Roman Soldier Diet

Natuurlijke bronnen van collageen

1. Een calorierijk dieet was essentieel voor de Romeinse soldaat, die strenge fysieke eisen onderging, zowel op als buiten het slagveld. Een Romeinse soldaat verbruikt dagelijks naar schatting 6.000 calorieën toen hij actief aan het vechten was in een oorlog. Als hij niet met de vijand vocht, had de Romeinse soldaat zelden een nutteloos moment tussen trainingsactiviteiten en handarbeid. Zijn dagelijkse voedselrantsoen voldeed aan zijn basisbehoeften en was ontworpen om hem fit te houden voor de strijd. Dit rantsoen werd aangevuld met voedsel verkregen door jagen, foerageren en aankopen doen bij inwoners van omliggende dorpen. De dagelijkse calorie-inname van een Romeinse soldaat ligt naar schatting tussen de 3.500 en 6.348 calorieën.

Grains

1. Het grootste deel van het dieet van de Romeinse soldaat bestond uit granen, zoals maïs, tarwe en gerst. Graan was de belangrijkste koolhydraatbron van de soldaat en het werd gemalen en gebruikt om brood, pap, soep en pasta te maken. Jaarlijks werd door elke Romeinse soldaat ongeveer een derde van een ton maïs geconsumeerd.

Vlees

1. Vlees voorzag de soldaat van eiwit en ijzer. Elke Romeinse soldaat ontving een dagelijks rantsoen van ongeveer 1 pond vlees, meestal spek. De soldaat zou dit rantsoen aanvullen met varkensvlees, rundvlees, kalfsvlees, wild en schapenvlees. Het vlees werd vaak gekookt of geroosterd - twee kookmethoden die tegenwoordig worden erkend als gezonde alternatieven voor frituren.

Kaas

1. Kaas was een steunpilaar van het dieet van de Romeinse soldaat. Het werd gemaakt van de melk van vee van de soldaten, zoals koeien, schapen of geiten. Naast vlees was kaas een bron van vet voor de Romeinse soldaat. Onvoldoende vetconsumptie verhoogt zijn risico op het ontwikkelen van een ziekte en sterven.

Salt

1. Elke Romeinse soldaat kreeg een zoutrantsoen, dat hij gebruikte om vlees en vis te conserveren. De soldaten waren terughoudend om ongezouten vlees te eten, vooral wanneer ze in het midden van de woestijn waren gestationeerd, uit angst om een ​​door voedsel overgedragen ziekte te ontwikkelen. Voedselvergiftiging verzwakte de soldaten en gaf de vijand het voordeel tijdens een gevecht.

Wijn

1. Wijn was onderdeel van het basisdieet van de Romeinse soldaat. Soldaten dronken meestal een azijnwijn, die van een mindere kwaliteit was dan vintage wijn. Water werd vaak aan de wijn toegevoegd voorafgaand aan consumptie. Speciale wijn werd geïmporteerd voor medicinale doeleinden en werd geserveerd aan de zieke soldaten in het ziekenhuis van het Romeinse leger.

Andere aanvullende voedingsmiddelen

1. De locatie van de camping van de Romeinse soldaat bepaalde het soort eten en drinken dat direct voor consumptie beschikbaar was. De Romeinse soldaat genoot van verschillende soorten fruit, zoals appels, kersen, perziken en pruimen, net als verschillende soorten noten, zoals walnoten, kastanjes en hazelnoten. Honing werd gebruikt om gerechten te zoeten. Consumptie van bonen en linzen was ook gebruikelijk.

Moderne implicaties

1. In hun account gepubliceerd in "Histoire des Sciences Medicales" verwijzen historici E. Fornaris en M. Aubert naar de Romeinse soldaat als "de onbegrepen atleet." Ze vergelijken zijn calorische eisen met die van een moderne atleet. Het hoge koolhydraatgehalte van het dieet van de Romeinse soldaat, dat 78 procent van zijn totale inname uitmaakte, was geschikt om de energievoorraden aan te vullen die waren uitgeput door de eisen van zijn levensstijl. Dit is consistent met de aanbevelingen van het American College of Sports Medicine voor sporters in training. Atleten moeten meer calorieën consumeren dan de algemene bevolking, en het grootste deel van deze extra calorieën moet afkomstig zijn van koolhydraatbronnen zoals granen.