Kunnen de 'speciale' relatie van Oman en Iran blijven bestaan?

Filippijnen

1. Oman's belangrijkste doelstellingen van buitenlands beleid lijken stabiliteit in de Perzische Golf te waarborgen en onafhankelijkheid van Saoedi-Arabië te behouden. Decennia lang is een pijler van het buitenlands beleid van Muscat geweest om zijn allianties met de VS, zijn collega-staten van de Gulf Cooperation Council (GCC) en Iran in evenwicht te brengen. De strategie van Oman om de politieke verdeeldheid van zijn krachtigere buren uit te spelen, heeft de belangen van Oman goed gediend, waardoor het een zeer flexibel buitenlands beleid kon handhaven. Maar de vooruitzichten van een militaire confrontatie tussen het Westen en Iran, en het voortdurende Syrische conflict, vormen een uitdaging voor Muscat om zijn ingewikkelde web van allianties te behouden.

2. Terwijl Oman zijn invloed blijft gebruiken om een ​​militaire confrontatie in de Perzische Golf te dwarsbomen, hebben functionarissen in Muscat geaccepteerd dat hun invloed van nature beperkt is en hebben ze maatregelen getroffen om zich voor te bereiden op een scenario in waarin de Straat van Hormuz is gesloten. Ongeacht hoe gebeurtenissen zich al dan niet kunnen ontvouwen, het is duidelijk dat Oman vastbesloten is een onafhankelijk buitenlands beleid te voeren dat Washington, Riyad en Teheran blijft speculeren over de volgende stap van Muscat.

3. Oman handhaafde een alliantie met Iran na de verdrijving van de Shah in 1979, en economische afhankelijkheid van de export van koolwaterstoffen heeft Oman ertoe aangezet om de regionale invloed van Iran te accepteren op grond van hun gedeelde soevereiniteit over de Straat van Hormuz. Muscat sponsorde geheime wapenstilstandsgesprekken tussen Teheran en Bagdad tijdens de oorlog tussen Iran en Irak en probeerde onlangs de spanning tussen de VS en Iran op te lossen, waarmee hij zijn voorkeur voor een brug tussen Iran en de West / Soennitische Arabische staten onderstreepte.

4. Het zou echter onjuist zijn om te stellen dat de Omani-Iraanse betrekkingen volledig hartelijk zijn. De marine van Oman voert bijvoorbeeld geen officiële oefeningen met de marine van Iran, zoals met andere GCC-staten, de VS, India en Pakistan. Oman is sinds 1980 een militaire partner van de VS en verleent het Amerikaanse leger toegang tot zijn luchtbases en havens. Oman heeft Washington gewillig geholpen bij het bouwen van een verdedigingsschild dat is ontworpen om de waargenomen dreiging van Iran tegen te gaan. Tijdens het recente bezoek van de Amerikaanse staatssecretaris Kerry aan Muscat, besprak hij de verkoop van een $ 2,1 miljard raketsysteem (THAAD) dat bedoeld was om de verdedigingssystemen van de GCC-staten te koppelen, in een poging Iran te beheersen. THAAD is het enige bekende bestaande verdedigingssysteem dat raketten binnen en buiten de atmosfeer van de aarde kan onderscheppen.

5. In een poging Oman weg te lokken van de VS / GCC-campagne tegen Iran, heeft Teheran geprobeerd Muscat-beloningen aan te bieden om zijn relatieve onafhankelijkheid te behouden. In april drong de spreker van het Iraanse parlement, Ali Larijani, Iran aan om een ​​project voor de overdracht van aardgas naar Oman uit te voeren, na de ondertekening van een overeenkomst tussen de twee waarbij Iran aardgas zou leveren aan een Omani Liquefied Natural Gas (LNG) -fabriek die zou het gas omzetten in LNG voor zijn burgers. En er is al jaren sprake van een energiedriehoek India-Iran-Oman, waarbij een aardgaspijpleiding onder zee Oman en India zou verbinden. Oman wil natuurlijk het beste van beide werelden hebben; blijven profiteren van de meest geavanceerde militaire technologie van het Westen en tegelijkertijd een belangrijke rol spelen bij de distributie van Iraans aardgas.

6. Ondanks het belang van Oman in de game en de duidelijke interesse om het spel te blijven spelen, weet Muscat dat het in werkelijkheid relatief machteloos is om een ​​oorlog in de Perzische Golf te voorkomen. De acceptatie van Oman van deze realiteit werd eerder dit jaar onderstreept toen het land begon met de bouw van de Al-Duqm-haven aan de Arabische Zee. Eenmaal voltooid, zal deze haven Oman de capaciteit bieden om zijn koolwaterstofbronnen te exporteren zonder afhankelijk te zijn van de Straat. Saoedi-Arabië en de VAE zijn ook in discussie over de aanleg van een pijpleiding die hun olie / gas zou overbrengen naar Al-Duqm.

7. * Daniel Wagner is CEO van Country Risk Solutions, een grensoverschrijdend risico-adviesbureau en auteur van het boek "Managing Country Risk". Giorgio Cafiero is een onderzoeksanalist bij CRS gevestigd in Washington, D.C. Gedrukt met toestemming van het Institute for Near East and Gulf Military Analysis (INEGMA) in Dubai, VAE.