'Dit leven is de moeite niet waard': het precaire bestaan ​​van Tsjechische intellectuelen

9) De eenzaamheid

1. 'Dit leven is verdomd niet waard': het precaire bestaan ​​van Tsjechische intellectuelen James Cridland / flickr, CC BY-SA  "Hanging Man" door David Cerny - Onzekerheid over het intellect in de 20e eeuw. Jaroslav Fiala, Charles University

2. Slechte werkomstandigheden op academisch gebied trekken wereldwijd aandacht. In het VK hebben onderzoekers en universitair personeel campagnes gelanceerd om de arbeidsvrijheid te bestrijden. In de VS streven afgestudeerde medewerkers naar een vakbond voor eerlijke beloning en voordelen.

3. In Tsjechië bestaat het onderwerp echter praktisch niet. De Tsjechische regering besteedt minder dan 1,5% van haar bbp aan hoger onderwijs, wat lager is dan het OESO-gemiddelde.

4. Dit ondergefinancierde systeem van 26 openbare en 40 particuliere universiteiten biedt vreselijke materiële voorwaarden voor afgestudeerde studenten, maar noch de media, noch de academische wereld hebben er veel aandacht aan besteed.

5. Dit artikel, mede geschreven door een professor aan de grootste universiteit van het land en een studentlid van de academische senaat van die instelling, is een van de eerste pogingen om de uitdagingen te beschrijven waarmee jonge Tsjechische academici worden geconfronteerd en intellectuelen vandaag.

"Dit leven is echt niet de moeite waard"

1. Michal, 32, werkt aan een doctoraat in de geschiedenis aan de Charles University. De huur voor zijn flat in Praag was lang toen hij in de privésector werkte, maar nu hij in de geesteswetenschappen werkt, is het een zware last geworden.

2. Tussen het lesgeven aan een universiteit en het deelnemen aan onderzoeksprojecten aan de Academie van Wetenschappen, haalt Michal nauwelijks rond.

3. "Ik slaap vaak slechts drie of vier uur per dag. Ik heb nergens tijd voor," vertelde hij ons onlangs tijdens een interview in een koffiehuis in Praag. "Sinds januari heb ik driemaal ziekteverlof, als je overweegt om subsidieaanvragen te verdedigen, 's nachts te werken, gezondheidsproblemen en de flat af te maken ... Dit leven is verdomd niet waard."

4. Deze levensstijl van meerdere optredens tegelijk is typisch voor jonge Tsjechische academici.

5. Een deeltijdcontract betaalt niet genoeg om te overleven, en een voltijdbaan biedt niet veel meer. Salarissen verschillen ook enorm van instelling tot instelling en hebben vaak weinig correlatie met ervaring of kwalificaties.

"Absoluut meer dan 40 uur per week"

1. Petr, 35, is een universitair docent aan de Charles University, die 17.500 Tsjechische kronen per maand verdient (ongeveer EUR 660), een herinnering dat de lonen in Tsjechië laag blijven ondanks de economische groei.

2. Hij heeft de details van zijn werkende leven in februari 2017 met ons gedeeld op zijn kantoor:

3. Ik werk fulltime, wat betekent vijf colleges per week, waarvan een of twee in het Engels. Afgezien daarvan heb ik spreekuren, seminars, moet ik de scripties van studenten lezen en begeleiden en veel administratief werk verrichten, waardoor het moeilijk is om mijn exacte werkuren te schatten. Het is echter zeker meer dan 40 per week.

4. Om de rekeningen te betalen, geeft Petr ook les op een andere school en doet hij vertalingen. Hij is nog een ander voorbeeld van de omstandigheden waarmee promovendi in het Tsjechische onderwijssysteem worden geconfronteerd. Een onderzoek uit 2015 toonde aan dat veel jonge intellectuelen snel hun veld verlaten.

Door de staat geordende armoede

1. Het systeem is een weerspiegeling van zowel het historisch optimisme als het neoliberale denken dat heerste na de val van het Sovjetblok in 1991.

2. Begin jaren negentig besloot het Tsjechische ministerie van Onderwijs om prioriteit te geven aan beperkte financiering voor de "harde" disciplines, zoals economie, geneeskunde, rechten en technisch onderwijs, in de veronderstelling dat deze velden waren nuttiger voor de markt.

3. Geesteswetenschappers, wisten ambtenaren, hadden slechts een beetje brood, een glas water, papier en een potlood nodig om hun werk te doen - een geromantiseerd idee van intellectualisme geïnspireerd door de val van het ijzer Gordijn in 1989.

4. Dit idee werd versterkt door de theorie van de economische vraagcoëfficiënt (bekend onder de Tsjechische afkorting KEN), die bepaalt dat de geesteswetenschappen en de sociale wetenschappen niet economisch veeleisend zijn. Dat wil zeggen, ze hebben niet veel geld nodig om effectief te functioneren.

5. En dus krijgen de geesteswetenschappen al bijna 30 jaar de minste middelen in het toch al schrale budget voor hoger onderwijs van Tsjechië.

6. Er zijn enkele uitzonderingen op deze regel en veel slachtoffers, waaronder de Faculteit der Letteren in Praag. Hoewel de school algemeen wordt beschouwd als de beste instelling voor geesteswetenschappen in het land - die elk jaar duizenden studenten ontvangt en honderden toekomstige diplomaten, schrijvers en vertalers produceert - heeft de overgrote meerderheid van de meer dan 40 afdelingen een KEN van één, wat de laagst.

7. Arabisch is een ander slachtoffer. Het is moeilijk om een ​​taal te studeren zonder boeken of reizen naar het buitenland, en toch vraagt ​​de Tsjechische regering vandaag waar alle geleerden in het Midden-Oosten zijn wanneer we ze nodig hebben. (Onze beste gok: goed geld verdienen door te werken voor het wereldwijde retailimperium van Amazon.)

Brain drain

1. Hoewel de slechte werkomstandigheden van academici geen onderwerp van veel openbaar debat zijn, is de rol van intellectuelen in de Tsjechische samenleving dat wel.

2. Voor sommigen in dit postcommunistische land zijn intellectuelen elitair, verwijderd van het 'gewone volk'. Anderen prijzen intellectuelen als non-conformistische kritische dissidenten en "profeten".

3. Maar de behandeling door Tsjechië van zijn intellectuele klasse roept existentiële zorgen op over braindrain en het verlies van revolutionaire ijver.

4. Stel je voor dat een gemotiveerde promovendus op het toneel verschijnt - een getalenteerde en poëtische schrijver met de geest van een dissident. Tegenwoordig zal die persoon eerder afzien van het armoedeloon van een academicus en in het buitenland werken dan om een ​​andere Vaclav Havel te worden.

5. Voor een jonge natie als Tsjechië is dat niet goed. We hebben intellectuelen nodig om autoriteit uit te dagen, kritisch denken te stimuleren en een open samenleving op te bouwen.

Is er hoop voor intellectuelen?

1. Waarom is er niets gedaan om dit drie decennium oude probleem op te lossen?

2. Helaas heeft de schaarste aan middelen eerder tot concurrentie dan tot strategisch denken geleid. Omdat scholen worden gedwongen om gierig geld te strijden, zetten afdelingen zich tegen en tegen zichzelf in, waardoor ongelijkheden worden vergroot.

3. Het dagelijkse jockeyen voor functies, projecten en banen heeft tot frustratie geleid en de solidariteit ondermijnd die nodig is om lonen en budgetten te verbeteren. Dat maakt het moeilijker voor georganiseerde arbeid, die wij als de enige uitweg uit deze chaos zien, om zijn werk te doen.

4. Het Tsjechische universitaire onderwijssysteem heeft één grote vakbond met afdelingen aan elke universiteit. Het is een relatief gemarginaliseerde entiteit die zich voornamelijk bezighoudt met administratieve kwesties en werknemersrechten. Het lot weerspiegelt de post-Sovjetvisie van vakbonden als een gevaarlijke communistische erfenis en een obstakel voor economische groei.