Bevat zeezout jodium?

Aanbevelingen

Gemiddeld consumeren Amerikanen ongeveer 1,5 theelepels zout, wat volgens de Harvard T.H. per dag 3.400 milligram natrium oplevert. Chan School of Public Health. Het meeste van dit zout is afkomstig van bewerkte voedingsmiddelen en voedingsmiddelen die in restaurants worden gegeten, maar een deel komt van het zout dat tijdens of na het koken aan voedsel wordt toegevoegd.
Vanwege de toenemende kennis over bewerkte voedingsmiddelen en voedingsmiddelen zijn veel consumenten overgestapt van tafelzout naar zeezout. In tegenstelling tot tafelzout, dat wordt verwerkt, wordt zeezout op natuurlijke wijze gewonnen uit de aarde en bevat het geen jodium.

Zeezout bevat geen jodium, een noodzakelijk sporenelement dat van vitaal belang is voor de goede werking van de schildklier. Als u zeezout gebruikt in plaats van gejodeerd zout, moet u mogelijk ander jodiumrijk voedsel, zoals kelp, nori, wilde kabeljauw, garnalen en eieren, aan uw dieet toevoegen.

Jodium is een sporenelement dat nodig is voor een goede schildklierfunctie. Uw schildklier gebruikt jodium om de schildklierhormonen thyroxine (T3) en triiodothyronine (T4) te maken, die helpen uw metabolisme te reguleren en uw hart, hersenen en andere organen optimaal te laten functioneren. T3 en T4 spelen ook een rol bij het activeren van schildklierstimulerend hormoon of TSH.
Elke cel in uw lichaam is afhankelijk van de goede werking van uw schildklier en uw schildkliercellen zijn de enige cellen in uw lichaam die jodium kunnen absorberen. Volgens een rapport gepubliceerd in Annals of Pediatric Endocrinology and Metabolism in 2014, heeft een gezonde volwassene tussen de 15 en 20 milligram jodium in het lichaam, en 70 tot 80 procent daarvan wordt opgeslagen in de schildklier.

Uw lichaam kan geen jodium maken, dus als u niet genoeg krijgt van uw dieet, kunt u een jodiumtekort ontwikkelen. Als u gedurende langere tijd een tekort heeft aan jodium, kan dit leiden tot hypothyreoïdie, een aandoening waarbij de schildklier niet in staat is voldoende van de schildklierhormonen aan te maken.
Hypothyreoïdie heeft invloed op uw hele lichaam, dus de symptomen zijn wijdverspreid en kunnen zijn:

Naast hypothyreoïdie kan een jodiumtekort ook een struma veroorzaken, wat een abnormale vergroting van de schildklier is. Op zichzelf betekent een struma misschien niet dat uw schildklier niet correct werkt, maar het kan ongemakkelijk zijn. Sommige struma zijn zo klein dat ze onopgemerkt blijven, maar wanneer zich symptomen voordoen, kunnen deze zijn:
Jodiumtekort is ook gekoppeld aan verminderde motorische vaardigheden, verminderde cognitie en ADHD. Als een vrouw jodiumgebrek heeft wanneer ze zwanger is, kan dit de ontwikkelende baby beïnvloeden en cognitieve problemen en een lager IQ op latere leeftijd veroorzaken, merkt de Academie voor Voeding en Dieetleer op. Om een tekort aan jodium te voorkomen, beveelt het Voedsel- en Voedingsbureau aan dat volwassenen elke dag 150 microgram jodium krijgen. Voor zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, neemt dat aantal toe tot respectievelijk 220 en 290 microgram.

Om de rol van jodium in zout te begrijpen, is het handig om een beetje achtergrondinformatie te hebben over de verschillende soorten zout. Tafelzout komt uit ondergrondse zoutafzettingen in zoutmijnen. Na extractie wordt het gedolven zout zwaar verwerkt om eventuele onzuiverheden te verwijderen. Deze verwerking verwijdert ook sporenelementen.
Tafelzout bevat van nature geen jodium, maar fabrikanten begonnen in 1924 het sporenmineraal toe te voegen aan het verwerkte zout in Michigan, toen mensen een toename van struma, een vergroting van de schildklier, begonnen op te merken . Harvard Health Publishing merkt op dat binnen 10 jaar na toevoeging van jodium aan keukenzout, het percentage mensen in de staat met struma is gedaald van 30 procent naar minder dan 2 procent.
U ziet vaak tafelzout waaraan jodium is toegevoegd dat is gelabeld als 'gejodeerd zout'. Naast toegevoegd jodium bevat tafelzout ook andere chemische additieven, zoals antiklontermiddelen die voorkomen dat het zout klontert en aan elkaar plakt tijdens opslag.

Zeezout wordt op natuurlijke wijze gemaakt door oceaan- of zeewater te laten verdampen en vervolgens het zout te verzamelen dat overblijft nadat het water is verdwenen. Net als bij keukenzout vormen natrium en chloride het grootste deel van zeezout. In tegenstelling tot keukenzout bevat zeezout echter kleine hoeveelheden sporenelementen, zoals kalium, zink en ijzer, omdat het na de oogst niet wordt verwerkt.
Ook heeft zeezout, in tegenstelling tot tafelzout, geen jodium toegevoegd. Omdat zeezout vrij is van jodium, zie je vaak een waarschuwing op zeezoutetiketten die iets zegt over "levert geen jodium, een noodzakelijke voedingsstof."

Roze Himalayazout, of roze zout, komt uit zoutmijnen in Pakistan, maar in tegenstelling tot tafelzout wordt het na de oogst niet verwerkt. Omdat het niet wordt verwerkt, bevat Himalaya-zout ook sporen van de mineralen calcium, kalium, magnesium en ijzer.
De karakteristieke roze kleur van het Himalayazout komt van het ijzeroxide dat erin zit. Net als zeezout bevat Himalaya-zout geen toegevoegd jodium.

Volgens Harvard Health Publishing levert gejodeerd zout voor de meeste mensen slechts een klein deel van het dagelijkse jodium op. Om hieraan toe te voegen, zou u meer dan een halve theelepel gejodeerd zout moeten nemen, dat meer dan de dagelijkse aanbevolen inname van natrium biedt, om aan uw jodiumbehoeften te voldoen.
Hierdoor is het niet nodig om gejodeerd tafelzout te kiezen als u de voorkeur geeft aan natuurlijk zeezout. Je kunt in plaats daarvan je jodium ook uit andere voedingsmiddelen halen.

Omdat de hoeveelheid jodium in voedingsmiddelen niet wordt vermeld op voedingswaarde-etiketten, is het vaak moeilijk om te weten hoeveel u uit voedingsmiddelen haalt, maar enkele goede bronnen van jodium in de voeding zijn:
Als u zeezout gebruikt in plaats van gejodeerd tafelzout, zorg er dan voor dat u voldoende van deze voedingsmiddelen in uw dieet opneemt om aan uw jodiumbehoeften te voldoen.