben ik trots op. Mensen behouden de joodse religie, die helaas langzaam aan het slinken is. Het lijkt erop dat jongere generaties steeds minder om de Joodse geschiedenis geven, maar eerder om de voordelen ervan. Ik heb bijvoorbeeld veel vrienden die Yom Kippur niet observeren, maar ijverig vechten voor vrije dagen daarvoor. Het belang van de joodse religie is dat er beoefenaars zijn. Het goede nieuws aan de Universiteit van Florida is dat er praktijkmensen lijken te zijn.

3. Beide Joodse organisaties op de campus (UF Hillel en Chabad) moedigen het vieren van Chanoeka aan. Op de eerste nacht sponsorde UF Hillel een menorah-verlichting. Diezelfde nacht liepen de Chabad-rabbijnen rond in Turlington om gratis menorahs uit te delen. Het is bemoedigend om te zien dat deze twee organisaties zorgen voor de Joodse gemeenschap en de noodzaak om deze te behouden.        Voor degenen die geen gratis menora konden krijgen en / of er geen hadden, was ik dolenthousiast om te zien dat ongeacht hun eigen geïmproviseerde versies. Hoe humoristisch de afbeelding hieronder ook is, ik ben heel blij dat mijn vrienden de poging hebben gedaan om Chanoeka te houden.

4. Met deze mentaliteit kunnen we er zeker van zijn dat de religie nooit zal sterven. De vlammen van de joodse religie (zowel figuurlijk als realistisch) zullen nooit sterven. Ongeacht hoe iemand ervoor kiest om te oefenen en te vieren, ik ben gewoon dankbaar dat er nog steeds mensen zijn die dit doen.

5. Als Joodse student op de campus ben ik er trots op te zijn wie ik ben. Iedereen moet trots zijn op wie ze zijn. Ironisch genoeg heeft mijn broederschap eigenlijk een prijs genaamd de Bagel, die naar de broer gaat die volgens de broederschap de meest Joodse is. Ik heb elk jaar dezelfde prijs gewonnen als broer. Dit is niet alleen om als humoristisch einde van het artikel te dienen, maar het dient een groter doel. Iedereen moet omhelzen wie ze zijn en van dat aspect van zichzelf houden. Ik ben een trotse jood, niet alleen op de campus, maar voor het leven. Fijne feestdagen voor iedereen, en voor al mijn Joodse lezers --- Gelukkige Chanoeka.

6. Je vertrouwen houden tijdens het studeren is een van de grootste problemen om niet thuis te zijn. Gewoonlijk zou mijn familie zich rond de menora verzamelen en zouden we de menora aansteken en onze gebeden zingen. Voor het derde jaar op rij zal ik echter niet thuis zijn om het met mijn ouders te vieren. In plaats daarvan steek ik mijn appartement-menorah aan met mijn huisgenoten, terwijl we allemaal naar de finale strijden.    Het is een heel eind om te proberen appels met peren te vergelijken. Je kunt het gewoon niet. Dit is hoe ik me thuis voel vieren; er gaat niets boven thuis zijn met familie tijdens de vakantie. Studenten hebben de menora de afgelopen nachten solo aangestoken terwijl ze studeerden voor examens. Gelukkig voor mij, hield mijn appartement de Joodse feestdag volledig in ere - we maakten latkes en borst, het dichtst bij thuis zijn.

7. Andere vrienden van mij hadden eigenlijk geen menora. Ik ontving een paar teksten die er eigenlijk om vroegen, en daar ben ik trots op. Mensen behouden de joodse religie, die helaas langzaam aan het slinken is. Het lijkt erop dat jongere generaties steeds minder om de Joodse geschiedenis geven, maar eerder om de voordelen ervan. Ik heb bijvoorbeeld veel vrienden die Yom Kippur niet observeren, maar ijverig vechten voor vrije dagen daarvoor. Het belang van de joodse religie is dat er beoefenaars zijn. Het goede nieuws aan de Universiteit van Florida is dat er praktijkmensen lijken te zijn.