Voordelen Nadelen van levensmiddelenadditieven

Hoe te dienen

Een lijst met additieven op een voedseletiket lezen kan verbijsterend zijn. De lijst is niet alleen typisch lang, maar de namen zijn ook onbekend en verwarrend. Het kan voelen alsof je hiërogliefen leest. Hoewel voedingsadditieven over het algemeen als schadelijk worden beschouwd, zijn niet alle toegevoegde stoffen gevaarlijk. Door de voor- en nadelen van voedseladditieven te begrijpen, evenals de soorten additieven, kun je verstandige voedselkeuzes maken.

Juridisch gesproken verwijst levensmiddelenadditief naar elke stof die wordt gebruikt bij de productie, verwerking, behandeling, verpakking, transport of opslag van levensmiddelen. Een stof die voor een specifiek doel wordt gebruikt, zoals een zoetstof, wordt een "direct additief" genoemd en wordt meestal vermeld op het ingrediëntenetiket van het voedsel. Indirecte levensmiddelenadditieven zijn daarentegen stoffen die in kleine hoeveelheden hun weg vinden naar het voedsel door verpakking, opslag of andere handelingen. De Amerikaanse Food and Drug Administration vereist dat voedselproducenten de veiligheid van een stof bewijzen voordat het mag worden gebruikt in contact met voedsel.

Sommige additieven verbeteren of behouden de voedingswaarde van het voedsel. Vitaminen A, C, D, E, thiamine, niacine, riboflavine, pyridoxine, foliumzuur, calciumcarbonaat, zinkoxide en ijzer worden vaak toegevoegd aan voedingsmiddelen zoals meel, brood, koekjes, ontbijtgranen, pasta, margarine, melk, gejodeerd zout en gelatinedesserts. In plaats van vitamine C ziet u mogelijk ascorbinezuur. Alfa-tocoferol is een andere naam voor vitamine E en bètacaroteen is een bron van vitamine A. Naast het leveren van voedingsstoffen, kunnen voedseladditieven helpen bederf verminderen, het uiterlijk van voedingsmiddelen verbeteren en de beschikbaarheid van een verscheidenheid aan voedingsmiddelen het hele jaar door vergroten. .

Sommige levensmiddelenadditieven kunnen mogelijk schadelijke bijwerkingen veroorzaken. Butylhydroxyanisool, algemeen bekend als BHA, is bijvoorbeeld een conserveermiddel dat wordt gebruikt in voedingsmiddelen zoals chips, crackers, bier, gebak en ontbijtgranen. Het is door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services geclassificeerd als een conserveermiddel "waarvan redelijkerwijs wordt verwacht dat het een carcinogeen voor mensen is". Sulfieten, die worden toegevoegd aan gebakken goederen, wijn, kruiden en snacks, kunnen bij sommige mensen netelroos, misselijkheid, diarree en kortademigheid veroorzaken.

Kleurstoffen in de vorm van kleurstoffen, pigmenten of andere stoffen worden technisch beschouwd als een additief voor levensmiddelen. Deze stoffen worden vaak gebruikt om de kleur te verbeteren die verloren is gegaan door opslag of verwerking. Pigmenten afgeleid van natuurlijke bronnen, zoals groenten, mineralen of dieren, zijn vrijgesteld van certificering. Door de mens gemaakte kleuren moeten worden getest door zowel de fabrikant als de FDA om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan specifieke richtlijnen voor zuiverheid.