Asperges plassen: wat veroorzaakt de geur?

Ondanks zijn bekende gezondheidsvoordelen is asperges controversieel. Of het nu groen, paars of wit is, het heeft mensen eeuwenlang gefascineerd om sommige mensen ertoe te bewegen terug te vallen na hun volgende badkamerbezoek.
De eerste vermelding van de kenmerkende geur na consumptie van asperges dateert al uit de 11e eeuw. Zoals Stephen C. Mitchell van de Faculteit der Geneeskunde van het Imperial College London in het Verenigd Koninkrijk uitlegde in een artikel gepubliceerd in Perspectives in Biology and Medicine, "[!...
Dus, wat veroorzaakt de geur? En waarom veroorzaakt het sommigen zo'n verdriet, maar anderen niet?

Producenten versus niet-producenten

De wereld is verdeeld in twee klassen mensen: zij die asperges produceren en zij die dat niet doen. Wat niet bekend is, is of de niet-producenten daadwerkelijk de stinkende stoffen in hun plas uitscheiden, maar de niveaus zijn te laag om te worden gedetecteerd door veeleisende neuzen.
De kern van het probleem is het raadsel waarvan de chemische verbinding verantwoordelijk is voor de geur; niemand weet het echt.
Mitchell legt uit dat chemische structuren die zwavel bevatten vaak de schuld zijn van onaangename geuren. Rotte eieren zijn hier een goed voorbeeld van.
Eerdere onderzoeken vonden de volgende verbindingen in urine nadat een gezonde dosis asperges was verbruikt: methanethiol, dimethylsulfide en dimethyldisulfide. Dat gezegd hebbende, zijn de eerste twee verbindingen ook in de lucht gedetecteerd wanneer asperges worden gekookt, wat aangeeft dat koken ze kan vernietigen.
Dus, wat is de schuldige?

Aspergezuur

In zijn artikel verwijst Mitchell naar asparagusinezuur. Deze toepasselijk genoemde verbinding is ook bekend door zijn chemische beschrijving, 1,2-dithiolaan-4-carbonzuur.
Er wordt gedacht dat hoge aspergezuurgehaltes de jonge asperges beschermen tegen parasieten die hongerig zijn naar een smakelijke snack.
De chemische structuur van asparagusinezuur is zeer goed bestand tegen afbraak door koken, waardoor onze darm verantwoordelijk is voor afbraak.
Of het in feite asparagusinezuur, methanethiol, dimethylsulfide, dimethyldisulfide of een andere verbinding is, valt nog te bezien. Wat de chemische basis ook is, de reden waarom sommigen van ons de geur van asperges plassen, en anderen niet in onze genen liggen.

Snuiven versus niet-snuiven

Het verhaal van asperges plassen wordt complexer. Naast de producenten en niet-producenten, kunnen sommige mensen aspergesplas ruiken, terwijl anderen dat niet kunnen.
Deze niet-snuffelende dieren hebben aspergesanosmie, de technische term voor een onvermogen om te ruiken. Dus nu is de wereld verdeeld in vier klassen mensen.
Vorig jaar rapporteerde Medical News Today over een studie gepubliceerd in De BMJ die veranderingen in de genen verantwoordelijk voor geur identificeerde, genaamd olfactorische receptorgenen, tussen de sniffers en de niet-sniffers.
De studie omvatte 6.909 mannen en vrouwen en toonde aan dat maar liefst 60 procent aspergesanosmie had.
De vraag die nog moet worden beantwoord, is of mensen met asperges anosmia meer kans hebben om asperges te eten dan degenen die aan zijn geur worden blootgesteld.
Het verhaal van asperges plassen wordt complexer. Naast de producenten en niet-producenten, kunnen sommige mensen aspergesplas ruiken, terwijl anderen dat niet kunnen.
Deze niet-snuffelende dieren hebben aspergesanosmie, de technische term voor een onvermogen om te ruiken. Dus nu is de wereld verdeeld in vier klassen mensen.
Vorig jaar rapporteerde Medical News Today over een studie gepubliceerd in De BMJ die veranderingen in de genen verantwoordelijk voor geur identificeerde, genaamd olfactorische receptorgenen, tussen de sniffers en de niet-sniffers.
De studie omvatte 6.909 mannen en vrouwen en toonde aan dat maar liefst 60 procent aspergesanosmie had.
De vraag die nog moet worden beantwoord, is of mensen met asperges anosmia meer kans hebben om asperges te eten dan degenen die aan zijn geur worden blootgesteld.