Juridisch in theorie: de Duitse wetgeving inzake sekshandel en waarom ze niets te maken hebben met het voorstel voor sekswerk van Amnesty

Voordelen voor duurzaam verblijf

Hoewel commerciële seks vóór 2002 technisch legaal was, hebben veel steden en staten "Sperrgebiet" of prostitutievrije zones ingesteld, waardoor prostitutie (met name straatprostitutie) in grote delen van het land effectief wordt verboden. ProstG stond toe dat Duitse staten beperkte gebieden hielden (of zelfs nieuwe vestigden). Het systeem, zegt Dolinsek, is "een drop-down ding. Er is een federale wet die staten toestaat om ... wetten te maken, en dan zegt een staat:" we willen geen prostitutie op plaatsen met minder dan 30.000 of minder dan 50.000 inwoners en vervolgens beslissen grotere steden waar dit in een stad kan plaatsvinden. "
Prostitutie in beperkte gebieden is strafbaar: "de eerste twee keer krijg je een boete ... tussen 100 200 euro ... de derde keer of als je niet kunt betalen, moet je gaan naar de gevangenis ... "En vandaag wordt geschat dat prostitutie (of op zijn minst op straat gebaseerde prostitutie) alleen legaal is in ~ 230 van de 2.064 steden van Duitsland en 11.253 gemeenschapsgebieden, en in die 230 steden, alleen legaal in kleine tolerantiezones. Volgens Sex Work AT is naar schatting 98% van Duitsland geografisch gezien, en meer dan 90% van de Duitse steden en dorpen zijn gebieden met beperkingen, en meer dan tweederde van de Duitse inwoners woont in een stad waar commerciële seks verboden is.
Volledig "legale" prostitutie is dus een uitzondering in Duitsland: Berlijn is een van de slechts drie Duitse steden zonder beperkte gebieden. In andere steden is sekswerk op straat beperkt tot een paar blokken (Hamburg, Augsburg, Dortmund), zo niet volledig verboden (Düsseldorf). Sekswerk binnenshuis wordt vaak verbannen uit de binnenstad of het grootste deel van de stad ... wat betekent dat sekswerkers in plaatsen als München, Frankfurt en Dresden ook een boete kunnen krijgen of gearresteerd kunnen worden vanwege het bezoeken van klanten of werken vanuit hun eigen huis. In München, dat alleen commerciële seks in 3% van de stad toestaat, zeggen sekswerkers dat de politie regelmatig steekoperaties uitvoert om sekswerkers naar verboden zones te lokken.
Ook ongewijzigd door ProstG en ter verbetering van Sperrbezirk zijn de wetten van de staatspolitie, die - zelfs in liberale steden zoals Berlijn - de politie de vrijheid geven om binnen te gaan waar ze vermoeden dat commerciële seks plaatsvindt ... inclusief het huis van een sekswerker. Wat registratie betreft, dat is vrijwillig ... in theorie. Dolinsek zegt echter in conservatieve steden als München: "Als een bordeel sekswerkers in dienst heeft die niet geregistreerd zijn, zal de politie die bordelen plunderen totdat ze failliet gaan."
Bovendien is zelfs na ProstG moraliteitstaal nog steeds vervlochten in sommige delen van de Duitse federale code. "Veel niet-gerelateerde wetten bevatten nog steeds 19e-eeuwse taal zoals" Gewerbsunzucht "(commerciële losbandigheid)," zegt Dolinsek. "Een migrant kan worden gedeporteerd voor het overtreden van de wetten op sekswerk; als je voor de staat werkt, kun je worden ontslagen, omdat prostitutie wordt geassocieerd met criminaliteit en corruptie."
Amnesty's standpunt over sekswerk, Duitsland en decriminatie
Zoals advocaten herhaaldelijk hebben verklaard, is legalisatie geen decriminalisering. Volgens Amnestie, decriminalisering "betekent dat sekswerkers niet langer de wet overtreden door sekswerk te verrichten." Legalisatie daarentegen betekent "de staat maakt zeer specifieke wetten en beleidsmaatregelen die sekswerk formeel reguleren."
Net als in Duitsland betekent legalisatie vaak het straffen van straatverzoeken en niet-inheemse sekswerk, het voeden van politie-misbruik en het creëren van beperkingen die sekswerkers criminaliseren om collectief of vanuit hun eigen huis te werken.
En zoals het Duitse regelgevingssysteem aantoont, "kan dit leiden tot een tweeledig systeem waarbij veel sekswerkers buiten deze voorschriften opereren en nog steeds strafbaar zijn - vaak de meest gemarginaliseerde sekswerkers op straat ... "en in Duitsland, buitenlandse sekswerkers ... maar daar zal ik in deel twee op ingaan.
Natuurlijk is geen enkel land volledig vrij van regelgeving ... noch is dit iets waar Amnesty voor pleit. Sommige landen decriminaliseren sekswerkers echter zelf. Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld decriminaliseert straatverzoeken en bordelen die in handen zijn van minder dan 4 sekswerkers, vereist vergunningen voor exploitanten maar vergoedingen zijn minimaal, en staat steden toe bestemmingsplannen voor bordelen vast te stellen ... maar deze niet volledig te verbieden.
Uiteindelijk is het Duitse regelgevingsstelsel in theorie liberaal, maar even stijlvol van Nieuw-Zeeland als het land geografisch is - en het is oceanen verwijderd van het systeem van decriminalisering waar Amnesty om vraagt. En als zodanig irrelevant bij kritiek op de positie van Amnesty.
Dit is deel één van een tweedelige serie over sekswerk in Duitsland
Een sekswerker onderhandelt over prijzen met een klant in een toeristische strook van Berlijn. Berlijn is een van de drie Duitse steden zonder prostitutievrije zones. c. Sascha Kohlmann, 2012, Flickr
Duitsland (en Nederland) zijn in de brand geslagen vanwege Amnesty's nieuwe voorstel voor sekswerker: "Nadat Duitsland de prostitutie in 2002 had gelegaliseerd, meldde de politie dat het veel moeilijker werd om zich te richten op beledigende pooiers" Tijd Tijdschrift claims. "Zowel Duitsland als Nederland hebben seksueel werk vroeg in het afgelopen decennium gedecriminaliseerd, maar geen van beide landen zag een daling van de mensenhandel - in feite nam het aantal toe. Dat gold ook voor geweld tegen prostituees." zegt de waarnemer-reporter. In CNBC hebben "landen die de sekshandel hebben gedecriminaliseerd of gedereguleerd, zoals Duitsland en Nederland, een explosieve groei van legale bordelen en een toename van sekshandel gezien." En in de Irish Times, "Decriminalisering van seks in Duitsland in 2002" creëerde "" megabordelen "die niet werden gecontroleerd. Dit maakte sekshandel gemakkelijker ..."
Ondanks honderden vermeldingen moet de Engelstalige media de Duitse sekshandel nog duidelijk laten schijnen. Dus besloot ik de sekshandel van Duitsland nader te bekijken. Voordat we ingaan op de realiteit van mensenhandel en arbeidsomstandigheden in de Duitse sekshandel, is het zinvol om wat context te geven over hoe Duitsland op wettelijke wijze omgaat met sekswerk.
Om te beginnen was "prostitutie gelegaliseerd in 2002" en wat is de verandering bedoeld als het begin van alle slechte dingen?
Ten eerste was commerciële seks in 2002 niet "illegaal" in Duitsland: de regelgeving was grotendeels beperkt tot bestemmingsplannen, de impact van overeenkomsten en de wet op de voordelen van derden, en derden. Bordelen vielen binnen een legaal grijs gebied, maar werden over het algemeen getolereerd. (zaalverhuur voor prostitutie was toegestaan, maar elke "franje" - van condoomvoorziening tot handdoeken tot reclame, was verboden). Prostitutie werd echter geclassificeerd als "immoreel", wat de uitsluiting van sekswerkers van openbare uitkeringen, ziektekostenverzekeringen en arbeidsrechten rechtvaardigde.
De referentie-journalisten van 2002 is de 'wet die de juridische situatie van prostituees reguleert', [!ProstG
ProstG verwijderde moraliteitstaal, strafwetten tegen het bevorderen van prostitutie voor mensen ouder dan 21 (voorheen "pimping" genoemd), creëerden unidirectionele erkenning van contracten tussen sekswerkers en klanten (zodat sekswerkers klanten kunnen aanklagen voor niet-betaling, maar klanten kunnen sekswerkers niet aanklagen voor het niet verlenen van diensten) en beperkte wettelijke erkenning voor contracten tussen sekswerkers en werkgevers (ondanks wat vaak wordt beweerd, kunnen bedrijfseigenaren sekswerkers niet vertellen welke handelingen ze moeten uitvoeren of waarmee wie). Misschien was het belangrijkste deel van de wet het waarborgen van toegang voor sekswerkers tot arbeidsvoorwaarden:
"Duitsland is een zeer sterke verzorgingsstaat en als je belasting betaalt, krijg je bepaalde soorten rechten, werkloosheidsuitkeringen, sociale zekerheid ..." Sonja Dolinsek, docent aan de Humboldt University, zegt . "Vóór de uitspraak van 2003 was dit niet van toepassing op sekswerkers. Ze hadden ook voor de wet uit de ziekteverzekering kunnen worden geschopt, dus er was discriminatie op het gebied van legaal belasting betalen maar niet dezelfde rechten zoals iedereen die belasting moet betalen. "
Post 2002: "Legaal, maar illegaal in het grootste deel van Duitsland"
Wat de wet van 2002 niet deed, was het opstellen van federale mandaten voor zonering, registratie, gezondheid en veiligheid en politiemacht. Dit liet grote rechtsmacht over aan Duitse staten, en betekende in de praktijk dat (vooral conservatieve zuidelijke) staten nooit lokale wetten verwijderden gebaseerd op de "immoraliteit van prostitutie" die de federale theorie in 2002 afschafte.