Behandeling en vroege diagnose van Alzheimer

Waarom staat het niet op de lijst?

Er is nog geen remedie voor de ziekte van Alzheimer.
Maar zelfs als dat het geval was, kan het moeilijk zijn om te zeggen wie er baat zou kunnen hebben bij de remedie.
Dus terwijl sommige onderzoekers werken aan het ontwikkelen van behandelingen om het verlies van cognitieve vaardigheden te vertragen of om te keren, werken anderen aan het ontwikkelen van manieren om Alzheimer en andere oorzaken van dementie zo vroeg mogelijk te diagnosticeren.
Ze beginnen enige vooruitgang te boeken.
De mensen met de ziekte van Alzheimer onderscheiden van mensen met andere beperkingen is van cruciaal belang voor het ontwikkelen van medicijnen die de verschillende oorzaken van de aandoening kunnen aanpakken.
Een juiste diagnose stellen is ook de sleutel tot het uitsluiten van cognitieve problemen die worden veroorzaakt door behandelbare aandoeningen - de Alzheimer's Association noemt depressie, interacties met geneesmiddelen, schildklierproblemen en overmatig alcoholgebruik. En het kan zorgen voor een betere planning met betrekking tot woonsituaties, carrièrebeslissingen of zelfs deelname aan klinische geneesmiddelenonderzoeken.
Maar op weg naar genezing of behandeling is het ultieme doel.
"Er is veel hoop en optimisme dat als we het eerder kunnen vangen, we het misschien kunnen stabiliseren of, in een ideale wereld, omkeren," zei David Kaufman, PhD, een professor van klinische neuropsychologie aan de universiteit van Saint Louis. "Als we het vroegtijdig oppakken, kunnen we misschien meer te weten komen over welke interventies kunnen helpen en welke veranderingen een deel van die schade ongedaan kunnen maken en terugdraaien."

Huidige diagnostische hulpmiddelen zijn te langzaam

De vraag is, kunnen we iets ontwikkelen dat dit kan beheren (of voorkomen) als de ziekte van Alzheimer veel eerder wordt betrapt? De eerste stap om te antwoorden is weten hoe je het vroeg kunt vangen.
Een paar recente studies gingen die uitdaging aan.
Een team van de Ohio State University heeft biomarkers ontdekt - veranderingen in eiwitten in het ruggenmergvocht en bloed van mensen met Alzheimer - die kunnen helpen leiden tot een diagnose en voorspellen hoe ernstig de ziekte kan zijn worden in specifieke gevallen. Volgens een studie van vorige maand, hoe langer, harder en meer geclusterd deze eiwitten waren, hoe groter de ernst van de aandoening.
In een andere recent gepubliceerde studie gebruikten onderzoekers een grote elektromagnetische spoel om bepaalde zenuwcellen in de hersenen door de hoofdhuid te stimuleren en te meten hoe de hersenen de elektrische signalen geleidden. Ze waren in staat om hersenen met Alzheimer te onderscheiden van gezonde hersenen met 87 procent nauwkeurigheid. Ze waren ook in staat om hersenen met frontotemporale dementie (die 10 tot 15 procent van de gevallen van dementie veroorzaakt) te onderscheiden van gezonde hersenen met 86 procent nauwkeurigheid, en hersenen met Alzheimer van die met frontotemporale dementie met 90 procent nauwkeurigheid.
Beide onderzoeksresultaten weerspiegelen de belofte van nieuwe technologieën en technieken voor het verbeteren van de diagnose van Alzheimer. Maar ze weerspiegelen ook de grenzen van onze huidige vooruitgang, zeiden experts.
"De cijfers zijn behoorlijk indrukwekkend," zei Kaufman over het onderzoek naar elektromagnetische spoelen. "Maar om deze te laten werken, moesten patiënten al enkele tekenen van vroege ziekte van Alzheimer vertonen," waardoor de methode niet erg nuttig was voor vroege diagnoses.
De andere studie bleek volgens hem enigszins goed te zijn in het onderscheiden van mensen met matige gevallen van Alzheimer van mensen met ernstige gevallen, hoewel niet verbazingwekkend goed. Maar de studie, waarin werd gekeken naar een biomarker waarmee andere studies hebben gewerkt, maar op een veel kleinere schaal, suggereert wel dat er voordelen kunnen zijn aan het verbeteren van technieken uit het verleden.
"Hoe dichter we kijken, hoe meer we misschien beter in staat zijn om verschillen te vinden in wie Alzheimer gaat ontwikkelen en wie niet," zei Kaufman. "Als we in staat zijn om een hogere en hogere resolutie van de fysieke eigenschappen hiervan te krijgen, dan kunnen we misschien meer leren over wat de oorzaak is dat die chemicaliën uit de war raken en verstoord raken."

Andere markers van Alzheimer

Er kunnen niet-fysieke of niet-biologische tekenen zijn dat de ziekte van Alzheimer op handen is - hoewel ze minder geneigd zijn te helpen bij het ontwikkelen van behandelingen. Kaufman heeft met collega's samengewerkt om te proberen te bepalen welke cognitieve markers voor anderen uitglijden.
Aandachtsverandering - zoals wanneer een onderwerp wordt verteld op een bepaalde manier op iets te reageren en vervolgens op een andere manier op hetzelfde te reageren - lijkt daar een van te zijn.
"Het voorspelt beter de uiteindelijke ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer dan zowat elk ander cognitief vermogen dat we hebben bestudeerd," zei Kaufman, eraan toevoegend dat deze cognitieve markers alleen niet genoeg zouden zijn voor een diagnose .
Andere onderzoeken hebben zich gericht op het detecteren van de aanwezigheid van amyloïde plaques, een plakkerige opeenhoping die wordt aangetroffen in de hersenen van mensen met de ziekte van Alzheimer.
Een recent gepubliceerd onderzoek wees uit dat hogere hoeveelheden amyloïde die werden gedetecteerd in PET-scans waren gekoppeld aan snellere cognitieve achteruitgang, zelfs bij mensen op middelbare leeftijd. En een mijlpaalonderzoek uit 2012 vond al 20 jaar voordat Al symptomen konden worden waargenomen fysieke tekenen van Alzheimer - maar dat was in een uitgebreide familie waarvan bekend was dat de leden de ziekte waarschijnlijk zouden krijgen.
Door mensen in de algemene bevolking te screenen - en te bepalen dat Alzheimer de oorzaak is van de komende dementie in hun toekomst - kunnen artsen de ontwikkeling van de ziekte stoppen met een behandeling die de opbouw van amyloïden voorkomt .
Maar dat zal niet gemakkelijk zijn om te doen. Hendrix werkt aan een onderzoek om te evalueren hoe PET-scans op hersenamyloïde de uitkomsten van patiënten beïnvloeden. Uit de voorlopige gegevens blijkt dat 30 procent van de personen bij wie de diagnose dementie is gesteld, en 45 procent van de personen met de diagnose milde cognitieve stoornissen, geen amyloïde-opbouw hebben. En dus geen Alzheimer hebben.
Dat is verder bewijs dat we op dit moment de oorzaken van dementie niet kunnen onderscheiden. "Dat betekent dat de tools die we gebruiken voor diagnoses ontbreken, en we hebben betere tools nodig," zei Hendrix.