Rabarber: voeding, voordelen en meer

Take Home Message

Rabarber is een groente die bekend staat om zijn roodachtige stengels en zure smaak.
In Europa en Noord-Amerika wordt het gekookt en vaak gezoet. In Azië worden de wortels ervan medicinaal gebruikt.
Dit artikel geeft een gedetailleerd overzicht van rabarber, inclusief het gebruik en mogelijke gezondheidsvoordelen.

Rabarber staat bekend om zijn zure smaak en dikke stengels, die meestal met suiker worden gekookt.
De stengels variëren in kleur van rood tot roze tot lichtgroen en hebben een consistentie die vergelijkbaar is met selderij.
Deze groente heeft koude winters nodig om te groeien. Als gevolg hiervan wordt het vooral gevonden in bergachtige en gematigde regio's over de hele wereld, vooral in Noordoost-Azië. Het is ook een veel voorkomende tuinplant in Noord-Amerika en Noord-Europa.
Er zijn verschillende soorten en soorten. In het Westen wordt de meest voorkomende variëteit culinaire of tuin rabarber (Rheum x hybridum) genoemd.

Rabarber is een ongewone groente omdat hij erg zuur en licht zoet is.
In feite wordt het gemakkelijk aangezien voor een vrucht. Als toevoeging aan de verwarring, is rabarber officieel geclassificeerd als een vrucht door het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA) (1).
Vanwege zijn zure smaak wordt het zelden rauw gegeten. In plaats daarvan wordt het normaal gekookt - ofwel gezoet met suiker of gebruikt als ingrediënt.
Pas in de 18e eeuw, toen suiker goedkoop en gemakkelijk verkrijgbaar werd, werd rabarber een populair voedingsmiddel.
Voordien werd het vooral medicinaal gebruikt. De gedroogde wortels worden al duizenden jaren in de traditionele Chinese geneeskunde gebruikt.
Alleen de stengels worden gegeten, meestal in zoete soepen, jam, sauzen, taarten, taarten, crumbles, cocktails en rabarberwijn.
Omdat zoete rabarbertaarten een traditioneel dessert zijn in het Verenigd Koninkrijk en Noord-Amerika, wordt deze groente soms "taartplant" genoemd!

Rabarber is niet bijzonder rijk aan essentiële voedingsstoffen en het caloriegehalte is laag.
Het is echter een zeer goede bron van vitamine K1 en levert ongeveer 26-37% van de dagelijkse waarde (DV) in een portie van 100 gram, afhankelijk van of het gekookt (2, 3).
Net als andere groenten en fruit is het ook rijk aan vezels en biedt het dezelfde hoeveelheden als sinaasappels, appels of selderij.
Een portie van 100 gram gekookte rabarber met toegevoegde suiker bevat (3):
Hoewel er rabarber behoorlijke hoeveelheden calcium bevat, is het voornamelijk in de vorm van het antinutriënt calciumoxalaat. In deze vorm kan uw lichaam het niet efficiënt opnemen (4).
Het is ook matig rijk aan vitamine C en biedt 6% van de DV in een portie van 100 gram.

Studies naar de gezondheidsvoordelen van rabarber zijn beperkt.
Enkele onderzoeken hebben echter de effecten van geïsoleerde rabarberstengelcomponenten, zoals de vezel, onderzocht.
Rabarberstelen zijn een goede bron van vezels, die uw cholesterol kunnen beïnvloeden.
In een gecontroleerde studie aten mannen met een hoog gehalte gedurende een maand elke dag 27 gram rabarber-stengelvezel. Hun totale cholesterol daalde met 8% en hun LDL (slechte) cholesterol met 9% (5).
Dit gunstige effect is niet exclusief voor rabarbervezel. Veel andere vezelbronnen zijn even effectief (6).
Rabarber is ook een rijke bron van antioxidanten.
Eén studie suggereert dat het totale polyfenolgehalte zelfs hoger kan zijn dan dat van boerenkool (7).
De antioxidanten in rabarber bevatten anthocyanen, die verantwoordelijk zijn voor de rode kleur en waarvan wordt gedacht dat ze gezondheidsvoordelen bieden. Rabarber bevat ook veel proanthocyanidinen, ook bekend als gecondenseerde tannines (8, 9).
Deze antioxidanten zijn mogelijk verantwoordelijk voor enkele gezondheidsvoordelen van fruit, rode wijn en cacao (10, 11).

Rabarber is waarschijnlijk de meest zuur smakende groente die je kunt vinden.
De zuurgraad is voornamelijk te wijten aan het hoge gehalte aan appel- en oxaalzuur. Appelzuur is een van de meest voorkomende zuren in planten en draagt bij aan de zure smaak van veel groenten en fruit (8).
Interessant is dat het groeien van rabarber in het donker het minder zuur en malser maakt. Deze variëteit staat bekend als gedwongen rabarber, die wordt geteeld in de lente of late winter.

Rabarber is een van de rijkste voedingsbronnen van calciumoxalaat, de meest voorkomende vorm van oxaalzuur in planten.
Volgens de volkstraditie zou rabarber niet eind juni mogen worden geoogst, omdat van oxaalzuur wordt gezegd dat het van lente tot zomer stijgt.
Deze stof is bijzonder overvloedig in de bladeren, maar de stengels kunnen ook grote hoeveelheden bevatten, afhankelijk van de variëteit.
Te veel calciumoxalaat kan leiden tot hyperoxalurie, een ernstige aandoening die wordt gekenmerkt door de ophoping van calciumoxalaatkristallen in verschillende organen.
Deze kristallen kunnen nierstenen vormen. Aanhoudende hyperoxalurie kan leiden tot nierfalen (12).
Niet iedereen reageert op dezelfde manier op oxalaat in de voeding. Sommige mensen zijn genetisch vatbaar voor gezondheidsproblemen die verband houden met oxalaten (13).
Vitamine B6-tekort en een hoge vitamine C-inname kunnen ook uw risico verhogen (14).
Bovendien suggereert groeiend bewijs dat dit probleem erger is voor degenen die bepaalde nuttige darmbacteriën missen. Interessant is dat sommige darmbacteriën, zoals Oxalobacter formigenes, oxalaten in de voeding afbreken en neutraliseren (15, 16).
Hoewel meldingen van rabarbervergiftiging zeldzaam zijn, moet u het met mate consumeren en de bladeren vermijden. Bovendien kan het koken van uw rabarber het oxalaatgehalte met 30-87% verlagen (17, 18, 19, 20).

Rabarber kan op verschillende manieren worden gegeten. Het wordt meestal gebruikt in jam en desserts, die veel toegevoegde suiker bevatten.
Dat gezegd hebbende, het is gemakkelijk te gebruiken in recepten met weinig suiker - of zelfs gekookt zonder suiker.
Enkele creatieve ideeën zijn rabarbersalade en gezonde rabarbercrumble. Je kunt deze groente of jam ook toevoegen aan je ochtendhavermout.

Rabarber is een unieke groente die mensen gebruiken bij het koken en bakken.
Omdat het veel oxalaat bevat, moet u voorkomen dat u er teveel van eet en moet u proberen stengels te selecteren uit varianten met weinig oxalaat. Als u vatbaar bent voor nierstenen, is het misschien het beste om rabarber helemaal te vermijden.
Aan de andere kant, rabarber is een goede bron van antioxidanten, vitamine K en vezels.
Bovendien maakt de zure smaak het een perfect ingrediënt in jam, kruimels, taarten en andere desserts.