Hoe deze 3 kruiden mijn opgeblazen buik hebben genezen

Vervangingsmiddelen voor levensmiddelen

Half en half. Twee procent. Mager. Romen. Vetvrij.
Ik staarde naar de melkkartons, verzonken in een kom met ijs, terwijl ik een mok koffie in de ene hand hield en een ontbijtbord in de andere. Het was mijn vierde dag in de VS en het was hetzelfde ontbijt in dit land van overvloed.
Donuts, muffins, cakes, brood. Verleidelijk voedsel dat bijna volledig uit slechts twee ingrediënten bestaat: verwerkt tarwebloem en suiker.
Ik voelde me de hele dag opgeblazen en verstopt en ik had al te veel minuten besteed aan het uitzoeken van welke melk in mijn koffie moest gaan - en koos uiteindelijk voor een waterige melk, die zelfs mijn kat zou er vanaf kunnen lopen.
Diezelfde ochtend had ik ook een vreselijke stank ontdekt toen ik mijn slipje naar beneden trok, voor het toilet zonder waterkraan.

Elke keer dat ik de VS bezocht, veroorzaakte dit schade aan mijn spijsvertering

Meestal, wanneer een westerling India bezoekt, zijn ze op hun hoede om ziek te worden van het eten - ondanks het feit dat men meer kans heeft ziek te worden van het buffet van een grand hotel dan de straten, waar de reputatie van de venter op het spel staat als hun eten niet vers is.
Deze verhalen kennende, was ik niet voorbereid op mijn spijsverteringsstelsel om een soortgelijk, verschrikkelijk lot te ondergaan. Deze cyclus van lijden - van constipatie en stank uit mijn slipje - kwam bij elke reis naar de VS en vertrok nadat ik terugkeerde naar India.
Twee dagen thuis en mijn darmen zouden terugkeren naar hun normale toestand. Het zou me elke vers gekookte maaltijd verslinden, gekleurd met kurkuma en op smaak gebracht en versterkt met verschillende kruiden.
Mensen in het Westen verwarren vaak kruidig met de warmte van pepers of pepers. Maar de grote verscheidenheid aan Indiaas eten uit de verschillende regio's kan pittig zijn zonder heet te zijn, en ook heet zonder pittig te zijn. En dan zijn er voedingsmiddelen die noch heet noch kruidig zijn, en toch een smaakbom zijn.
In de VS ontbrak bijna alles wat ik at aan een complexiteit van smaken die met elkaar waren verweven. Wat ik nog niet wist was dat het gebrek aan smaken ook betekende dat ik kruiden miste die traditioneel het complexe spijsverteringsproces hielpen en versnelden.
Het was 2012 en ik was voor het eerst in de VS om een zomerschool te volgen en te leren over geweldloze bewegingen. Maar ik was niet voorbereid op de niet-beweging van mijn darmen en de opstand van mijn spijsvertering.
Toen de stank van mijn slipje leidde tot een groot jeukfeest, ging ik uiteindelijk naar de medische kliniek op de campus. Na een uur wachten en nog een half uur in een dun gewaad, zittend op een stoel met papierlaag, bevestigde de arts de schimmelinfectie.
Ik stelde me alle bewerkte bloem, de gist en de suiker voor, die zich samenvoegen en zich transformeren in mijn vaginale witte afscheiding. Ik wachtte niet om te treuren hoe ik het zo raar vond dat Amerikanen hun achterpand (en voorkant) afvegen met alleen papier, geen water.
"Eigenlijk doet u het goed", had ze gezegd. "Hoe moet papier alle ziektekiemen wegvagen die het lichaam heeft weggegooid?" Het gebruik van alleen water en vervolgens het water op het slipje laten druppelen, waardoor een vochtige omgeving werd gecreëerd, hielp ook niet.
Dus we waren het erover eens dat de beste manier om te vegen was eerst met water te wassen en daarna met papier te drogen.
Maar de constipatie bleef.
In 2016 bevond ik me terug in de Verenigde Staten, in Rochester, New York, als Fulbright-fellow. De constipatie keerde terug, zoals verwacht.
Deze keer had ik hulp nodig, zonder me zorgen te maken over ziektekostenverzekeringen en comfort, naast die incidentele Indiase maaltijd voor mijn buik.

Ik wilde specerijen die mijn lichaam zou herkennen

Ik wist instinctief dat de combinatie van verschillende kruiden, garam masala of zelfs paanch phoron genoemd, alles was wat mijn lichaam zocht. Maar hoe kon ik ze inslikken?
Ik vond het recept voor een thee waarin een paar van deze kruiden op internet waren verwerkt. Gelukkig waren ze gemakkelijk beschikbaar op elke Amerikaanse markt en duurde het niet langer dan 15 minuten om het te maken.
Ik kookte een liter water en voegde een theelepel komijnzaad, korianderzaad en venkelzaad toe. Nadat ik het vuur heb verlaagd, zet ik het deksel op en laat het 10 minuten trekken.
De gouden vloeistof was mijn thee gedurende de dag. Binnen drie uur en twee glazen ging ik naar het toilet om mezelf te verlossen van alles dat mijn boze systeem niet kon verteren.
Het is een recept vergeten, zelfs door Indiërs, en ik beveel het graag aan aan iedereen die de minste darmirritatie heeft. Het is een vertrouwd recept, gezien het feit dat alle drie ingrediënten regelmatig in ons voedsel voorkomen.
Het gebrek aan voedseldiversiteit tijdens mijn verblijf bracht me ertoe om me naar huis te wenden en mezelf te genezen. En het werkte.
Nu weet ik dat ik deze kruiden moet zoeken - degene die mijn lichaam altijd al had geweten - wanneer ik de VS opnieuw bezoek.
Priyanka Borpujari is een schrijver die rapporteert over mensenrechten en alles daartussenin. Haar werk is verschenen in Al Jazeera, The Guardian, The Boston Globe en meer. Lees haar werk hier.