Roemeense cozonac of colac - een kerstbrood

In de kersttijd bereidde Roemeense moeders het deeg voor het bakken van deze heerlijke broden met een verscheidenheid aan vullingen. De geuren van Cozonac bakken zouden mijn zintuigen prikkelen. Als klein meisje wist ik dat er vrolijkheid en veel goed voedsel zou zijn. Op kerstavond, familieleden en hun vrienden met muziekinstrumenten verhuisden van huis tot huis in de grote Roemeense gemeenschap waar ik opgroeide. Ze zouden ons sereneren met Roemeense kerstliederen en mijn moeder legde Cozonac, Placinta met appels of gezoete kwark, gistdoughnuts met citroen neer wrongelvulling en andere mooie baksels in de oude wereld. Er zouden verse sarmalen (koolrolletjes), mititea, (worst), zuurkomkommers, likeuren en likeuren en zelfgemaakte wijn zijn. Als families het zich konden veroorloven, werd ook geld gegeven aan de carollers die aan het einde van hun carolling tussen hen verdeeld zouden zijn. Het feest was de beloning van de carollers voor het brengen van vreugde in onze huizen, en was mijn signaal dat Mosu Craciun (Kerstman) ongeveer o arriveer. De carollers trokken de hele nacht door de Roemeense gemeenschap, tijdens kerstavond, tot het ochtendgloren. Ik sloop uit bed om naar de musciciens te kijken en naar de kerstliederen te luisteren. Toen ze weg waren werd ik naar mijn bed gestuurd, maar stiekem stiekem een ​​blik naar kijk hoe mijn ouders het weinige speelgoed uitdeden voor de jongste kinderen en kousen gevuld met fruitmoeren en koekjes voor de ouderen, en misschien nieuwe wanten en sokken. Ik was het oudste meisje. Er zijn veel variaties op vullingen voor de Cozonac. Het basisdeeg varieert niet veel.