Beste etenstijdregels voor kinderen

Maak je eigen soeptraditie

De meeste ouders zijn het er waarschijnlijk mee eens dat maaltijden met kinderen ... een uitdaging kunnen zijn.
We willen dat onze kinderen gezond zijn en uitgebalanceerde voeding hebben. We willen ook weten dat onze inspanningen in de keuken geen verspilling zijn geweest.
Maar uitzoeken hoe we die doelen het beste kunnen bereiken, kan soms moeilijker zijn dan we ooit dachten dat het zou zijn.

De opties

CNN publiceerde onlangs een stuk over de vier verschillende voedingsstijlen die de meeste ouders omarmen. Die voedingsstijlen zijn:
Dit is een oudergerichte stijl van eten. Mama en papa maken alle regels en het kind wordt geacht zich hieraan te houden. Het maakt niet uit of het kind vol is of een echte afkeer heeft van een van de opties die momenteel op zijn bord staan.
Het kind krijgt geen zeggenschap over hoeveel van elke voedseloptie het is toegestaan. Ouders dwingen hun kind om hun bord schoon te maken of een bepaald aantal beten te nemen voordat ze de tafel mogen verlaten of een dessert kunnen eten.
Deze stijl is meer gericht op kindgericht voeren. Ouders staan het kind toe alles te eten wat ze willen eten wanneer ze maar willen. Misschien zegt een ouder: "Wil je McDonald's vanavond eten? Geweldig, laten we gaan!" of "Koekjes voor het ontbijt? Natuurlijk, waarom niet!"
Er zijn geen grenzen of regels. In plaats daarvan mag het kind de weg wijzen.
Ouders die deze stijl volgen, kunnen ook eerder goed gedrag, prestaties of cijfers met voedsel belonen, zoals ijs voor het scoren van een doelpunt of cake voor het verdienen van rechte A's.
Ouders die een verwaarloosde voedingsstijl omarmen, zijn over het algemeen niet betrokken bij de voedselkeuze van hun kind. Ze winkelen misschien niet regelmatig voor voedsel of zetten hun maaltijden actief op tafel.
Wanneer ze een maaltijd voor hun kind bereiden, kan dit sporadisch en onverwacht zijn. Meestal moeten kinderen die in deze voedingsstijl zijn grootgebracht leren voor zichzelf te zorgen.
Ouders die deze stijl omarmen, kunnen kinderen een keuze geven voordat ze een maaltijd bereiden. Ze kunnen dingen zeggen als: "Heb je liever kippentaco's of spaghetti vanavond?"
Ze houden rekening met de voorkeuren van hun kind bij het bereiden van voedsel, maar zodra die maaltijd is gemaakt, is dat de enige beschikbare optie. Er is geen avondmaal meer voor een broodje pindakaas en jam.
Er is ook geen ruzie over welk voedsel op tafel moet worden gegeten of in welke hoeveelheden ze moeten worden geconsumeerd. Het kind mag die keuzes maken, zijn bord vullen met wat het wil eten en de maaltijd beëindigen als het vol is.
In de loop der jaren is er behoorlijk wat onderzoek gedaan naar deze verschillende voedingsstijlen, waarbij de impact is onderzocht die elk op de gezondheid van kinderen kan hebben.
En het blijkt dat drie van de vier kunnen bijdragen aan een groot aantal eetproblemen voor kinderen terwijl ze opgroeien.

Feeding misgegaan

De autoritaire voedingsstijl bleek het vermogen van een kind om te luisteren naar en zijn eigen signalen van honger en volheid te herkennen, te beperken.
Kinderen die met deze voedingsstijl zijn grootgebracht, hebben ook meer last van gewichtsproblemen en een onvermogen om te stoppen met eten als ze geen honger meer hebben. De druk om hun borden schoon te maken, zelfs voorbij het punt van volheid, duurt tot ver in de volwassenheid.
Kinderen die grootgebracht zijn met een toegestane voedingsstijl hebben de neiging meer te worstelen met het creëren van gezonde voedselgrenzen. Ze geven eerder de voorkeur aan snack- of junkfood en maaltijden met beperkte voedingswaarde. Ze hebben moeite om hun voedselinname te reguleren.
De verwaarloosde voedingsstijl kan bijdragen aan voedselonzekerheid. Deze kinderen weten niet hoe of wanneer hun volgende maaltijd komt, dus kunnen ze meer geobsedeerd raken door eten en geneigd zijn om te veel te eten gedurende hun leven.

Op een gezonde manier voeren

Door deze stijl wordt kinderen geleerd naar hun signalen van honger en volheid te luisteren. Ze krijgen de mogelijkheid om hun eigen smaakvoorkeur te vormen, maar krijgen nog steeds grenzen rond eten en eten.
"De ouder heeft de leiding over de structuur van maaltijden en snacks," legde ze uit. "Ze bepalen de eettijden en wat wordt geserveerd met de duidelijke grens van de keuken die buiten die vaste tijden wordt gesloten. Maar dan heeft het kind de leiding over twee verschillende dingen: wat ze eten, op basis van wat wordt aangeboden, en hoeveel zij zullen eten."
Dit is belangrijk, zegt Castle, omdat "het kind de leiding heeft over zijn eigen lichaam en de ouder eigenlijk alleen de verstrekker van de maaltijd is."

Afscheid nemen van de ‘clean plate club’

"Voordat het de 'clean plate club' was," zei hij. "Ouders vertelden hun kinderen over de hongerende kinderen in Afrika om hen hun maaltijden te laten afmaken. Niemand wilde verspillen. Het was slecht omdat het deze cultuur creëerde waar je al je voedsel moest eten, zelfs als je vol was. En dat heeft op sommige manieren waarschijnlijk bijgedragen aan het huidige probleem van obesitas. "
Castle ziet ook het tegenovergestelde in haar kantoor.
"Ik heb veel gezinnen die geen nee willen zeggen tegen hun kinderen als het gaat om eten," zei ze. "Ze willen de verlangens van hun kind niet negeren. Ze hebben het gevoel dat ze gemeen zijn. En dat begrijp ik ook. Ze reageren op hun eigen jeugd en proberen een andere manier te vinden - vaak tegenovergesteld aan hoe ze zijn grootgebracht. "
Toch is het eindresultaat gewoon een andere kant van dezelfde medaille.
"We hebben veel ouders die proberen hun best te doen, maar ze raden meestal. Ze gebruiken het nieuwste rage-dieet of voedingsaanpak, en het is echt moeilijk op iedereen, "zei Castle.

Er is echt een betere manier

Dus wat onderscheidt de "liefde met grenzen" -benadering van de rest?
Het neemt het gevecht uit handen van de ouders. U hoeft zich geen zorgen te maken over hoeveel uw kind eet of onderhandelen over nog een hapje groenten. Je legt het voedsel op tafel en laat hen verantwoordelijkheid nemen voor wat en hoeveel ze eten.
Kinderen kunnen hun eigen smaakvoorkeuren ontwikkelen, meestal proberen ze meer voedselopties te proberen, omdat ze zich niet onder druk of gedwongen voelen. Ze leren ook beter naar hun eigen lichaam te luisteren.
Maar wat als een kind tijdens de maaltijd weigert te eten, maar uren later klaagt over honger?
Castle zegt dat ze honger moeten hebben.
Het is een advies dat de meeste ouders in eerste instantie naar adem snakt, maar op de lange termijn kan het nuttiger zijn. Uiteindelijk zal één gemiste maaltijd hen waarschijnlijk geen pijn doen. Maar leren van dat gevolg is misschien precies wat er moet gebeuren om hen te overtuigen om de volgende keer dat een maaltijd wordt geserveerd te eten.

Het voorbeeld instellen

Corkins zegt dat een groot deel van het vermijden van die maaltijdgevechten veel te maken heeft met het feit dat ouders vanaf het begin een voorbeeld hebben gesteld.
"Ze zullen minder snel klagen over het eten van erwten als ze je het eerst zien doen," legde Corkins uit.
Corkins zegt dat zijn jongste dochter en hij een spel spelen waarbij hij erwten van haar bord probeert te stelen. Het resultaat is dat ze ze bewaakt en beschermt en graag haar groenten eet.
"Sommige ouders schikken ze op een bord, sommige maken smileygezichten. Het maakt niet echt uit. Het punt is, maak het leuk. Maar geef ook het voorbeeld door op de manier te eten je hoopt ze te zien eten, "zei hij.
Als uw kind al een kieskeurige eter is, stelt hij voor door te gaan met het aanbieden van nieuw voedsel totdat het dat voedsel accepteert. Blijf wortels op tafel leggen en blijf je eigen bereidheid tonen om ze op te eten, totdat je kind besluit ze een kans te geven. Dan kunt u doorgaan naar iets anders.

Deskundig advies

Voor ouders die hun voerspel willen verbeteren, raadt Castle aan om de "Verdeling van verantwoordelijkheid bij het voeren" van Ellyn Satter te lezen.
Castle heeft ook een podcast met afleveringen gewijd aan het behandelen van verschillende voedingsproblemen. Een van haar recente afleveringen richt zich specifiek op het vinden van de perfecte antwoorden op een kind dat graag een maaltijdgevecht kiest.
Haar advies houdt onder meer in emotioneel en afstandelijk blijven, weigeren deel te nemen aan het gevecht en het kind eenvoudig vertellen: "Dit is wat we vanavond hebben. Je hoeft niet te eten, maar je moet aan de tafel blijven zitten totdat we klaar zijn. "
Over de tafel gesproken, het advies van Castle is om dat als gezin minstens drie tot vijf maaltijden per week te proberen.
"Het hoeft geen avondeten te zijn. Het kan ontbijt, lunch of snacks zijn. Maar wat we weten is dat kinderen leren hoe ze goede voedselkeuzes kunnen maken door te kijken hoe hun ouders hetzelfde doen En dat gebeurt het beste rond de tafel. Het onderzoek leert ons dat minstens drie tot vijf keer per week echt een verschil maakt, "zei ze.