Reset

Sorteren opRelevantie

Wat gebeurt er als het calciumgehalte hoog is?

Calcium speelt een essentiële rol in het lichaam. Het helpt om sterke botten en tanden te bouwen, terwijl het ook de spieren, zenuwen en het hart ondersteunt. Te veel calcium kan echter tot problemen leiden.
In dit artikel onderzoeken we de symptomen, oorzaken en complicaties van hypercalciëmie. We beschrijven ook hoe het kan worden gediagnosticeerd en behandeld.

Wat is hypercalciëmie?

Calciumspiegels in het bloed worden meestal gecontroleerd door de bijschildklieren. Deze vier kleine klieren zitten achter de schildklier.
Wanneer het lichaam calcium nodig heeft, scheiden de bijschildklieren een hormoon af. Dit hormoon geeft aan:
Overactieve bijschildklieren of een onderliggende gezondheidstoestand kan de calciumbalans verstoren.
Als het calciumgehalte te hoog wordt, kan een persoon hypercalciëmie krijgen. Deze aandoening kan lichamelijke functies belemmeren en kan specifiek worden geassocieerd met:
Extreem hoge hoeveelheden calcium in het bloed kunnen levensbedreigend worden.

Milde hypercalciëmie leidt mogelijk niet tot symptomen, terwijl ernstigere hypercalciëmie kan veroorzaken:

Een aantal factoren en onderliggende aandoeningen kunnen hypercalciëmie veroorzaken. Waaronder:

De bijschildklieren regelen het calciumgehalte. Als ze te hard werken, kan dit leiden tot hypercalciëmie.
De bijschildklieren kunnen overactief worden wanneer er één wordt vergroot of wanneer er een niet-kankerachtige groei op ontstaat.
Overactieve bijschildklieren wordt hyperparathyreoïdie genoemd. Dit kan de meest voorkomende oorzaak van hypercalciëmie zijn.
Hyperparathyreoïdie wordt meestal gediagnosticeerd bij mensen tussen 50 en 60 jaar. Het komt ook tot drie keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Vitamine D veroorzaakt calciumabsorptie in de darm. Eenmaal geabsorbeerd, komt calcium in de bloedbaan terecht.
Slechts 10-20 procent van het calcium in het dieet wordt meestal opgenomen, terwijl de rest in ontlasting wordt doorgegeven. Overmatige hoeveelheden vitamine D zorgen er echter voor dat het lichaam meer calcium opneemt, wat leidt tot hypercalciëmie.
In 2012 suggereerden sommige onderzoekers dat therapeutische hoge dosis vitamine D-suppletie mogelijk hypercalciëmie kan veroorzaken. Deze supplementen kunnen worden gebruikt bij de behandeling van multiple sclerose en andere aandoeningen.
Het Food and Nutrition Board in de Verenigde Staten definieert hoge doses vitamine D als meer dan 4.000 internationale eenheden (IE) per dag. De aanbevolen dagelijkse dosis voor volwassenen is 600-800 IE per dag.

Als een persoon kanker heeft, kan dit hypercalciëmie veroorzaken. Kankers die gewoonlijk tot deze aandoening leiden, zijn onder meer:
In 2013 werd geschat dat hypercalciëmie elk jaar meer dan 2 procent van alle kankerpatiënten in de VS treft. Tot 30 procent van de mensen met kanker zal een hoog calciumgehalte hebben boven de verloop van de ziekte.
Als kanker zich tot op het bot uitbreidt, verhoogt dit het risico op hypercalciëmie.

Naast kanker is het bekend dat de volgende aandoeningen veel calcium kunnen veroorzaken:

Mensen die niet in staat zijn om lange tijd rond te lopen, kunnen ook risico lopen op hypercalciëmie. Wanneer de botten minder werk te doen hebben, kunnen ze verzwakken en meer calcium in de bloedbaan afgeven.

Mensen die ernstig uitgedroogd zijn, hebben minder water in hun bloed, wat de calciumconcentratie in de bloedbaan kan verhogen. Deze onbalans wordt echter meestal gecorrigeerd zodra een persoon voldoende gehydrateerd wordt.
In sommige gevallen kan een hoog calciumgehalte leiden tot ernstige hydratatie. Het is belangrijk voor artsen om te bepalen welke eerst kwam: de hoge niveaus van calcium of de uitdroging.

Sommige medicijnen kunnen de bijschildklier overstimuleren en dit kan leiden tot hypercalciëmie. Een voorbeeld is lithium, dat soms wordt gebruikt om een bipolaire stoornis te behandelen.

Na verloop van tijd kunnen de botten buitensporige hoeveelheden calcium in de bloedbaan vrijgeven. Dit maakt de botten dunner of minder dicht. Naarmate calcium vrijkomt, kan osteoporose ontstaan.
Mensen met osteoporose hebben een verhoogd risico op:

Mensen met hypercalciëmie lopen het risico calciumkristallen in hun nieren te ontwikkelen. Deze kristallen kunnen nierstenen worden, die vaak erg pijnlijk zijn. Ze kunnen ook leiden tot nierschade.

Na verloop van tijd kan ernstige hypercalciëmie ervoor zorgen dat de nieren niet goed meer werken. De nieren kunnen minder effectief worden bij het reinigen van het bloed, het produceren van urine en het efficiënt verwijderen van vloeistof uit het lichaam. Dit wordt nierfalen genoemd.

Als het onbehandeld blijft, kan ernstige hypercalciëmie het zenuwstelsel belemmeren. Mogelijke effecten zijn:
In coma raken is ernstig en kan levensbedreigend zijn.

Het hart klopt wanneer elektrische impulsen erdoorheen bewegen en ervoor zorgen dat het samentrekt. Calcium speelt een rol bij het reguleren van dit proces en te veel calcium kan leiden tot een onregelmatige hartslag.

Iedereen die symptomen van hypercalciëmie heeft, moet contact opnemen met een arts, die een bloedtest bestelt en een diagnose stelt op basis van de resultaten.
Een persoon met milde hypercalciëmie heeft mogelijk geen symptomen en de aandoening kan alleen worden gediagnosticeerd na een routinematige bloedtest.
De test controleert op calcium- en bijschildklierhormoonspiegels in het bloed. Deze kunnen aantonen hoe goed de systemen van het lichaam functioneren, zoals die met het bloed en de nieren.
Na het diagnosticeren van hypercalciëmie kan een arts verdere tests uitvoeren, zoals:

Mensen met milde hypercalciëmie hebben mogelijk geen behandeling nodig en de waarden kunnen na verloop van tijd weer normaal worden. De arts zal het calciumgehalte en de gezondheid van de nieren controleren.
Als de calciumspiegels blijven stijgen of niet verbeteren, zullen waarschijnlijk verdere tests worden aanbevolen.
Voor mensen met ernstigere hypercalciëmie is het belangrijk om de oorzaak te achterhalen. De arts kan behandelingen aanbieden om het calciumgehalte te verlagen en complicaties te voorkomen. Mogelijke behandelingen zijn onder meer intraveneuze vloeistoffen en medicijnen zoals calcitonine of bisfosfonaten.
Als overactieve bijschildklieren, teveel vitamine D of een andere gezondheidstoestand hypercalciëmie veroorzaakt, zal de arts ook deze onderliggende aandoeningen behandelen.
Een persoon met een niet-kankerachtige groei op een bijschildklier kan een operatie nodig hebben om deze te verwijderen.

Bepaalde levensstijlveranderingen kunnen helpen om het calciumniveau in evenwicht te houden en botten gezond te houden. Waaronder:

De vooruitzichten van een persoon zijn afhankelijk van de oorzaak en de ernst van hypercalciëmie.
Lichte hypercalciëmie vereist mogelijk geen behandeling. Als de aandoening ernstiger is, kan een arts medicijnen voorschrijven die het calciumgehalte verlagen en de onderliggende oorzaak behandelen.
Iedereen die symptomen van hypercalciëmie heeft, moet met een arts praten.
Artikel laatst herzien vóór vr 1 juni 2018. Bezoek onze categoriepagina Bloed / hematologie voor het laatste nieuws over dit onderwerp, of meld u aan voor onze nieuwsbrief voor de laatste updates over Bloed / hematologie. Alle referenties zijn beschikbaar op het tabblad Verwijzingen.
Gebruik een van de volgende formaten om dit artikel in uw essay, paper of rapport te vermelden:
Let op: als er geen auteursinformatie wordt verstrekt, wordt in plaats daarvan de bron vermeld.