Kan het drinken van mineraalrijk water hypertensie voorkomen?

Een recente studie heeft drinkwater met een hoger zoutgehalte gekoppeld aan lagere bloeddruk bij mensen die in een kuststreek van Bangladesh wonen. Bronnen van drinkwater in de regio kunnen variëren in zoutgehalte als gevolg van de instroom van zeewater.
Hoewel water met een hoger zoutgehalte meer natrium bevat, wat de bloeddruk kan verhogen, heeft het ook meer calcium en magnesium. De onderzoekers verklaren dit in een paper van de Journal of the American Heart Association over de studie.
"Calcium en magnesium zijn beschermend; ze verlagen de bloeddruk", zegt hoofdonderzoeksauteur Abu Mohammed Naser, postdoctoraal fellow aan de Rollins School of Public Health aan de Emory University in Atlanta, GA .
Hij en zijn co-auteurs schrijven de bevindingen van de studie toe aan de voordelen van magnesium en calcium die zwaarder wegen dan de nadelen van natrium.

Gegevens over zoutgehalte in water, bloeddruk beperkt

Hoge bloeddruk, of hypertensie, is de "belangrijkste vermijdbare oorzaak" van vroege sterfgevallen wereldwijd, volgens een onderzoek uit 2016 dat naar schatting 1,39 miljard mensen leefde met de aandoening in 2010.]
Een te hoge bloeddruk verhoogt de kracht die circulerend bloed op de vaatwanden uitoefent. Als de aandoening aanhoudt, kan dit het hart beschadigen en het risico op een beroerte en andere gezondheidsproblemen verhogen.
Deze onwaarschijnlijke dader kan medicijnresistente hoge bloeddruk veroorzaken Een onderzoek onder mannelijke veteranen verbindt de opbouw van lood in het lichaam met een verhoogd risico op hoge bloeddruk die moeilijk te behandelen is. Lees nu Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn er ongeveer 75 miljoen volwassenen met hoge bloeddruk in de Verenigde Staten, waar de aandoening in 2014 heeft bijgedragen of meer dan 410.000 doden heeft veroorzaakt.
Het bestuderen van mensen die in kustgebieden wonen, biedt een handige manier om de effecten van een wisselend zoutgehalte op de gezondheid te vergelijken.
Naser en zijn collega's merken op dat grondwater de belangrijkste bron van drinkwater is voor meer dan 1 miljard mensen die in kustgebieden wonen.
Van deze bevolking woont ongeveer een vijfde in gebieden waar zeewater in het grondwater stroomt, waardoor verschillende niveaus van mineralisatie ontstaan.
Ze merken echter op dat de gegevens over "het zoutgehalte van drinkwater, de inname van mineralen en de cardiovasculaire gezondheid van de bevolking" beperkt zijn.

Calcium en magnesium 'neutraliseren' natrium

Hun analyse bevatte gegevens uit twee onderzoeken die mensen in verschillende delen van Bangladesh aan de kust hadden bijgehouden. De metingen hadden betrekking op perioden waarin het zoutgehalte van drinkwater varieerde als gevolg van moessons en droog weer.
Het team ontdekte dat mensen die water met een mild of matig zoutgehalte dronken, meer natrium in hun urine hadden dan mensen die vers water met een laag zoutgehalte dronken. Ook hadden degenen met hogere niveaus van natrium in urine ook een hogere systolische bloeddruk.
Bovendien bleek uit de analyse dat degenen die water met mild en matig zoutgehalte dronken, hogere niveaus van calcium en magnesium in hun urine hadden. Het hebben van hogere niveaus van deze mineralen heeft associaties met lagere systolische en diastolische bloeddruk.
Mensen die bijvoorbeeld 'licht gezout' water dronken, hadden een gemiddelde systolische bloeddruk die 1,55 kwik (mm Hg) lager was en een gemiddelde diastolische bloeddruk die 1,26 mm Hg lager was dan degenen die zoet water dronken.
Systolische bloeddruk is de bloeddruk in bloedvaten tijdens een hartslag, terwijl diastolisch de druk tussen hartslagen is. Systolisch is meestal het hoogste van de twee getallen.
De auteurs veronderstellen "dat de [!bloeddruk] -verlagende effecten van [!calcium] en [!magnesium] de schadelijke effecten van [!natrium] [!...] tegenwerkten!"
Ze noemen studies die vergelijkbare effecten hebben gevonden in andere delen van de wereld. Sommige van deze studies hebben het drinken van calcium- en magnesiumrijk water gekoppeld aan een vermindering van sterfgevallen als gevolg van cardiovasculaire oorzaken.

De zaak bewijzen voor het versterken van drinkwater

Dr. Robert M. Carey, professor in de geneeskunde aan de Universiteit van Virginia in Charlottesville, hielp bij de productie van de American Heart Association (AHA) en de nieuwste richtlijnen van de American College of Cardiology over bloeddruk. Hij was niet betrokken bij het onderzoek en maakte er enkele opmerkingen over.
Hij merkt op dat hoewel de bloeddrukverlagingen niet groot zijn, ze groot genoeg zijn om het verschil te maken, en daarom rechtvaardigen deze resultaten verder onderzoek.
Hij vervolgt: "Ik denk dat het vrij duidelijk is uit veel verschillende onderzoeken dat een kleine bloeddrukdaling, consistent gedaan, een grote invloed kan hebben op het verminderen van hart- en vaatziekten en beroertes."
Hij wijst erop dat de studie niet aantoont dat het toevoegen van calcium en magnesium aan drinkwater de bloeddruk daadwerkelijk verlaagt. Het is voor verder onderzoek, uitgevoerd in klinische omgevingen, om dit te onderzoeken, legt hij uit.
Als uit nader onderzoek inderdaad blijkt dat versterkend drinkwater met calcium en magnesium de bloeddruk kan verlagen, dan zou dat een geheel nieuwe aanpak kunnen zijn om hypertensie als een volksgezondheidsprobleem aan te pakken.
De conventie tot nu toe, legt Dr. Carey uit, is "wachten tot iemand hypertensief wordt" en dan doorgaan met veranderingen in levensstijl en medicamenteuze behandelingen om hen te helpen hun bloeddruk te beheersen. "Ik denk dat we beide moeten doen", stelt hij voor.
De AHA beveelt aan dat mensen de vitamines en mineralen krijgen die ze nodig hebben door een gezond dieet te volgen. De Academie voor voeding en diëtetiek ondersteunt dit ook en raadt het gebruik van supplementen niet aan als een manier om te beschermen tegen chronische ziekten.
De onderzoekers wijzen er echter op dat de meeste mensen in de VS niet voldoen aan de dagelijkse aanbevolen inname voor mineralen: ze eten niet voldoende hoeveelheden voedsel dat er rijk aan is.
Naser stelt dat uitputting van minerale niveaus in de bodem als gevolg van "overkweek" en verandering in regenval door klimaatverandering ook een factor kan zijn. Versterkend drinkwater met nuttige mineralen zou het tekort kunnen compenseren, stelt hij.
Hij wijst er ook op dat het lichaam mineralen beter uit drinkwater opneemt dan uit voedsel, waar hun "biologische beschikbaarheid" lager zou kunnen zijn.
De auteurs concluderen: