Is gebakken rijstmesten?

Fiber

1. Gebakken rijstgerechten zijn standaard op de menu's van een Chinees restaurant. Het bijgerecht is er in verschillende vormen, variërend van vegetarische bereidingen tot meer substantiële op eiwit gebaseerde opties gemaakt met garnalen, kip of rundvlees. Het brede scala aan vormen van het traditionele gerecht vertaalt zich in een even breed scala aan voedingswaarden, maar consistentie tussen standaard ingrediënten en bereidingsmethoden zorgt voor een algemeen voedingsbereik voor het beoordelen van het vetgehalte.

Vetgehalte

1. Volgens het US Department of Agriculture Food and Nutrition Information Center bevat een standaard portie gebakken rijst van 1 Chinees uit een Chinees voedingsrestaurant 3,2 g vet. Hoewel de USDA-voedingswaarden worden beschouwd als een gerenommeerde autoriteit voor voedingsinformatie, noemen verschillende andere bronnen het standaardvetgehalte aanzienlijk hoger dan de USDA-schatting. Het Centrum voor Wetenschap in het algemeen belang schat bijvoorbeeld dat een standaard 4-kops restaurant gebakken rijstvoorgerecht alleen 10 g verzadigd vet bevat. Nationale Chinese restaurantketen Panda Express somt het totale vetgehalte van hun gebakken rijstbijgerecht op 18 g. "Cooking Light" biedt een recept voor een lichtere versie van gebakken rijst en vermeldt het oorspronkelijke vetgehalte als 43,8 g.

Factoren die vetgehalte beïnvloeden

1. De meeste gefrituurde rijstgerechten worden op vrijwel dezelfde manier met vergelijkbare ingrediënten bereid. Witte rijst wordt eerst gestoomd of gekookt voordat het wordt gebakken in hete plantaardige olie. Extra ingrediënten, zoals groenten, sojasaus, eieren, vlees en kruiden worden roergebakken met de rijst om het laatste gerecht te maken. De hoeveelheid olie die wordt gebruikt om te frituren is een belangrijke factor bij het bepalen van het uiteindelijke vetgehalte. Het opnemen van vetrijk vlees verhoogt ook het vetgehalte, vooral als het vlees gefrituurd is voorafgaand aan roerbakken. Gebakken rijstgerechten kunnen ook worden gemaakt met extra sauzen die meestal worden gemaakt met olie. Vanwege het bereik in bereidingen, ingrediënten en portiegroottes, kan het gerapporteerde vetgehalte variëren van 3 g tot 40 g.

Voedingsbehoeften

1. De Food and Drug Administration adviseert een dagelijkse inname van niet meer dan 64 g vet, of minder dan 20 tot 35 procent van de bron van uw totale calorie-inname. Afhankelijk van de precieze ingrediënten en andere ingrediënten in de gefrituurde rijstschotel, kan het in aanmerking komen volgens uw voedingsnormen en behoeften als een vetrijke schotel. Zelfs als uw gebakken rijstgerecht een lager vetgehalte weergeeft, moet u extra voedingswaarde-informatie overwegen bij het kiezen van gebakken rijst. Het Centre for Science in the Public Interest schat dat een gemiddeld voorgerechtgedeelte 2.700 mg natrium bevat als gevolg van toegevoegd zout in sauzen. Vlees dat aan het gerecht wordt toegevoegd, verhoogt de eiwitwaarde maar ook het vetgehalte. De calorische waarde varieert van 228 calorieën tot meer dan 1500 calorieën, afhankelijk van de portiegrootte en de bereidingswijze.

Vetarme variaties

1. Eenvoudige aanpassingen in bereidingen verlagen het vetgehalte om aan uw voedingsbehoeften te voldoen. "Cooking Light" beveelt aan om de hoeveelheid olie die nodig is om de rijst te roeren te verminderen tot 2 el. voor elke 2 1/2 kop rijst. Kiezen voor mager vlees en eiersurrogaten vermindert het vetgehalte zonder eiwit op te offeren. Beperking van extra sauzen, zoals oester, vis en zoetzuur, elimineert ook extra vet, calorieën en natrium. Vraag de chef-kok bij het bestellen in een restaurant minder olie, geen boter te gebruiken en extra sauzen te houden of aan de kant te serveren zodat u de inhoud kunt regelen.