Tsjechië # x27; s Glass Legacy

Met een centrale oven met zes kookpotten die warmte uitstort bij ongeveer 2.200 graden F en de omliggende glorieopeningen elk ingesteld op 2.600 graden F, is het volgens mij niet verwonderlijk dat de kamer zelfs met de wijd open ramen langs de catwalk. Ik dwaal hoog boven de toepasselijk genoemde hot shop in Ajeto in Lindava, een fabriek die luxe glaswerk produceert, waaronder die ontworpen door Karen Feldman. Hier kijk ik neer op een vakman die een vloeistofachtige glasmassa transformeert in een elegant middelpunt. Zelfs de muren van deze fabriek hebben de vingerafdruk van creativiteit: ze zijn meestal limoengroen. Nieuwsgierig zou je denken, maar de regisseur vertelde me dat deze kleur is gekozen vanwege het kalmerende effect en de mentale voordelen. Naast de deur is een oude schuur achteraf aangebracht als de slecht verlichte glazen taverne waar bezoekers kunnen snacken, een biertje pakken en glasblazen. Ik slenter door de glazen deuren geëtst met een bloemmotief en ga naar een schilderachtige patio die uitkijkt op een ruime vijver.

Ik vind het moeilijk mezelf los te wrikken van de tentoonstellingen in het Museum voor glasjuwelen in Jablonec. Ik bezoek slechts een van de drie gebouwen van dit museum met zeven eeuwen Boheemse glas- en kostuumjuwelen. (De sieradencollectie is misschien wel een van de beste en grootste in Europa.) Decoratief glaswerk komt zelfs voor in de anders onopvallende trappenhuizen. De hoge glazen ramen op de ene verdieping zijn geëtst met een abstracte creatie, terwijl op de andere verdieping een gigantische ketting van kleurrijke glazen kralen over de muur is geregen. Op de vijfde verdieping is een interactieve tentoonstelling perfect voor gezinnen. Je kunt omgaan met de verschillende stukken glas en de dramatische verschillen begrijpen tussen een item dat is gezandstraald, of versierd via zuuretsen, aangebrachte draden, frosting of andere technieken.

De getoonde objecten bestrijken het gamma, van bekers gebruikt door koningin Elizabeth II tot funky brilmonturen van Simona Kafkova. Maar van alle display-items, is misschien wel de meest creatieve vreemde een glazen vrouw met stekelig haar, een weelderige robijnrode rode appel in de hand en, als je heel goed kijkt, een heel transparante vagina. Een hedendaagse Eve, zeker gemaakt door Milan Vobruba. Wie wist dat kunstglas zo verrassend kon zijn?

Een kleine glazen pauw lijkt zo delicaat dat hij in het zonlicht kan smelten. In andere vitrines zijn even vluchtige glazen schepsels: een kraaiende haan, een steigerend paard, een gevleugeld mythisch beest dat klaar lijkt te zijn om te vliegen.

Ik ben in de ban van deze objecten in het Stedelijk Museum in Zelenzy Brod, waar het Tsjechische ambacht van graveren, snijden en schilderen van glas al eeuwen lang verankerd is.

Maar het middelpunt vertoont hier de bedrieglijk eenvoudige gegoten glazen werken van het meesterkunstenaarstel Stanislav Libensky en Jaroslava Brychtova. De muren sieren zijn houtskooltekeningen, die Brychtova, een beeldhouwer, vertaalde in glas. Elk object, bekeken vanuit een andere hoek of in ander licht, speelt met ruimte en neemt ontelbare tinten en vormen aan. Vanaf de voorkant lijkt een stuk een rechtlijnige vorm te zijn ingebed met een werveling. Van de zijkant lijkt het op een paar face-to-face borsten. Naast een van de gebeeldhouwde werken waar Libensky en Brychtova aan hebben samengewerkt, is een les in hoe glas een levend medium is dat in wisselwerking staat met zijn omgeving.

Het werk van de gerenommeerde kunstglasontwerper en architect Borek Sipek vergist zich niet, die magische transformaties maakt van alles wat hij aanraakt, of het nu de Praagse Burcht is, grootschalige projecten in Bangkok, Shanghai en Beiroet, inspirerende meubels die zijn interieurs doorkruisen, of de hedendaagse glasmeesterwerken geproduceerd in zijn Novy Bor-studio. Daar kijk ik naar zijn staf - waaronder een meester-ambachtsman met wie Sipek sinds 1986 samenwerkt - laag na laag langwerpige bladeren versmelten tot een iets taps toelopende geometrische vaas. Dit transparante stuk contrasteert met de dramatische kleuren in een glazen object dat lijkt op een boomstam die doornen is doorboord. Planken staan vol met andere fantastische werken die gemakkelijk de grillige landschappen in Lord of the Rings kunnen bevolken.

Op een andere dag word ik aangetrokken door een octopus met hangende tentakels, een drijvend zeepaardje en een bolvormige kwal. Dit gedetailleerde zeegezicht bevolkt de oppervlakken van verschillende kommen, bekers en wijnbekers ontworpen door Karen Feldman, eigenaar van de in Praag gevestigde luxe glaswerkwinkel ARTEL. Zeggen dat ze niet altijd bij de klassieke patronen blijft, is een understatement. Heldere karmozijnrode lieveheersbeestjes en libellen lijken op 18e-eeuwse botanische tekeningen. Riet lijkt te zwaaien in een onzichtbare bries. Kleuren, zoals azuurblauw, paars en fuchsia, zijn nauwelijks traditioneel. En toch, wat opmerkelijk is aan het werk van Feldman en haar luxe kristalwinkel, is dat ze de Tsjechische ambachtelijke traditie handhaaft: alles wordt met de hand gemaakt. En ze slaagt erin om de tijdgenoot te combineren met de klassieker, omdat Feldman haar inspiratie haalt uit een bonte reeks bronnen. Terwijl ik door de schappen blader, vind ik ontwerpen die de mod-mode uit de jaren 60 oproepen en andere die een interpretatie zijn van de barokstijl. Sommige items dragen zeer geometrische patronen, terwijl anderen een meer abstracte interpretatie van het organische dragen. Zelfs de inrichting van de winkel heeft in het verleden wortels: de muur toont glaswerk in ruige houten troggen die ooit op een boerderij werden gebruikt.

De lokale bevolking maakt sinds de 17e eeuw glas in Kamenicky Senov, een Tsjechische stad met de oudste glasblazerij ter wereld. (De burgers staan ook bekend om de kwaliteit van hun gegraveerd glaswerk.) Boven mijn hoofd in het Museum van Glas bengelen elegante kristallen kroonluchters - allemaal lokaal gemaakt - die de lichtstromen die de ramen binnendringen buigen en krullen. In een hoek zit een glazen stoel, compleet met een kussen bedekt met glazen kralen, uit de late 19e eeuw. (Het maakte deel uit van een set glazen meubels op maat gemaakt voor een Maharaja in India.) Terwijl ik van kamer naar kamer dwaal, inspecteer ik glazen verfraaid met goudfolie en anderen gegraveerd met mensen die zich onder een boom nestelen en andere scènes van het dagelijks leven. Het verbaast me niet om een portret van Libensky te vinden op de muur van een kamer op de tweede verdieping die is gewijd aan werken van een internationaal glassymposium dat sinds 1996 elk jaar wordt gehouden. is geëtst met speels rendier. Omdat ik me aangetrokken voel tot het hedendaagse en het onverwachte, vind ik deze kamer het meest aantrekkelijk.