Dr. Elizabeth Blackwell: een heldin voor vrouwen

In 1849 studeerde de in Engeland geboren Dr. Blackwell af aan het Geneva Medical College in New York en werd hij de eerste vrouw in de VS die een medische graad behaalde.
"De betekenis [!hiervan
Tot haar dood in 1910 was Dr. Blackwell een sterke pleitbezorger voor vrouwen in de geneeskunde, besteedde veel van haar tijd aan campagne voor vrouwenrechten en richtte instellingen op die zich toelegden op het opleiden van vrouwelijke medische studenten in zowel de VS en het Verenigd Koninkrijk.
Hoewel Dr. Blackwell destijds wijd en zijd werd belasterd voor deze acties, kwam ze naar voren als een rolmodel die voorop liep in de geneeskunde.
"Omdat Blackwell haar rol als vrouw veranderde in het nastreven van een carrière als arts, beschouwden sommigen haar als abnormaal en onnodig opstandig, terwijl anderen haar kracht en moed bewonderden en zagen wat haar prestaties konden leiden tot in de toekomst ", zegt onderzoeker Alyssa Turose.
"Blackwell inspireerde degenen van laatstgenoemd gezichtspunt en velen van hen begonnen zelf risico's te nemen om de sociale barrières te doorbreken."
In de vierde van een reeks artikelen over vrouwelijke rolmodellen in de geneeskunde kijken we naar de worsteling waarmee Dr. Blackwell de eerste vrouwelijke arts van Amerika werd.
Hoe heeft haar leven en carrière ertoe bijgedragen dat de vrouwelijke medische studenten van vandaag het podium hebben kunnen vormen? Welke uitdagingen blijven er voor vrouwen in de medische wereld?

Aan boord van 'een morele kruistocht'

"Elizabeth, het heeft geen zin om het te proberen. Je kunt geen toegang krijgen tot deze scholen. Je moet naar Parijs gaan en mannelijke kleding aantrekken om de nodige kennis op te doen," vertelde arts Joseph Warrington aan Blackwell, nadat ze informeerde over het volgen van een medische universiteit in de VS
Nooit eerder was een vrouw toegelaten tot een medische universiteit in Amerika, maar Dr. Blackwell werd niet afgeschrikt door de wijdverbreide ontmoediging.
"[!...
In 1847, na talloze afwijzingen van medische hogescholen in de VS, solliciteerde Dr. Blackwell bij het Geneva Medical College. De faculteit van het college stond de volledig mannelijke studenten toe om te stemmen over de toelating van Blackwell, ervan uitgaande dat ze nooit een vrouw in hun gelederen zouden toelaten.
Voor de grap stemde het studentenorgaan unaniem "ja". Ze werd uiteindelijk aangenomen als student geneeskunde, waardoor ze de eerste vrouwelijke student geneeskunde in de VS was

Het gesprek van de stad

Dr. Het geslacht van Blackwell was aanvankelijk een pijnlijk punt in Genève. Professoren vertelden haar dat ze apart moest zitten van de andere studenten, en ze werd vaak uitgesloten van het laboratorium.
Ze werd ook door een professor gevraagd om het volgen van reproductieve anatomieklassen te vermijden uit angst voor "gênante" mannelijke studenten. Dr. Blackwell weigerde dit verzoek en verklaarde dat ze niet anders behandeld wilde worden dan andere studenten.
Deze houding verdiende haar veel respect en steun van haar medestudenten en academisch bloeide Dr. Blackwell tijdens haar 2 jaar in Genève.
Echter, de enige vrouwelijke student geneeskunde aan de instelling bracht haar aan het woord over de stad; ze werd afgekeurd door andere vrouwen voor tegengestelde genderrollen.
"Ik had geen flauw idee van de commotie die ontstond door mijn optreden als student geneeskunde in het kleine stadje," schreef Blackwell in haar dagboek.
"Heel langzaam merkte ik dat de vrouw van een arts aan tafel elke communicatie met mij vermeed, en dat terwijl ik achteruit en vooruit naar de universiteit liep, de dames stopten om naar me te staren, als naar een nieuwsgierige dier.
Ik ontdekte achteraf dat ik de fatsoenlijkheid van Genève had geschokt dat de theorie volledig vaststond, ofwel dat ik een slechte vrouw was, wiens ontwerpen geleidelijk duidelijk zouden worden, of dat, krankzinnig, een uitbraak van krankzinnigheid zou spoedig duidelijk zijn [!...
Dr. Blackwell was onverschrokken door de negatieve houding ten opzichte van haar en bleef gericht op haar doel: arts worden. Ze werd zelfs gedreven door de discriminatie op grond van geslacht die ze ontving.
"Het idee om een doctoraat te behalen, nam geleidelijk het aspect van een grote morele strijd aan," schreef ze in haar dagboek, "en de morele strijd had een enorme aantrekkingskracht op mij."

Een 'echt opmerkelijke' prestatie

In 1849, op 28-jarige leeftijd, studeerde Dr. Blackwell de top van haar klas af en werd de eerste vrouw in Amerika die een medische graad behaalde.
Tijdens haar diploma-uitreiking feliciteerde de decaan van het Geneva Medical College, Dr. Charles Lee, Dr. Blackwell publiekelijk met haar prestatie en zei hij dat hij "bewondering had voor de getoonde heldenmoed en sympathie voor het lijden werd vrijwillig aangenomen. "
"In 1849 hadden vrouwen nog steeds geen stemrecht in Amerika. Het was echt opmerkelijk dat een vrouw een diploma behaalde en een carrière nastreefde die alleen voor mannen was bedoeld", Dr. Kelly Thibert, nationale president van de American Medical Student Association, vertelde MNT.
"Het waren handelingen als deze die noodzakelijk waren voor de vrouwenbeweging, gericht op gelijkheid in alle aspecten van het leven, inclusief op het gebied van wetenschap en gezondheidszorg," voegde ze eraan toe.
Het nieuws van haar medische opleiding werd wijdverspreid en bereikte een overwegend positieve reactie. Deze gunstige reactie garandeerde Dr. Blackwell echter geen medische carrière; de medische gemeenschap in de VS bleef terughoudend om vrouwen in haar gelederen op te nemen en Dr. Blackwell was niet in staat een ziekenhuis te vinden dat haar in staat zou stellen medische ervaring op te doen.
Bovendien bleven, ondanks het succes van Dr. Blackwell aan de medische universiteit, negatieve houdingen tegenover vrouwelijke medische studenten bestaan.
Op een gedrukte editie van de toespraak die hij tijdens de afstuderen van Dr. Blackwell hield, voegde Dr. Lee een voetnoot toe waarin stond dat de "ongemakken bij de toelating van vrouwen tot alle lezingen op een medische school, zijn zo geweldig, dat hij zich bij alle toekomstige gelegenheden gedwongen zal voelen om zich tegen een dergelijke praktijk te verzetten [!...
Kort daarna verklaarde de State Medical Association van New York dat "er geen vrouwen meer mochten worden toegelaten tot medische scholen.
In de komende jaren zou Dr. Blackwell genderongelijkheid aanpakken voor vrouwelijke medische studenten en hen de mogelijkheid bieden om te trainen en te oefenen.

Vrouwen een 'veilige omgeving om te studeren' bieden

Geïnspireerd door de uitdagingen waar ze als minderheid op het gebied van geneeskunde voor stond, richtte Dr. Blackwell in 1858 de New York Infirmary for Women and Children op.
Nu bekend als het New York University Downtown Hospital, was het doel van deze instelling niet alleen om medische zorg voor de armen te bieden, maar ook om medische opleiding te bieden voor vrouwelijke studenten en posities voor vrouwelijke artsen.
"Het hebben van een omgeving waar vrouwen konden studeren zonder het stigma van het vrouwelijk zijn of de intimidatie door mannelijke artsen zou een veilige omgeving voor studie hebben geboden," vertelde Dr. Ross aan MNT.
Vandaag vertegenwoordigen vrouwen ongeveer 47 procent van de medische studenten in de VS - een prestatie die misschien niet mogelijk was geweest zonder de vastberadenheid van Dr. Blackwell om genderongelijkheid in de geneeskunde te verslaan.
"[!...
Er is één persoon met een idee voor nodig, een tweede persoon om er een beweging van te maken en dan wordt het O.K. om mee te doen, en dit zou de manier van acceptatie zijn voor vrouwen in de geneeskunde. "
Zelfs nadat ze eind 1870 stopte met het beoefenen van medicijnen vanwege gezondheidsproblemen, bleef Dr. Blackwell campagne voeren voor de rechten van vrouwen, evenals hervormingen in preventieve geneeskunde, hygiëne en gezinsplanning.

Voortdurende uitdagingen voor vrouwen in de geneeskunde

Volgens Dr. Ross, als het gaat om vrouwen die worden toegelaten tot medische scholen, is de "strijd gewonnen". Er zijn echter nog een aantal uitdagingen voor vrouwelijke studenten geneeskunde.
In gesprek met MNT zei Dr. Thibert dat vrouwen in de geneeskunde vaak "in een hokje worden gestopt" voor bepaalde rollen, zoals borstvoeding geven.
"Begrijp me niet verkeerd, ik heb veel geleerd van verpleegkundigen en er is absoluut niets mis met het beroep van verpleegkundige of helemaal verward worden met een verpleegkundige," vertelde ze ons. "Echter, als de maatschappij merkt dat de enige medische rol die een vrouw kan vervullen verpleegkunde is, dan is er een probleem, omdat we vrouwen beperken tot borstvoeding alleen omdat onze visie op vrouwenloopbanen in de geneeskunde beperkt is."
Bovendien merkte Dr. Thibert op dat vrouwen die medische specialiteiten willen nastreven die door mannen worden gedomineerd, vaak problemen hebben met het vinden van mentoren op deze gebieden.
Dr. Ross vertelde MNT dat het hebben van meer vrouwen in leidinggevende functies binnen de medische professie zou kunnen helpen om dergelijke uitdagingen te overwinnen; momenteel vormen vrouwen slechts 15 procent van de afdelingsvoorzitters en 16 procent van de decanen.
"Er moeten voldoende vrouwelijke artsen in hogere leidinggevende functies zijn om het omslagpunt te bereiken zodat het nu de norm is in plaats van de uitzondering," zei Dr. Ross. "Vaak nemen vrouwen in hogere functies geen jongere vrouwen mee. Vaak is het omdat de jonge vrouwen niet kunnen worden overgehaald om te volgen, dus moeten we hen begeleiden en het vuur in hun buik geven om te willen leiden . "
"Organisaties zoals MWIA bieden dat netwerken voor vrouwelijke artsen die hen de vaardigheden geven om te slagen in een veilige omgeving - vergelijkbaar met het volledig vrouwelijke academisch ziekenhuis opgericht door Elizabeth Blackwell," Dr. Ross toegevoegd.
De strijd voor gendergelijkheid in de geneeskunde is nog lang niet voorbij, maar het is duidelijk dat zonder het werk van Dr. Blackwell de vooruitzichten voor vrouwelijke studenten en artsen misschien niet zo rooskleurig zijn.
Zoals onderzoeker Tairmae Kangarloo zegt:
"Ze was haar tijd zeker vooruit en maakte de weg vrij voor andere vrouwen. Zelfs nu, 160 jaar later, bewonderen we nog steeds haar werk en de manieren waarop ze de rol revolutioneerde van vrouwen."