Bekkenonderzoek: voorbereiding, proces en meer

Wat is een bekkenexamen?

1. Een bekkenonderzoek is een visueel en lichamelijk onderzoek van een arts naar de voortplantingsorganen van een vrouw. Tijdens het examen inspecteert de arts de vagina, baarmoederhals, eileiders, vulva, eierstokken en baarmoeder. Openbare en particuliere zorgverleners voeren routinematig bekkenexamens uit op hun kantoor of kliniek.

Wanneer moet u een bekkenexamen afleggen?

1. Er zijn geen specifieke richtlijnen voor hoe vaak een vrouw een bekkenonderzoek moet ondergaan, maar het wordt vaak aanbevolen om er eenmaal per jaar een te houden. Afhankelijk van uw medische geschiedenis kan een arts u voorstellen om ze vaker te krijgen. Vrouwen moeten hun eerste bekkenonderzoek op 21-jarige leeftijd ondergaan, tenzij andere gezondheidsproblemen dit eerder vereisen. Vaak is het eerste bekkenonderzoek wanneer een jonge vrouw anticonceptie zoekt.

2. Vrouwen ouder dan 21 moeten regelmatig bekkenexamens krijgen, vergelijkbaar met algemene controles. Speciale redenen voor een bekkenonderzoek zijn echter:

3. Soms voert een arts het onderzoek uit voordat hij anticonceptie voorschrijft.

Voor een bekkenexamen

1. Als u nog nooit eerder een bekkenexamen heeft gehad, laat dit dan aan uw zorgverlener weten bij het maken van uw afspraak. Plan uw bekkenexamen voor een datum waarop u niet ongesteld zult zijn. Als u zich echter zorgen maakt over een menstruatieprobleem, kan uw arts u een onderzoek voorstellen tijdens uw menstruatie.

2. Vermijd vaginale geslachtsgemeenschap door iets in uw vagina te steken en te douchen, minstens 24 uur vóór uw bekkenexamen.

Gebeurt tijdens een bekkenexamen?

1. Uw arts zal u uitkleden en een gewaad aantrekken. Een borstonderzoek kan worden opgenomen in het onderzoek in welk geval u wordt gevraagd om uw beha te verwijderen. Mogelijk krijgt u iets om uw middel te doen voor extra privacy. Je gaat op een onderzoekstafel liggen met je benen gespreid en je voeten op voetsteunen die stijgbeugels worden genoemd.

2. Eerst zal uw arts uw vagina en vulva visueel inspecteren. Uw arts is mogelijk op zoek naar roodheid, irritatie, afscheiding, cysten of iets dat wijst op een seksueel overdraagbare aandoening, zoals zweren.

3. Vervolgens zal de arts een instrument dat bekend staat als een speculum in de vagina inbrengen. Het speculum is een roestvrijstalen of plastic apparaat dat op een eendenbek lijkt. Vrouwen moeten diep ademen en proberen hun vaginale, rectale en buikspieren te ontspannen tijdens het inbrengen. Soms zullen artsen het speculum van tevoren opwarmen.

4. De arts kan de baarmoederhals vegen voordat hij het speculum verwijdert met iets dat op een kleine spatel lijkt. De spatel verzamelt cellen voor later onderzoek. Deze procedure staat bekend als een uitstrijkje. Door naar de cellen te kijken, kan uw arts aandoeningen zoals kanker en seksueel overdraagbare aandoeningen diagnosticeren.

5. Uw arts zal ook uw inwendige voortplantings- en geslachtsorganen handmatig inspecteren. Om dit te doen, zal uw arts gesmeerde handschoenen aantrekken en twee vingers in uw vagina steken terwijl u de andere hand gebruikt om uw buik te voelen. Dit manuele onderzoek zoekt naar onregelmatigheden in de baarmoeder of eierstokken.

6. Tijdens deze procedure zal uw arts de grootte van uw baarmoeder kunnen bepalen. Ze kunnen mogelijk controleren op zwangerschap, evenals op eventuele afwijkingen van de eileiders.

7. Ten slotte kan uw arts een rectaal onderzoek uitvoeren. Voor dit onderzoek steekt de arts tegelijkertijd zijn vingers in zowel het rectum als de vagina in om te controleren op afwijkingen in het weefsel tussen de twee organen.

Het examen

1. Uw arts kan u meteen vertellen of er afwijkingen zijn gevonden. Het uitstrijkje kan echter enkele dagen duren. Uw arts kan medicijnen voorschrijven of een vervolgbezoek vereisen.

2. Bekkenonderzoeken zijn essentieel voor het bepalen van de seksuele en reproductieve gezondheid van een vrouw. Ze kunnen ook levensbedreigende aandoeningen detecteren, zoals kanker of infecties.

Outlook

1. Bekkenonderzoeken zijn routine, maar u kunt wat ongemak hebben tijdens de procedure en achteraf zien.

2. Veel vrouwen vinden lichamelijk en geestelijk bekkenonderzoeken ongemakkelijk. Artsen proberen ze zo pijnloos mogelijk te maken en bieden geruststelling en feedback tijdens het proces. Het kan nuttig voor u zijn om een ​​reeks vragen voor te bereiden die u voor uw arts heeft. Je kunt ook een vriend of familie vragen om bij je te blijven tijdens je afspraak.

3. Uit onderzoek blijkt dat sommige groepen vrouwen meer geneigd zijn fysiek en emotioneel ongemak te voelen tijdens een bekkenonderzoek. Dit omvat adolescenten, minderheden, mensen met een handicap en mensen die seksueel zijn misbruikt. Zorgverleners zullen speciale zorg besteden tijdens bekkenonderzoek door smering te gebruiken tijdens het inbrengen van het instrument en vrouwen te informeren over het proces voordat ze beginnen. Als u zich op enig moment tijdens uw examen ongemakkelijk voelt, vertel dit dan aan uw zorgverlener.

4. Als een vrouw jonger is dan 21, geen ongebruikelijke symptomen ervaart, maar seksueel actief is, moet ze dan een bekkenonderzoek ondergaan? Wat als ze ouder is dan 21 maar niet seksueel actief is?

5. Routine bekkenonderzoek is een belangrijke procedure voor alle vrouwen om regelmatig te hebben. Een vrouw die jonger is dan 21 jaar, moet ten minste eenmaal per jaar beginnen met bekkenexamens zodra ze seksueel actief is. Ze kan veilig seksgedrag, anticonceptiemogelijkheden en haar risico op seksueel overdraagbare infecties bespreken. Zelfs als een vrouw ouder is dan 21 en niet seksueel actief is, moet ze nog steeds haar gynaecoloog jaarlijks bezoeken om de gezondheidsproblemen van andere vrouwen te bespreken.