Is trinatriumfosfaat in voedsel slecht voor u? Feiten versus mythen

Drinkwater is als herboren worden via waterval

Er is een groeiende bezorgdheid over de veiligheid van levensmiddelenadditieven, die worden gebruikt om de houdbaarheid te verlengen, de smaak te verbeteren en de textuur te verbeteren.
Trinatriumfosfaat is een veel voorkomend voedseladditief dat voorkomt in veel soorten bewerkte producten zoals granen, kaas, frisdrank en gebak.
Hoewel de FDA het als veilig beschouwt, suggereert enig bewijs dat fosfaatadditieven zoals trinatriumfosfaat uw gezondheid kunnen schaden (1).
Dit artikel onderzoekt of trinatriumfosfaat een risico voor uw gezondheid vormt.

Wat is trinatriumfosfaat?

Natriumfosfaat verwijst naar een groep van van fosfor afgeleide levensmiddelenadditieven.
Deze additieven worden gemaakt door verschillende combinaties van natrium (zout) en anorganisch fosfaat, een van fosfor afgeleide chemische verbinding, te combineren.
Fosfor is een belangrijk mineraal dat van nature voorkomt in voedingsmiddelen zoals melk, bonen, vlees, vis, eieren, gevogelte en noten.
Dit type natuurlijke fosfor staat bekend als organische fosfor en essentieel voor botgezondheid, celherstel, spiercontractie en zenuwfunctie, naast andere vitale processen (2).
Anorganische fosfor omvat van fosfor afgeleide levensmiddelenadditieven zoals trinatriumfosfaat, die als ingrediënt aan levensmiddelen worden toegevoegd.
Trinatriumfosfaat is een van de meest voorkomende soorten natriumfosfaatadditieven en kan in verschillende items worden gevonden.
Het en andere fosfaattoevoegingen worden routinematig gebruikt in fastfood en andere sterk verwerkte producten.

Waarom wordt trinatriumfosfaat aan levensmiddelen toegevoegd?

Trinatriumfosfaat en andere natriumfosfaatadditieven hebben meerdere toepassingen in de voedingsmiddelenindustrie en zijn te vinden in veel commercieel bereide producten.
Ze worden gebruikt om de zuurgraad te verminderen en de textuur in voedingsmiddelen zoals gebak en vlees te verbeteren.
Ze fungeren ook als rijsmiddel in gebakken producten, wat betekent dat ze het deeg helpen rijzen en zijn vorm behouden.
Trinatriumfosfaat is bijvoorbeeld een populair ingrediënt in in de winkel gekocht brood, cakes, muffins en cakemixen vanwege het vermogen om de luchtigheid en hoogte van deze items te vergroten.
Het wordt ook vaak toegevoegd aan vlees- en zeevruchtenproducten zoals spek, worst, lunchvlees en tonijn in blik om vocht vast te houden, de houdbaarheid te verlengen en bederf te voorkomen (3).
Bovendien helpen natriumfosfaatadditieven de pH-waarden van deze voedingsmiddelen in evenwicht te houden, waardoor ze niet te zuur of te alkalisch worden, waardoor voedsel sneller kan bederven.
Verder werken natriumfosfaatadditieven als verdikkingsmiddelen in producten zoals aardappelpuree in dozen, voorkomen dat soda donker wordt van kleur en voorkomen dat de olie en het water in verwerkte kaasproducten scheiden (4).

Is trinatriumfosfaat veilig om te consumeren?

Hoewel bepaalde soorten natriumfosfaat worden gebruikt in reinigings- en verfproducten, is het belangrijk te weten dat deze niet hetzelfde zijn als natriumfosfaat van voedingskwaliteit.
Natriumfosfaat van voedingskwaliteit wordt over de hele wereld gebruikt en door grote regelgevende instanties zoals de FDA en de Europese Unie (5) als veilig erkend.
Het consumeren van kleine hoeveelheden voedsel dat natriumfosfaat bevat, is hoogstwaarschijnlijk niet schadelijk voor uw gezondheid.
Omdat veel mensen dagelijks fast food, verwerkt vlees en verpakte voedingsmiddelen consumeren, is er bezorgdheid dat hoge hoeveelheden natriumfosfaat het lichaam kunnen schaden.
Organische fosfor, die van nature voorkomt in voedingsmiddelen zoals zuivelproducten en vlees, heeft een veel lagere en langzamere absorptiesnelheid dan het anorganische type fosfor (natriumfosfaat) dat aan bewerkte voedingsmiddelen wordt toegevoegd.
Organische fosfor is veel minder absorbeerbaar dan anorganische fosfor.
Het spijsverteringsstelsel absorbeert slechts ongeveer 40-60% organische fosfor, terwijl het tot 100% van de anorganische fosfor in voedingsmiddelen zoals granen, cakes, frisdrank en delicatessenvlees absorbeert (6) .
Omdat anorganische fosfor effectiever wordt opgenomen door het spijsverteringskanaal, beïnvloedt het het lichaam anders dan organische fosfor.
Het eten van teveel voedingsmiddelen die natriumfosfaatadditieven bevatten, kan het fosfaatgehalte in het lichaam verhogen tot een ongezond niveau.
Studies hebben een hoog fosfaatniveau gekoppeld aan aandoeningen zoals hartaandoeningen, verminderde botdichtheid, vroegtijdige veroudering, nierproblemen en zelfs vroege dood (7).

Wie moet fosfaatadditieven vermijden?

Hoewel teveel natriumfosfaat consumeren niet goed is voor de gezondheid, worden kleine hoeveelheden ervan als veilig beschouwd.
Niettemin moeten mensen met bepaalde medische aandoeningen voedingsmiddelen vermijden die natriumfosfaatadditieven bevatten, zoals trinatriumfosfaat.
Wanneer de nieren gezond zijn en normaal functioneren, filteren ze afvalproducten uit het bloed, inclusief overtollig fosfor.
Wanneer de nieren aangetast zijn, zoals bij mensen met chronische nierziekte (CKD) of nierfalen, verliezen ze het vermogen om afvalproducten op de juiste manier uit te scheiden.
Mensen met nierfalen en geavanceerde CKD moeten de hoeveelheid fosfor die ze consumeren beperken om hoge fosforwaarden in het bloed te voorkomen.
Het consumeren van te veel fosfor kan reeds aangetaste nieren verder schaden door bloedvaten te beschadigen en abnormale calciumopbouw te veroorzaken (8).
Een hogere fosforinname is zelfs gekoppeld aan een verhoogd risico op overlijden bij mensen met nierfalen bij hemodialyse, een behandeling met bloedzuivering (9).
Een dieet met veel voedingsmiddelen die natriumfosfaatadditieven bevatten, kan de gezondheid van de botten schaden.
Normale fosforgehaltes in het lichaam handhaven is essentieel voor sterke botten.
Echter, het verstoren van dit delicate evenwicht door te veel of te weinig fosfor te consumeren kan schade aanrichten aan het skelet.
Uit een studie bleek bijvoorbeeld dat het consumeren van een dieet rijk aan natriumfosfaat-levensmiddelenadditieven de fibroblastgroeifactor 23 (FGF23), een remmer van botmineralisatie, met 23% verhoogde in vergelijking met een identiek dieet arm aan fosfaatadditieven (10).
Een ander onderzoek bij 147 premenopauzale vrouwen toonde aan dat een gebruikelijke hoge inname van voedingsmiddelen die fosfaatadditieven bevatten, leidde tot hoge niveaus van bijschildklierhormoon, een hormoon dat de calciumspiegels in het lichaam reguleert (11).
Parathyroïdhormoon geeft het lichaam aan calcium uit de botten vrij te maken om de calciumconcentratie in het lichaam in evenwicht te brengen.
Het hebben van abnormaal hoge niveaus van bijschildklierhormoon kan de gezondheid van de botten schaden door overmatig calciumverlies uit de botten te veroorzaken (12).
Uw hart kan ook worden geschaad door overmatig gebruik van natriumfosfaatadditieven.
In feite zijn hoge circulerende fosforgehaltes geassocieerd met een verhoogd risico op hartaandoeningen bij mensen met en zonder nierziekte.
Te veel fosfor in het lichaam kan het hart beschadigen door de bloedvaten te verkalking.
Een groot onderzoek bij 3.015 jonge volwassenen wees uit dat hogere fosfaatspiegels in het bloed geassocieerd waren met verhoogde calcificatie van de kransslagader en andere risicofactoren voor hartziekten.
Bovendien hadden deelnemers met serumfosfaatspiegels van meer dan 3,9 mg / dL 15 jaar later een 52% groter risico op verkalking van de kransslagader, vergeleken met deelnemers met spiegels onder 3,3 mg / dL (13 ).
In dierstudies is aangetoond dat hoge inname van anorganische fosfor darmontsteking verergert.
Studies bij zowel mensen als ratten hebben aangetoond dat verhoogde fosfor ontstekingen in het lichaam kan veroorzaken (14, 15).
Ontsteking is de oorzaak van colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn, die gezamenlijk worden aangeduid als inflammatoire darmaandoeningen of IBD.
Een recente dierstudie suggereert dat een dieet met veel anorganisch fosfaat de symptomen van IBD zou kunnen verergeren.
Ratten die een fosfaatdieet kregen, hadden meer ontstekingsmarkers, darmontsteking en symptomen zoals bloederige ontlasting, vergeleken met ratten die een fosfaatarm dieet kregen (16).

Hoe uw inname van fosfaatadditieven te beperken

De aanbevolen hoeveelheid fosfor verkrijgen via een gezond, uitgebalanceerd dieet is niet moeilijk, omdat organische fosfor van nature in veel voedingsmiddelen voorkomt.
Als u echter een dieet eet dat rijk is aan bewerkte voedingsmiddelen, is de kans groot dat u meer fosfor krijgt dan uw lichaam nodig heeft, wat niet goed is voor uw gezondheid.
De fosforinname is in de loop van de tijd gestaag toegenomen door de toegenomen consumptie van fosforhoudende levensmiddelenadditieven zoals trinatriumfosfaat.
Amerikanen hebben hun fosforinname de afgelopen 20 jaar zelfs met 10-15% verhoogd (17).
Schokkend suggereren onderzoeken dat fosforadditieven uit bewerkte voedingsmiddelen tot 50% van de totale dagelijkse fosforinname kunnen bijdragen bij het volgen van een verwesterd dieet (18).
Beperk het volgende om te voorkomen dat u te veel fosfor in de vorm van voedseladditieven verbruikt:
Naast dat het een hoog gehalte aan natriumfosfaatadditieven bevat, bevatten bewerkte voedingsmiddelen vaak veel suiker, vet, calorieën en conserveermiddelen, wat niet goed is voor je gezondheid.

De onderste regel

Trinatriumfosfaat is een anorganisch fosfaattoevoegsel dat gewoonlijk wordt toegevoegd aan bewerkte voedingsmiddelen.
Hoewel het consumeren van kleine hoeveelheden trinatriumfosfaat veilig is, kan het dagelijks eten van voedingsmiddelen die rijk zijn aan fosfaatadditieven schadelijk zijn voor uw gezondheid.
Hoge fosfaatspiegels zijn gekoppeld aan nierziekte, darmontsteking, verminderde botdichtheid, hartaandoeningen en zelfs voortijdige sterfte.
Beperking van voedingsmiddelen die trinatriumfosfaat en andere fosfaatadditieven bevatten, is vooral belangrijk voor mensen met een nierziekte, hartaandoeningen, inflammatoire darmaandoeningen en osteoporose.
Het minimaliseren van bewerkte voedingsmiddelen en het concentreren op natuurlijke bronnen van fosfor, zoals eieren, vis, bonen en noten, kan ervoor zorgen dat u de juiste hoeveelheid fosfor krijgt om uw lichaam te laten gedijen.