Traditions Gone Wild

Appeltaart van Joyce Maynard

1. Het wordt teveel. Dat dacht ik, terwijl ik daar zat te staren naar mijn koffer en debatteerde over de voor- en nadelen van het verpakken van ballonnen. Ik heb gek gedaan. Als ik een doe-over zou hebben, zou ik de tradities eenvoudiger maken. Ik zou meer aandacht willen besteden aan het helpen van anderen. Ik zou ze niet uit de hand laten lopen. En daarmee besloot ik de ballon over te slaan. Ik verpakte en verpakte de verjaardagscadeaus, kaart, decoraties, kroon, kaarsen, en een ontbijt feest cake brouwsel van smakelijke cakes, jodels en lollys. Geen ballon.

2. De volgende nacht laat mijn dochter, die blijkbaar ook veel tijd heeft nagedacht over hoe ik een ballon zou inpakken, voorover buigt en me fluistert dat het ok is als ik geen ballon, maar kan ik er een krijgen als we thuiskomen, omdat ze gewoon heel erg van de verjaardagsballon houdt. Het is een van haar favoriete delen van haar verjaardag, vertelt ze me, ogen wijd open, druipend van zoetheid. Natuurlijk is het.

3. Zou het zinvol zijn om twee dagen later een folieballon in een koffer te verpakken? Was er nog een kostbare pakruimte over om er echt in te passen zonder te ploffen? Als het me lukte om het in mijn reistas te proppen, zou het dan langzaam leeglopen in de uren voor de grote onthulling, er verdrietig en neerslachtig uitzien in plaats van parmantig en feestelijk?

4. Dit waren de vragen die veel te veel van mijn hersenruimte in beslag namen in de dagen vóór de tiende verjaardag van mijn dochter. We gingen de stad uit voor het honkbaltoernooi van mijn 13-jarige zoon, wat betekende dat ik de verjaardagstradities van onze familie mee moest nemen op de weg.

5. Toen ik nieuw zwanger was van mijn eerste kind en nog steeds lange stints van vrije tijd had (zucht) las ik een artikel over het belang van familietradities, zoals feestvieringen, verjaardagsgewoonten en speciale maaltijden of uitstapjes. Het deed me denken aan de tradities die ik opgroeide en waar ik elk jaar naar uitkeek. Elke zomer kampeerden we in Maine. We vertrokken altijd voor zonsopgang, mijn vader reed uren terwijl ik op een bed met kussens op de achterbank van de auto lag te dutten. We hebben altijd wilde bosbessen geplukt en dronken cola uit dikke recyclebare flessen voordat recycling in stijl was. Elke kerstavond hebben we Aglio E Olio, een Italiaans gerecht met pasta die is verdronken in olie met knoflook. Het was een sterke smaak voor een kind, maar ik verwachtte dat ik die ene hap toch kon verzamelen. Met Kerstmis zouden we altijd een "gelukkige" sinaasappel in de teen van onze kous vinden.

6. Het blijkt dat voorspelbare en geruststellende rituelen en routines zoals die ik heb ervaren geassocieerd worden met tal van voordelen, waaronder echtelijke tevredenheid, het gevoel van persoonlijke identiteit van adolescenten, de gezondheid van kinderen, academische prestaties en een sterker gezin relaties, volgens een overzicht van 32 studies gepubliceerd in Journal of Family Psychology van de American Psychological Association.

7. Dus nam ik jaren geleden een besluit dat mijn nieuwe gezin enkele nieuwe tradities zou beginnen en deze zou omarmen. Het begon met verjaardagstaart voor het ontbijt. Laten we dit feest beginnen, Pronto. Ik had visioenen van mijn kinderen die opgroeiden, die herinneringen ophielden aan hun geweldige verjaardagen waar dat snoepje had terwijl ze nog in hun PJ's waren en ze zongen liedjes zoals Bill Cosby's "Papa is geweldig, geef ons de chocoladetaart." Invoegen "Mam is geweldig." Steek een pat op de achterkant.

8. Maar net als de Legostapel in de kelder, bleven de tradities groeien en groeien. Elk jaar voor verjaardagen worden mijn kinderen wakker om een ​​verjaardagskaart te zien die is gebonden aan het touwtje van een ballon naast hun bed. Elk jaar komen ze naar beneden om een ​​eetkamer en een voordeur te zien versierd met slingers en een verjaardagsbanner. Elk jaar doneren ze een opblaasbare kroon en hebben ze verjaardagstaart voor het ontbijt of mini-roomtaarten of pudding in een Oreo-korst, of een kom met groene Jell-O ... of wat de ontvanger van de verjaardag dat jaar ook het liefst is.

9. Vakanties zijn niet eenvoudiger. Elk jaar maken we voor Kerstmis tientallen en tientallen versierde peperkoekkoekjes. Elk jaar maken we een roadtrip van D.C. naar Philly, waarbij we de ene set grootouders bezoeken, en vervolgens de andere set bezoeken in Boston voor kerstavond en dag. Elk jaar stoppen we onderweg en hebben we kipnoedelsoep in een broodkom en warme chocolademelk met een kant van marshmallows. Elk jaar verschijnen op kerstochtend geschenken onder de boom in cadeaus die in kerstversierd papier waren ingepakt en verborgen in vuilniszakken in koffers. Elk jaar, in de kousen is er een nieuw ornament (evenals de gelukkige sinaasappel). Elk jaar.

10. Mijn kinderen anticiperen enorm op deze gebeurtenissen en accepteren geen afwijkingen. Ik kan voelen hoe het onze familie-eenheid verbonden houdt. Deze tradities zijn "ons ding"

11. En toch wordt het steeds moeilijker om de steeds groeiende componenten van onze feestrituelen bij te houden en te orkestreren. Mijn zoon herinnerde me onlangs voor Valentijnsdag eraan dat hij het geweldig vindt om elk jaar zelfgemaakte valentines te maken. Ik maak zelfgemaakte valentijnskaarten? Elk jaar?

12. Ik wou dat iemand onderzoek zou doen naar de beste manier om de ouderlijke schuld te boven te komen. Ik denk dat het cake kan zijn voor het ontbijt. Veel cake.

13. Mijn dochter geniet van een verjaardagstaart bij het ontbijt.