Oxaalzuur in tomaten

Calorie-informatie

Oxalaat is een chemische verbinding die van nature in bijna elke plant tot op zekere hoogte voorkomt, inclusief fruit-, groente- en graanplanten. Oxalaat bevindt zich meestal in bladeren of schors, waar de verbinding zich bindt met calcium om het te verwijderen wanneer planten door hun seizoensafval gaan. In het menselijk lichaam heeft oxalaat geen nuttige functie en wordt het bijna volledig uitgescheiden als afval in urine en ontlasting, volgens "The Kidney Stones Handbook."

Het gemiddelde dagelijkse dieet bevat ongeveer 120 mg oxalaat, maar kan meer dan 1.000 mg bevatten bij degenen die een grote hoeveelheid voedingsmiddelen met veel oxalaat consumeren. Wanneer je voedingsmiddelen eet die oxalaat bevatten, bevrijden zuren in je maag de stof van de bron. Je lever zet ook overtollige hoeveelheden vitamine C en dierlijke eiwitten om in oxalaat. Verder in het spijsverteringsproces bindt oxalaat sterk met calcium, waardoor een verbinding wordt gevormd die uiteindelijk in de ontlasting wordt uitgescheiden. Dit bindproces voorkomt de opname van oxalaten en het calcium waarmee ze binden. Een relatief gezond lichaam neemt normaal 10 tot 15 procent ongebonden oxalaat in de voeding op, dat vervolgens via de urine wordt uitgescheiden.

Uw nieren fungeren als een filter voor uw lichaam, waarbij alle afvalproducten worden opgelost en uitgescheiden in een complex proces dat de juiste balans van urinechemicaliën en water vereist. Als er niet genoeg water beschikbaar is om al het gefilterde materiaal op te lossen, kunnen zich geharde minerale afzettingen vormen die nierstenen worden genoemd. Stenen zijn abnormale gezwellen. Ze beginnen als microscopische deeltjes, groeien uit tot een verzameling kristallen en vormen uiteindelijk stenen. Afhankelijk van hoe ze zijn gemaakt, kunnen stenen een verscheidenheid aan verschillende verbindingen bevatten. Bijna 85 procent van de nierstenen bevat calcium. Hoewel sommige van deze stenen de samengestelde calciumfosfaat bevatten, bevat een meerderheid calciumoxalaat. Als u vatbaar bent voor de ontwikkeling van oxalaat-bevattende nierstenen, kan uw arts u aanbevelen om uw inname van oxalaat-bevattende voedingsmiddelen te beperken.

Tomaten behoren tot de familie van nachtschadeplanten, samen met aubergine, aardappelen en paprika's. Terwijl deze andere nachtschadeplanten een "hoge" hoeveelheid oxalaat bevatten, of meer dan 10 mg per portie, bevatten tomaten slechts een "matige" hoeveelheid, of tussen 2 en 10 mg per portie. Het Amerikaanse ministerie van Landbouw vermeldt het oxaalzuurgehalte van tomaten met 50 mg per portie van 100 g. Het oxalaatgehalte van elk type voedsel is echter zeer variabel, afhankelijk van de rijpheid en het klimaat, evenals van de bodemgesteldheid. Zeer rijpe tomaten bevatten bijvoorbeeld over het algemeen hogere oxalaathoeveelheden dan minder volwassen fruit. Volgens "The Encyclopedia of Healing Foods", kunnen gepubliceerde rapporten over oxalaatniveaus in één specifiek voedsel 2- tot 15-voudig verschillen.

Tenzij u een familiegeschiedenis van nierstenen heeft of uw zorgverlener u heeft geadviseerd uw inname van oxalaten te beperken vanwege een gediagnosticeerde gezondheidstoestand, hoeft u zich geen zorgen te maken over de oxaalzuur in het voedsel dat u eet. Tomaten zijn niet alleen een bron van een matige hoeveelheid oxalaat, maar ook een uitstekende bron van vitamine C en K, biotine en carotenen, waaronder lycopeen, een antioxidant die beschermt tegen huid-, long-, borst-, dikke darm- en prostaatkanker en het risico kan verlagen van hart-en vaatziekten en staar. Tomaten zijn ook een zeer goede bron van voedingsvezels, foliumzuur en vitamine B6. Hoewel het oxalaatgehalte in tomaten toeneemt naarmate ze rijpen, neemt ook hun voedingsstofgehalte toe.