Moet u vissen vermijden vanwege kwik?

De onderste regel

Vis is een van de gezondste voedingsmiddelen die u kunt eten.
Dat komt omdat het een geweldige bron van eiwitten, micronutriënten en gezonde vetten is.
Sommige soorten vis kunnen echter veel kwik bevatten, wat giftig is.
Blootstelling aan kwik is zelfs in verband gebracht met ernstige gezondheidsproblemen.
Dit artikel vertelt u of u vis moet vermijden vanwege potentiële kwikbesmetting.

Kwik is een zwaar metaal dat van nature in lucht, water en aarde voorkomt.
Het wordt op verschillende manieren in het milieu gebracht, inclusief via industriële processen zoals het verbranden van steenkool of natuurlijke gebeurtenissen zoals uitbarstingen.
Er zijn drie hoofdvormen - elementair (metaalachtig), anorganisch en organisch (1).
Mensen kunnen op verschillende manieren aan dit toxine worden blootgesteld, zoals het inademen van kwikdampen tijdens mijnbouw en industrieel werk.
U kunt ook worden blootgesteld door vis en schaaldieren te eten, omdat deze dieren lage concentraties kwik absorberen als gevolg van watervervuiling.
Na verloop van tijd kan methylkwik - de organische vorm - zich in hun lichaam concentreren.
Methylkwik is zeer giftig en veroorzaakt ernstige gezondheidsproblemen wanneer het bepaalde niveaus in uw lichaam bereikt.

De hoeveelheid kwik in vis en andere zeevruchten is afhankelijk van de soort en de mate van vervuiling in zijn omgeving.
Uit een onderzoek van 1998 tot 2005 bleek dat 27% van de vis uit 291 stromen rond de Verenigde Staten meer dan de aanbevolen limiet bevatte (2).
Een andere studie ontdekte dat een derde van de vis die aan de kust van New Jersey werd gevangen, kwikgehaltes hoger dan 0,5 delen per miljoen (ppm) had - een niveau dat gezondheidsproblemen kan veroorzaken voor mensen die eten deze vis regelmatig (3).
Over het algemeen bevatten grotere en langer levende vissen de meeste kwik (4).
Deze omvatten haai, zwaardvis, verse tonijn, marlijn, koningsmakreel, tilefish uit de Golf van Mexico en snoek (5).
Grotere vissen eten veel kleinere vissen, die kleine hoeveelheden kwik bevatten. Omdat het niet gemakkelijk uit hun lichaam wordt uitgescheiden, accumuleren niveaus in de loop van de tijd. Dit proces staat bekend als bioaccumulatie (6).
Kwikgehaltes in vissen worden gemeten als delen per miljoen (ppm). Hier zijn de gemiddelde niveaus in verschillende soorten vis en zeevruchten, van hoog naar laag (5):

Het eten van vis en schaaldieren is een belangrijke bron van blootstelling aan kwik bij mens en dier. Blootstelling - zelfs in kleine hoeveelheden - kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken (7, 8).
Interessant is dat zeewater slechts kleine concentraties methylkwik bevat.
Zeeplanten zoals algen absorberen het echter. Vissen eten de algen op en absorberen en behouden zijn kwik. Grotere, roofvissen verzamelen dan hogere niveaus door het eten van kleinere vissen (9, 10).
Grotere, roofvissen kunnen zelfs kwikconcentraties bevatten die tot 10 keer hoger zijn dan de vis die ze consumeren. Dit proces wordt biomagnificatie genoemd (11).
U.S. overheidsinstanties raden aan om uw kwikgehalte in het bloed onder de 5,0 mcg per liter te houden (12).
Uit een Amerikaans onderzoek onder 89 mensen bleek dat het kwikgehalte gemiddeld 2,0-89,5 mcg per liter bedroeg. Maar liefst 89% had niveaus hoger dan de maximale limiet (13).
Bovendien merkte de studie op dat hogere visinname gekoppeld was aan hogere kwikgehalten.
Bovendien hebben veel onderzoeken vastgesteld dat mensen die regelmatig grotere vissen eten, zoals snoek en baars, meer kwik bevatten (14, 15).

Blootstelling aan kwik kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken (16).
Bij zowel mens als dier worden hogere niveaus van kwik geassocieerd met hersenproblemen.
Een onderzoek bij 129 Braziliaanse volwassenen wees uit dat hogere niveaus van kwik in haar werden geassocieerd met een afname van fijne motoriek, behendigheid, geheugen en aandacht (17).
Recente studies koppelen ook de blootstelling aan zware metalen - zoals kwik - aan aandoeningen zoals Alzheimer, Parkinson, autisme, depressie en angst (18).
Er zijn echter meer studies nodig om deze link te bevestigen.
Bovendien is blootstelling aan kwik gebonden aan hoge bloeddruk, een verhoogd risico op hartaanvallen en hoger "slecht" LDL-cholesterol (19, 20, 21, 22, 23).
Uit een onderzoek onder 1.800 mannen bleek dat degenen met de hoogste niveaus van kwik twee keer zoveel kans hadden om te overlijden aan hartgerelateerde problemen dan mannen met lagere niveaus (24).
Niettemin wegen de voedingsvoordelen van vissen waarschijnlijk zwaarder dan de risico's van blootstelling aan kwik - zolang u uw consumptie van vis met een hoog kwikgehalte matigt (25).

Kwik in vis beïnvloedt niet iedereen op dezelfde manier. Daarom moeten bepaalde mensen extra voorzichtig zijn.
Risicopopulaties zijn vrouwen die zwanger zijn of kunnen worden, moeders die borstvoeding geven en jonge kinderen.
Foetussen en kinderen zijn kwetsbaarder voor kwiktoxiciteit en kwik kan gemakkelijk worden doorgegeven aan de foetus van een zwangere moeder of de baby van een borstvoedende moeder.
Een dierstudie toonde aan dat blootstelling aan zelfs lage doses methylkwik tijdens de eerste 10 dagen van conceptie verminderde hersenfunctie bij volwassen muizen (26).
Een andere studie gaf aan dat kinderen blootgesteld aan kwik in de baarmoeder worstelden met aandacht, geheugen, taal en motorische functie (27, 28).
Bovendien suggereren sommige onderzoeken dat bepaalde etnische groepen - waaronder indianen, Aziaten en Pacifische eilandbewoners - een groter risico lopen op blootstelling aan kwik door een traditioneel dieet met veel vis (29).

Over het algemeen moet u niet bang zijn om vis te eten.
Vis is een belangrijke bron van omega-3-vetzuren en biedt meerdere andere voordelen.
In feite wordt het over het algemeen aanbevolen dat de meeste mensen minstens twee porties vis per week eten.
De FDA adviseert echter mensen met een hoog risico op kwiktoxiciteit - zoals zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven - om de volgende aanbevelingen in gedachten te houden (30):
Door deze tips te volgen, kunt u de voordelen van het eten van vis maximaliseren en tegelijkertijd uw risico's op blootstelling aan kwik minimaliseren.