Lunch dames romige Italiaanse spinazie

Toen ik opgroeide, werkte mijn moeder fulltime als docent in het speciale behoefteprogramma op onze school, had een man en twee kinderen om voor te zorgen, dus mijn broer en ik haalden de lunch niet vaak thuis. We ging ook naar privéschool (dezelfde waar mijn moeder les gaf), dus brachten we 13 jaar lang elke dag op dezelfde plek door en we leerden het personeel van de cafetaria goed kennen, wat een zegen en een vloek was, omdat ze over ons waakten en als we de warme maaltijd niet vaker dan één keer per week hadden besteld, of als we frisdrank hadden in plaats van melk, wist moeder dat en we waren in de problemen en begonnen me niet eens aan de slag met de snoeprepen (ze waren express gegeven) orders om ze niet te laten kopen!). Woensdag was spaghettidag en ze dienden romige Italiaanse spinazie en lookbrood ermee! Iedereen in de hele school was dol op spinazie, sommige kinderen aten dubbele orders daarvan en niets anders voor de lunch. Het was een "geheim" recept, dus ze zouden het aan niemand prijsgeven en we hadden alleen die romige lekkere goedheid op woensdagmiddagen. . Toen ik een junior en een senior op de middelbare school was, had ik de laatste lunch (waarbij 4k-10e eerder ging) en ze liepen altijd die spinazie uit. Mijn moeder zei dat ik het zo leuk vond en zo verdrietig was dat ik het niet deed kom op tijd om het te hebben en kijk eens aan tegen die dag elke woensdag kreeg ik een speciale schaal spinazie die ze alleen voor mij hadden neergelegd. Ze gaven het recept uiteindelijk aan mijn moeder, we schraapten het naar beneden en we hebben geen spaghetti in ons huis zonder. Dus geniet van een reis naar mijn basis-, middelbare en middelbare schoolcafetaria. Let op het podium op de achtergrond en de basketbaldoelen die aan het plafond hangen. En ik hoop dat je hier evenveel plezier van zult hebben als Ik doe.