Children # x27; s Medical Treatment and Parents Beliefs

De onderste regel

Een echtpaar uit Oregon dat geloofde in genezing werd eerder deze maand tot zes jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens aanklachten wegens de dood van hun pasgeboren dochter, Ginnifer, vorig jaar.
Sarah en Travis Mitchell zijn lid van de Followers of Christ Church, een geloofsgenezende sekte die de moderne geneeskunde mijdt.
Volgens de Washington Post vormen zij de vijfde groep ouders uit de kerk die de afgelopen negen jaar strafrechtelijk zijn aangeklaagd wegens het nalaten van medische hulp voor hun kinderen.
In de Verenigde Staten kunnen volwassenen medische zorg weigeren, zolang ze bevoegd zijn om hun eigen beslissingen te nemen.
Maar het wordt ingewikkeld als ouders de behandeling van hun kinderen weigeren, vooral als het om religie gaat.
"De VS waarderen religieuze vrijheid tot op het punt dat staten bereid zijn ouders het recht te geven om zelfs levensreddende medische behandelingen voor hun kinderen te weigeren als de ouders kunnen aantonen dat er een religieus principe is zou worden geschonden door het toedienen van de behandeling, "zei Efthimios Parasidis, JD, hoogleraar rechten en volksgezondheid aan de Ohio State University in Columbus, Ohio.

Verschillende geloven en medische behandeling

De volgers van de Christ Church staan niet alleen in het weigeren van medische behandelingen vanwege hun geloof. Christelijke wetenschappers en Jehovah's Getuigen doen dat ook, in verschillende mate.
Maar Arthur Caplan, PhD, een professor in de bio-ethiek aan de NYU School of Medicine in New York City, zegt dat je niet altijd weet wat ouders voor hun kinderen zullen kiezen op basis van religieuze overtuigingen.
"Mensen horen soms dat iemand een Jehovah's Getuige of een christelijke wetenschapper of een orthodoxe jood is, en ze maken aannames over wat ze zullen toestaan of toestaan," zei hij. "Maar in mijn ervaring is dat niet waar."
Ouders die medische zorg voor zichzelf weigeren, kunnen dit voor hun kinderen toestaan. Sommige ouders weigeren medische zorg voor hun kinderen voor minder ernstige aandoeningen, maar kunnen het in meer extreme situaties eens zijn.
Caplan waarschuwt ook tegen het te hard beoordelen van ouders om hun religieuze overtuigingen te volgen.
"Je moet niet vergeten dat ouders proberen te doen wat het beste is voor hun kinderen," zei Caplan. "Ze doen dit niet omdat ze hun kinderen haten of hen kwaad willen doen."

Staatswetten verschillen op religieuze uitzonderingen

De nationale wetgeving bepaalt of het weigeren van medische zorg aan kinderen om religieuze redenen wettelijk wordt beschouwd als verwaarlozing, soms ook wel medische verwaarlozing genoemd.
Oregon is een van de weinige staten die geen religieuze uitzonderingen op strafrechtelijke of civielrechtelijke aanklachten wegens medische verwaarlozing van kinderen toestaat.
Sinds vorig jaar hadden 43 staten echter een vrijstelling voor ouders die medische zorg aan hun kinderen op religieuze gronden onthouden, volgens CHILD USA.
In die staten, als een ouder medische zorg voor een kind weigert en in plaats daarvan kiest voor alleen spirituele behandeling, wordt het kind niet als "verwaarloosd" beschouwd onder de wet, zelfs als ze gewond of sterf.
De wetten verschillen van land tot land, maar negen hebben religieuze uitzonderingen voor nalatige moord, doodslag of kapitaalmoord: Arkansas, Idaho, Iowa, Ohio, Louisiana, Mississippi, Virginia, Washington en West Virginia .
Het aantal religieuze verwante gevallen van medische verwaarlozing is klein in vergelijking met andere vormen van kindermishandeling en verwaarlozing in het land, maar kinderadvocaten zijn nog steeds bezorgd.
"Op geloof gebaseerde medische verwaarlozing is de enige vorm van kindermishandeling en verwaarlozing die in veel staten feitelijk door de wet wordt beschermd," zei Rita Swan, mede-oprichter van de groep Kindergezondheidszorg is legaal plicht.
Swan heeft een memoires geschreven, "The Last Strawberry", over de dood van haar zoon in 1977 als gevolg van het vertrouwen op beoefenaars van Christian Science om hem te genezen.
De omvang van religieus gerelateerde medische verwaarlozing in de Verenigde Staten is onbekend, deels vanwege vlekkerige dossiers en veel gevallen die niet zijn gemeld.
Voorstanders van het kind hebben echter 185 sterfgevallen en doodgeborenen van kinderen in Idahoan-gezinnen met religieuze overtuigingen tegen medische zorg gedocumenteerd sinds Idaho in de jaren 1970 een vrijstelling voor genezing van geloof heeft ingevoerd.
"We noemen Idaho het slechtste in de natie, omdat het niet alleen zeer slechte wetten heeft, maar het heeft ook veel mensen die een religieuze overtuiging hebben tegen medische zorg," zei Swan.
Religie is slechts een van de vele redenen die ouders kunnen gebruiken om te voorkomen dat hun kind een medische behandeling ondergaat. Veiligheidsoverwegingen en persoonlijke voorkeuren spelen ook een rol.
Maar Caplan zegt dat de Amerikaanse samenleving de neiging heeft een "beetje meer sympathiek" te zijn wanneer ouders medische zorg voor hun kinderen weigeren vanwege religieuze redenen. Maar hij ziet daar niet echt een "enorm verschil" in en weigeren om andere redenen.
Bette Bottoms, PhD, hoogleraar psychologie en recht en decaan emerita van het Honours College aan de Universiteit van Illinois in Chicago, zei dat "zelfs in staten waar een religieuze vrijstelling bestaat, rechtbanken kan nog steeds tussenbeide komen en medische zorg nodig hebben als ze denken dat een kind het risico loopt te overlijden. "
"Vaak merken mensen de verwaarlozing niet op," voegde ze eraan toe. "Dus de rechtbanken kunnen niet eens meedoen, omdat ze niet weten wanneer dit gebeurt."

Wanneer wordt weigeren van zorg verwaarlozing?

In dit land hebben ouders veel speelruimte bij het bepalen van medische zorg voor hun kind. Dus het precieze punt waarop weigering van zorg overgaat in medische verwaarlozing is niet altijd duidelijk.
"Het is onmogelijk om een heldere regel te trekken die onder alle omstandigheden een perfect resultaat zal opleveren," zei Parasidis.
Bottoms denkt dat het afhangt van welke behandeling wordt geweigerd.
"Medische verwaarlozing treedt op zodra je een kind hebt dat lijdt aan iets waarvan we weten hoe het met de moderne wetenschap moet worden behandeld," zei ze, "maar in plaats daarvan kiezen de ouders er helemaal niet voor, of om alleen met iets als gebed te behandelen. "
Caplan zegt dat artsen en rechtbanken in plaats van een duidelijke lijn verschillende criteria kunnen gebruiken om te beslissen wanneer de staat moet ingrijpen.
Rechtbanken stappen waarschijnlijk eerder in als de behandeling die ouders weigeren voor hun kind goed is ingeburgerd, zoals insuline voor diabetes of antibiotica voor meningitis.
"Je kunt niet hebben dat ouders hun kinderen opofferen wanneer er bekende remedies beschikbaar zijn, ongeacht hun reden," zei Caplan. "Maar ouders krijgen meer discretie als iets niet bewezen is."
Ook urgentie is belangrijk.
Parasidis zei dat "als er een dreigende bedreiging is voor het leven van een kind, dat een heel ander verhaal is dan het kind het hepatitis B-vaccin willen geven."
Hij voegt eraan toe dat deze gevallen niet alleen gaan over wat artsen en maatschappelijk werkers zeggen, maar ook over wat de religie zegt.
"In de rechtbank zie je dat rechters de religieuze leiders daadwerkelijk oproepen en hen specifieke vragen stellen over wat in hun religie tot medische interventies spreekt," zei Parasidis.
En dan is er de leeftijd: "Laten we zeggen dat een kind 17 is. Het zijn geen wettelijk volwassen volwassenen, maar ze kunnen waarschijnlijk deelnemen aan de beslissing. Dus dan beginnen ze wat gewicht te verliezen in wat verder, "zei Caplan.
Op basis van deze en andere criteria begint de "lijn" op zijn plaats te vallen.

Werken religieuze vrijstellingswetten?

Wat de religieuze uitzonderingswetten betreft, is niet iedereen het daarover eens.
Swan en andere pleitbezorgers van kinderen blijven aandringen op staten om hun religieuze vrijstellingswetten in te trekken, zoals Oregon dat in 2011 deed.
"Ik denk dat de staat wetten moet hebben die aangeven dat alle kinderen door de gemeenschap worden gewaardeerd," zei Swan, "en dat ouders de verantwoordelijkheid moeten krijgen om kinderen te voorzien van de basisbehoeften van leven, ongeacht hun religieuze overtuigingen. "
Dit omvat medische zorg.
Parasidis geeft toe dat het huidige systeem in veel staten niet 'perfect' is, maar hij vindt het beter dan een absoluut verbod op religieuze uitzonderingen voor medische zorg.
"De uitzonderingswetten proberen een goed evenwicht te vinden," zei Parasidis. "Als artsen echt veel waarde hechten aan de situatie van een kind en de staat kinderwelzijnsdiensten echt sterk voelen, dan kunnen ze naar de rechtbank stappen en de rechtbank laten beslissen."
Een betere aanpak, zo stelt hij, zou zijn om ziekenhuizen en kinderwelzijnsdiensten meer te begeleiden bij het omgaan met verzoeken om vrijstelling van godsdienst.
Caplan is het daarmee eens.
"Ik denk dat het beter wordt behandeld binnen de medische professie. Het is beter wanneer kinderartsen, hun samenlevingen en ethische commissies hierover een standpunt innemen," zei Caplan. "Ik zie de staatswetgever hier niet zo nuttig. Ze zijn niet erg goed in het beoefenen van medicijnen, en dat is wat dit is."
Rechtszaken en wetgevingsopties zijn echter niet de enige aanpak.
"Naar mijn ervaring is het onwaarschijnlijk dat diensten voor kinderwelzijn worden vervolgd of aangeklaagd wegens medische verwaarlozing als ze een zachtere manier vinden om ermee om te gaan," zei Parasidis.
Caplan zegt dat artsen soms ouders kunnen overtuigen om naast hun gebed of alternatieve geneeskunde een conventionele medische behandeling voor hun kind toe te staan.
En zelfs als een rechtbank de beslissingen van de ouders tenietdoet, vindt hij het belangrijk om een goede relatie met de ouders te onderhouden.
"Je wilt ouders nog steeds terugbrengen, omdat zij de belangrijkste verzorgers zijn," zei Caplan. "Ze zullen er de rest van het leven van het kind zijn, maar het medische team niet."