Spijsvertering van aardappelen

Waarschuwing

1. Met de aardappel kunt u zich overal ter wereld thuis voelen. Volgens het International Potato Centre is de aardappel het derde meest geteelde gewas ter wereld, met meer dan 300 miljoen ton per jaar geproduceerd. De Verenigde Naties hebben 2008 uitgeroepen tot het Internationale Jaar van de Aardappel vanwege het belang ervan voor het voeden van de armen en hongerigen. Als aardappelen niet gefrituurd zijn en vol zitten met boter of kaas, hebben ze veel voedingswaarde te bieden en zijn ze ook gemakkelijk te verteren.

Voedingswaarden

1. Aardappelen zijn er in vele vormen, maten en kleuren. Het voedseletiket vermeldt dat een 5,3-ounce aardappel volledig vet- en natriumvrij is. Het bevat 110 calorieën en bevat, met de schil erop, 620 milligram kalium en 27 milligram vitamine C. Aardappelen bevatten ook een deel van de B-vitamines, calcium en ijzer. Volgens het International Potato Centre levert een portie gekookte aardappelen met schil 10 procent vezels en de helft van de behoefte aan vitamine C.

Start van de spijsvertering

1. Het verteringsproces van de koolhydraatrijke gekookte aardappel begint wanneer u begint te kauwen. Speekselamylase, een enzym dat wordt uitgescheiden met het speeksel, werkt in op de lange polysacharide-eenheden waaruit zetmeel bestaat en vormt disachariden die maltose worden genoemd. De werking van speekselamylase gaat door totdat de aardappel de maag bereikt. De zure spijsverteringssappen in de maag stoppen de enzymactiviteit. De aardappel is nu een massa disachariden en eventuele polysachariden die niet zijn afgebroken door de speekselamylase.

Voltooiing van de spijsvertering

1. Bij binnenkomst in de dunne darm worden alle resterende polysachariden afgebroken tot disachariden door het enzym pancreas amylase. Alle disachariden worden verder opgesplitst in monosachariden, of afzonderlijke eenheden glucose, voor absorptie. Het enzym maltase, aanwezig op het oppervlak van de dunne darm, splitst de maltose in twee glucosemoleculen. De spijsverteringsenzymen kunnen de vezel in de aardappel niet breken, dus wordt het onderdeel van het onverteerde voedsel in de dikke darm.

Energiebron

1. De aardappel wordt een energiebron wanneer de darmcellen de glucose absorberen, die de bloedstroom binnendringt en naar de lever reist. Sommige glucose circuleert in het bloed om de bloedsuikerspiegel te handhaven. Het lichaam gebruikt de rest voor cellen en lichamelijke activiteit. Nadat aan de energiebehoeften is voldaan, slaat extra glucose in de lever op als glycogeen.